Wiesław Bednarek

Wiesław Bednarek
Imię i nazwisko

Ryszard Wiesław Bednarek

Data i miejsce urodzenia

25 stycznia 1950
Zduńska Wola

Typ głosu

baryton

Gatunki

opera

Zawód

solista operowy

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Odznaka „Za Zasługi dla Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych”
Strona internetowa

Ryszard Wiesław Bednarek (ur. 25 stycznia 1950 w Sieradzu) – polski śpiewak operowy, baryton.

Życiorys

Wykształcenie

Dzieciństwo i młodość spędził w Zduńskiej Woli, gdzie skończył Technikum Mechaniczne. Ukończył magisterskie studia dziennikarskie na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, Podyplomowe Studium Administracji na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego oraz – podyplomowo – biznes i zarządzanie w Międzynarodowej Szkole Menedżerów w Warszawie. Ma tytuł naukowy prof. zw. doktora habilitowanego, a obszerne fragmenty jego pracy doktorskiej zostały opublikowane w książce: Stanisław Moniuszko i jego podlaski rodowód – we współautorstwie z historykiem, prof. Józefem Maroszkiem.

Studiował na Wydziale Wokalnym Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie w klasie śpiewu prof. Kazimiery Goławskiej.

Kariera

W trakcie nauki w technikum śpiewał amatorsko, najpierw w zespole Pro publico bono przy Spółdzielczym Domu Kultury, a później w zespole Miejskiego Domu Kultury. Po sukcesach na festiwalach piosenki amatorskiej, został namówiony przez znanych muzyków do studiów wokalnych. W latach 1973-1979 został solistą Opery Śląskiej w Bytomiu (1977) oraz Teatru Wielkiego w Warszawie, gdzie do 2000 był pierwszoplanowym barytonem. W latach 1979-1985 był równocześnie solistą Teatru Wielkiego w Łodzi.

Podczas wieloletniej kariery wystąpił w niemalże tysiącu przedstawień na deskach macierzystego Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie, śpiewając największe role barytonowe światowego repertuaru operowego, jak np. tytułowe role w operach Verdiego: Nabucco, Makbet czy Rigoletto, wielokrotnie uczestnicząc w premierowych spektaklach. Jest pierwszym odtwórcą roli Nabucco w Polsce (Opera Śląska – 1983).

Występował również na deskach zagranicznych teatrów, takich jak np. Teatr Bolszoj w Moskwie, Staatsoper w Wiedniu, Komische i Staatsoper w Berlinie, Palais des Congres i Champs Elysees w Paryżu, Semperoper w Dreźnie, National Opera i Amfiteatr pod Akropolem w Atenach, a także w miastach, takich jak Jerozolima, Londyn, Bruksela, Helsinki, Haga, Amsterdam czy Wilno. Brał udział w światowych realizacjach Halki St. Moniuszki w reż. Marii Fołtyn w Brazylii i Japonii, a także otwarciu opery w Daegu (1992), drugiego (po Seulu) teatru operowego w Korei – w spektaklu Traviaty G. Verdiego – obok Izabelli Kłosińskiej, w reż. Marka Grzesińskiego.

W 1990 został uhonorowany nagrodą Ministra Spraw Zagranicznych RP za „wybitne zasługi dla polskiej kultury”, a w 2012 został odznaczony przez Ministra Kultury Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”. Za koncertową działalność charytatywną został odznaczony Odznaką Honorową PCK (2011) oraz Medalem „Za zasługi dla Związku Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych” (2015). Na początku 2017 Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej nadał mu tytuł profesora sztuk muzycznych.

Na początku 2011 nagrał płytę z romansami rosyjskimi, będącą integralną częścią jego pracy habilitacyjnej Romans rosyjski – moja fascynacja, która również wydana została w formie książkowej.

Rodzinne miasto nagrodziło go Honorowym Tytułem Zduńskowolina Roku 2001 oraz mianowało Ambasadorem Kultury Zduńskiej Woli – 2016.

Podczas XVIII edycji Festiwalu Operowo-Operetkowego w Ciechocinku w 2015 obchodził 40-lecie pracy artystycznej. Jubileusz został powtórzony w Filharmonii Słupskiej.

W roku akademickim 2012/2013 został profesorem nadzwyczajnym Akademii Muzycznej w Bydgoszczy, obejmując tam klasę śpiewu na Wydziale Wokalno-Aktorskim, a w roku 2016/2017 został nominowany na stanowisko Kierownika Katedry Wokalistyki.

Spektakle operowe

Teatr Wielki w Warszawie

  • 1978: Edyp jako Forbas (reż. Jean Rinzescu)
  • 1979: Awantura w Recco jako Rajca II (reż. Kazimierz Dejmek)
  • 1982: Inge Bartsch jako Fink (reż. Henryk Czyż)
  • 1983: Borys Godunow jako Andrzej Szczełkałow (reż. Marek Grzesiński)
  • 1984: Poławiacze pereł jako Zurga (reż. Raymond Rossius)
  • 1983: Łucja z Lammermooru jako Lord Ashton (reż. M. Grzesiński)
  • 1984: Turandot jako Mandaryn (reż. M. Grzesiński)
  • 1985: Jadwiga, królowa Polski jako Jagiełło (reż. Maria Fołtyn)
  • 1985: Fidelio jako Don Pizarro (reż. M. Grzesiński)
  • 1985: Makbet jako Macbeth (reż. M. Grzesiński)
  • 1986: Złoty kogucik jako Książę Afron (reż. Laco Adamík)
  • 1986: Włoszka w Algierze jako Taddeo (reż. Frank de Quell)
  • 1986: Aida jako Amonastro (reż. M. Grzesiński)
  • 1987: Traviata jako Georges Germont (reż. M. Grzesiński)
  • 1987: Mistrz i Małgorzata jako Behemot (reż. M. Grzesiński)
  • 1987: Bramy raju jako Anioł Roberta (reż. M. Grzesiński)
  • 1988: Czarna maska jako Lowel Perl (reż. Albert Lheureux)
  • 1989: Kniaź Igor jako Kniaź Igor (reż. L. Adamik)
  • 1991: Kserkses jako Elviro (reż. Gunter Konemann)
  • 1992: Nabucco jako Nabucco (reż. M. Grzesiński)
  • 1992: Cyrulik sewilski jako Bartolo (reż. Jerome Savary)
  • 1993: Parsifal jako Amfortas (reż. Klaus Wagner)

Teatr Wielki w Łodzi

  • 1982: Don Pasquale jako Malatesta (reż. Lech Komarnicki)
  • 1982: Fidelio jako Don Pizarro (reż. Wolfgang Weit)
  • 1983: Eugeniusz Oniegin jako Oniegin (reż. Maciej Prus)
  • 1983: Łucja z Lammermooru jako Lord Ashton (reż. Renzo Giacchieri)
  • 1999: Makbet jako Makbet (reż. L. Adamik) – gościnnie
  • 2006: Aida jako Amonasro (reż. M. Grzesiński) – gościnnie
  • 2006: Łucja z Lammermooru jako Lord Henryk Ashton (reż. M. Szczucka, W. Stańczuk)
  • 2006: Krakowiacy i Górale jako Bryndas (reż. Kazimierz Kowalski)
  • 2006: Halka jako Stolnik (reż. K. Kowalski)
  • 2007: Cyganeria jako Marceli (reż. L. Adamik)
  • 2007: Cyrulik sewilski jako Doktor Bartolo (reż. Henryk Baranowski)
  • 2008: Włoszka w Algierze jako Taddeo (reż. Michał Znaniecki)

Opera Śląska w Bytomiu

  • 1983: Nabucco jako Nabucco (reż. Lech Hellwig-Górzyński) – gościnnie

Teatr Wielki – Opera Narodowa w Warszawie

Teatr Narodowy (Scena Operowa) w Warszawie

  • 1996: Śpiewnik domowy (reż. M. Fołtyn)
  • 1996: Turandot (wznowienie po raz 56) jako Mandaryn (reż. M. Grzesiński)
  • 1997: Kawaler srebrnej róży jako Portier (reż. P.L. Pizzi)
  • 1997, 1999: Rigoletto jako Rigoletto (reż. Gilbert Deflo)
  • 1997: Simon Boccanegra jako Simon Boccanegra (reż. Pier Luigi Pier`Alli)
  • 1998: Straszny dwór jako Miecznik; Maciej (reż. Andrzej Żuławski)
  • 1998: Bal maskowy jako Hrabia Ancarstrom (reż. Waldemar Zawodziński)

Filharmonia Częstochowa

  • 2000: Straszny dwór jako Maciej (reż. K. Kowalski)

Teatr Letni w Ciechocinku

Teatr Letni w Ciechocinku

  • 2008: Straszny dwór

Nagrody

  • 1990: nagroda Ministra Spraw Zagranicznych RP za wybitne zasługi dla kultury polskiej za granicą
  • Srebrny Krzyż Zasługi
  • honorowy tytuł Człowieka Roku 2001 w Zduńskiej Woli

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

POL Srebrny Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis BAR.png
Baretka Srebrnego Medalu "Zasłużony Kulturze - Gloria Artis"
Odznaka Za Zasługi dla ZKRPiBWP BAR.png
Odznaka Za Zasługi dla Zwiazku Kombatantow RP i Byłych Więźniów Politycznych