Wiesław Łasiński

Wiesław Łasiński

kontradm. prof. dr n. med.
Data i miejsce urodzenia	25 grudnia 1915 Stary Sącz
Data i miejsce śmierci	23 lipca 2010 Łódź
Przebieg służby
Lata służby	1933–1983
Siły zbrojne	Marynarka Wojenna (II RP)  Marynarka Wojenna
Stanowiska	komendant-rektor Wojskowej Akademii Medycznej
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa: kampania wrześniowa
Późniejsza praca	rektor Akademii Medycznej w Gdańsku
Odznaczenia

Kamień z płytą pamiątkową przed wejściem do budynku głównego szpitala marynarki wojennej w Gdańsku

Wiesław Łasiński (ur. 25 grudnia 1915 w Starym Sączu, zm. 23 lipca 2010 w Łodzi) – kontradmirał, profesor doktor nauk medycznych, doctor honoris causa Wojskowej Akademii Medycznej, w latach 1965–1972 komendant-rektor Wojskowej Akademii Medycznej, następnie rektor Akademii Medycznej w Gdańsku, uczestnik kampanii wrześniowej, odznaczony Krzyżami Komandorskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Wykształcenie

Syn Kazimierza (1881-1921), nauczyciela i Kunegundy z domu Królik (1889-1952). W 1933 roku rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, równolegle będąc podchorążym w Szkole Podchorążych Sanitarnych przy Centrum Wyszkolenia Sanitarnego w Warszawie. W 1939 roku uzyskał dyplom lekarza oraz promocję na pierwszy stopień oficerski podporucznika. W 1948 roku na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Gdańsku obronił doktorat, rozprawą zatytułowaną "Układ listewek skórnych na dłoniach Polaków”". Specjalizację II stopnia z chirurgii oraz medycyny morskiej i organizacji ochrony zdrowia zrealizował w Szpitalu Marynarki Wojennej w Gdańsku. W 1970 roku otrzymał tytuł naukowy profesora, natomiast w 1983 roku został wyróżniony tytułem doctora honoris causa przez Senat Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi.

Przebieg służby

Pierwsze stanowisko – dowódcy plutonu sanitarnego – objął w kompanii sanitarnej 26 Dywizji Piechoty. Podczas kampanii wrześniowej dostał się do niewoli niemieckiej po bitwie nad Bzurą. Przebywał w oflagach XI B Braunschweig, XII A Hadamar, XII B Limburg oraz szpitalach jenieckich w Koblencji i Trewirze, a po próbie ucieczki także w twierdzy Châlons. W 1945 roku został wyzwolony przez wojska amerykańskie i pracował w szpitalu Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Pomocy i Odbudowy w Mosbach. Następnie wrócił do Polski.

Początkowo otrzymał zatrudnienie w Klinice Chirurgicznej na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1946 roku powołano go do zawodowej służby wojskowej i zweryfikowano w stopniu kapitana. W Gdyni zajmował kolejno stanowiska specjalisty gimnastyki leczniczej w Szpitalu Marynarki Wojennej, oficera-lekarza Flotylli Trałowców oraz oficera-lekarza dywizjonu okrętów podwodnych. Przed objęciem w 1949 roku posady starszego asystenta w Oddziale Chirurgicznym Szpitala Marynarki Wojennej w Gdańsku, był szefem lecznictwa Marynarki Wojennej. Później został zastępcą komendanta Szpitala Marynarki Wojennej. W latach 1956–1965, w stopniu wojskowym komandora, kierował Szpitalem Marynarki Wojennej.

W 1961 roku objął stanowisko profesora nadzwyczajnego w Akademii Medycznej w Gdańsku. Od 1962 roku w tej uczelni był również Kierownikiem Katedry Anatomii Prawidłowej oraz prodziekanem Wydziału Lekarskiego. Trzy lata później został pełnomocnikiem rektora ds. młodzieżowych. Również w 1965 roku wyznaczono go komendantem-rektorem Wojskowej Akademii Medycznej im. gen. dyw. Bolesława Szareckiego w Łodzi. Funkcję tę pełnił do 1972 roku, będąc jednocześnie kierownikiem Katedry Anatomii Topograficznej. W 1966 roku otrzymał uchwałą Rady Państwa PRL nominację na kontradmirała. Do 1983 roku był dyrektorem Instytutu Biologiczno-Morfologicznego Wojskowej Akademii Medycznej. W latach 1982–1983 zajmował stanowisko rektora Akademii Medycznej w Gdańsku, po czym przeszedł na emeryturę. W 1987 r. wszedł w skład polskiej sekcji ruchu "Emerytowani Generałowie na rzecz Pokoju i Rozbrojenia".

Publikacje

• Anatomia człowieka, redakcja
• Anatomia głowy dla stomatologów, autor
• Anatomia topograficzna i stosowana, autor
• Lexicon Medicum, współautor

Życie prywatne

Mieszkał w Łodzi. Od 1948 żonaty z Heleną Brzezińską (1928-1984)^[1].

Członkostwo

• Komitet Antropologii Polskiej Akademii Nauk
• Komitet Nauk Podstawowych Polskiej Akademii Nauk
• Komitet Zoologiczny Polskiej Akademii Nauk
• Rada Naukowa Zakładu Antropologii Polskiej Akademii Nauk
• Polskie Towarzystwo Anatomiczne
• Polskie Towarzystwo Chirurgiczne
• Polskie Towarzystwo Lekarskie
• Gdańskie Towarzystwo Naukowe
• Łódzkie Towarzystwo Naukowe
• Stowarzyszenie Absolwentów Wojskowej Akademii Medycznej
• Towarzystwo Anatomów Histologów i Embriologów ZSRR
• Międzynarodowa Rada Badań Dermatoglificznych
• L'’Association des Anatomistes

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1978)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1963)
• Złoty Krzyż Zasługi (1959)
• Srebrny Krzyż Zasługi (1947)
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1968)
• Złoty Medal Za zasługi dla obronności kraju (1976)
• Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk
• Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
• Medal Komisji Edukacji Narodowej (1975)
• Zasłużony Nauczyciel PRL
• nagroda ministra obrony narodowej I stopnia
• nagroda naukowa miasta Łodzi

Przypisy

Bibliografia

• Andrzej Długosz, Generał, Profesor Wiesław Łasiński – Opublikowano w: Kurier Starosądecki nr 10-11/2004 str. 9, Stary Sącz 2004.
• Mirosław Wdowczyk, praca zbiorowa, 80 lat wyższego szkolnictwa medycznego w Wojsku Polskim 1922-2002 str. 68 – Wojskowa Akademia Medyczna, Łódź 2002.
• Wojskowy Przegląd Historyczny, 1987, nr 3 (121), str. 229.
• Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. II:I-M, Toruń 2010, s. 400-404.
• Prof. zw. dr Wiesław Mieczysław Łasiński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2010-12-25] .