Wierzchosławice (wieś w województwie kujawsko-pomorskim)

Ten artykuł od 2013-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Wierzchosławice
— wieś —
Państwo	Polska
Województwo	kujawsko-pomorskie
Powiat	inowrocławski
Gmina	Gniewkowo
Liczba ludności (III 2011)	1238[1]
Strefa numeracyjna	52
Kod pocztowy	88-141
Tablice rejestracyjne	CIN
SIMC	0085634
Położenie na mapie gminy Gniewkowo Wierzchosławice
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Wierzchosławice
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego (c) SANtosito, CC BY-SA 4.0 Wierzchosławice
Położenie na mapie powiatu inowrocławskiego Wierzchosławice
52°52′13″N 18°20′53″E/52,870278 18,348056

Wierzchosławice – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie inowrocławskim, w gminie Gniewkowo.

Podział administracyjny

Pałac Strubnerów

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.

Demografia

Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) wieś liczyła 1238 mieszkańców^[1]. Jest największą miejscowością gminy Gniewkowo.

Nazwa

Nazwa wsi wywodzi się z grupy nazw patronimicznych i została utworzona od imienia własnego Wierzchosława.

Zabytki

Pałac Strubnerów ^[2], wybudowany w latach 1920–1925 na miejscu dawnego drewnianego dworu mieszkalnego. W XVI w. majątek należał do A. Sobiesierskiej. W 1846 r. jego właścicielem był Geschke, a w 1860 r. Handtke. W końcu XIX w. kolejnym właścicielem była rodzina Strubnerów. W 1939 r. należał do Karla Strubnera. Po wojnie w pałacu mieściło się biuro Stacji Hodowli Roślin. W chwili obecnej pałac jest remontowany przez nowego właściciela.

Opis

Pałac eklektyczny z początku XX w., zbudowany na fundamentach w kształcie prostokąta z wieloboczną trzykondygnacyjną wieżą w narożniku północno-zachodnim. Cały budynek jest murowany, otynkowany, podpiwniczony na podmurówce z kamienia granitowego i cegły. Fasada od strony północnej jest sześcioosiowa, dwukondygnacyjna. Do części środkowej fasady w parterze przylega ganek zwieńczony balkonem z metalową, ażurową balustradą. Pięcioosiowa część środkowa elewacji frontowej jest zaakcentowana wysokim, trójbocznym szczytem. Elewacja południowa jest w parterze 10-osiowa, a na piętrze 9-osiowa, dwukondygnacyjna. Do elewacji południowej przy stronie zachodniej przylega prostokątna przybudówka zwieńczona balkonem. Elewacja zachodnia jest 3-osiowa. Budynek wieńczy czterospadowy dach, kryty dachówką.

Park

Park z lat 20. XX wieku o powierzchni 0,84 ha. Przed elewacją frontową znajduje się półokrągły trawnik, zasiedlony przez cisy i młode świerki. Za dworem znajduje się mały park, który w momencie powstania był skromnym otoczeniem dworu. Wśród kilkudziesięciu rosnących tu drzew najliczniej występują robinie akacjowe, wiązy szypułkowe, lipy drobnolistne i brzozy brodawkowate, tworząc pojedyncze, oryginalne akcenty parkowego wnętrza, bądź też kształtując swobodnie skomponowane skupienia. W doborze gatunkowym uwzględniono nie tylko porę kwitnienia roślin, lecz również jesienną kolorystykę liści. Najbardziej zwarte zadrzewienie spotkamy na obrzeżach parku. Ogółem na terenie parku występuje 20 gatunków drzew, 4 gatunki krzewów i 2 gatunki pnączy. Gatunki iglaste reprezentowane są jedynie przez świerk kłujący odmiany srebrzystej oraz cis pospolity.

Przypisy