Wiesław Gołas

Wiesław Gołas
	; Wiesław Gołas (2008)
Data i miejsce urodzenia	9 października 1930 ; Kielce
Data i miejsce śmierci	9 września 2021 ; Warszawa
Zawód	aktor filmowy i teatralny
Współmałżonek	Elżbieta Szczepańska; (rozwód); Maria Krawczyk-Gołas (jego śmierć)
Lata aktywności	1953–2008
	Odznaczenia
	;

Wiesław Gołas i Irena Kwiatkowska (2008)

Wiesław Ryszard Gołas^[1] (ur. 9 października 1930 w Kielcach, zm. 9 września 2021 w Warszawie^[2]) – polski aktor teatralny, filmowy i kabaretowy, wykonawca piosenki aktorskiej.

Życiorys

Jego ojciec, Teofil (1903 – ok. 1942)^[3], był ogniomistrzem w 2. Pułku Artylerii Lekkiej Legionów. Po klęsce kampanii wrześniowej ukrywał się. Ostatecznie został schwytany przez Niemców i zamordowany na Majdanku^[4].

Przed wybuchem II wojny światowej Wiesław Gołas uczęszczał do szkoły powszechnej na kieleckim Baranówku, a następnie do Gimnazjum im. Jana Śniadeckiego. W 1943 wstąpił do Szarych Szeregów^[5]. Przybrał pseudonim Wilk. Brał udział w akcjach zdobywania broni, a także w rozstrzelaniu konfidenta. W grudniu 1944, podczas nieudanej akcji, został aresztowany przez gestapo. Trafił do celi, w której wcześniej więziony był jego ojciec^[6].

Po wojnie studiował w warszawskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej, kierowanej przez Aleksandra Zelwerowicza. Studia ukończył w 1954 roku^[7]. Debiut w Teatrze Dolnośląskim w Jeleniej Górze^[8]. Aktor Teatru Dramatycznego w Warszawie (1955–1985), Teatru Polskiego w Warszawie (1985–1992). Twórca doskonałych kreacji komediowych, współtwórca Kabaretu Koń, członek Kabaretu Starszych Panów, członek Kabaretu Dudek, wykonawca piosenki W Polskę idziemy autorstwa Jerzego Wasowskiego i Wojciecha Młynarskiego. Występował również w Teatrze Polskim w Warszawie^[9].

W 2016 z okazji 85 urodzin aktora powstał film dokumentalny Gołas absolutnie!^[10].

Życie prywatne

Grób Wiesława Gołasa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (2021)

Grób aktora Wiesława Gołasa po pogrzebie na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Był dwukrotnie żonaty. Pierwszą żoną była Elżbieta Szczepańska (rozwód na początku lat 70.^[11]), a drugą – Maria Krawczyk-Gołas^[12]. Z pierwszego małżeństwa miał córkę Agnieszkę^[13]^[14].

W 2008 przeszedł zawał mięśnia sercowego^[15], z kolei w 2020 i 2021 doznał dwóch udarów mózgu, w wyniku których zmarł^[15]. Wiesław Gołas został pochowany 14 września 2021 w grobie rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie^[16].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie, 2021)^[16]^[1]
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1978)
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1963)
Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1968)
Medal Komisji Edukacji Narodowej (1975)
Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2009)^[17]
Złota Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy”^[18]
Doroczna Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za całokształt twórczości (2020)^[19]

Pozostałe nagrody

1966 – „Srebrna Maska” w plebiscycie Expressu Wieczornego^[10]
1967 – Nagroda Ministra Kultury i Sztuki III stopnia
1977 – Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego
1996 – Nagroda (Opole – XXI OKT – wyróżnienie za role Filipa w Grubych rybach w Teatrze Polskim w Warszawie)
2002 – Statuetka Gwiazda Telewizji Polskiej wręczona z okazji 50-lecia TVP „za kreacje aktorskie w filmie i teatrze telewizji” (26.10)
2003 – SuperWiktor
2006 – Nagroda Honorowa za całokształt twórczości na XIII Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Filmowej Prowincjonalia we Wrześni

Filmografia

1954: Pokolenie – jako żandarm niemiecki na patrolu
1956: Szkice węglem – jako Wawrzon Rzepa
1956: Cień – jako bojowiec z organizacji podziemnej
1958: Dezerter – jako Heinrich
1958: Miasteczko – jako Władek
1958: Rancho Texas – jako Marcyś
1959: Lotna – jako ułan kradnący kury
1959: Tysiąc talarów – jako prowadzący pokaz mody
1960: Zezowate szczęście – jako ubek
1960: Przygoda w terenie – jako Stasiek Pietrzak
1960: Szklana góra – jako kierowca autobusu
1960: Ostrożnie Yeti – jako gangster w czerni
1960: Mąż swojej żony – jako Ciapuła
1961: Dotknięcie nocy – jako kapitan Prokosz
1961: Ogniomistrz Kaleń – jako ogniomistrz Kaleń
1962: Jak być kochaną – jako podoficer
1962: Dom bez okien – jako Robert
1963: Przygoda noworoczna – jako sprzedawca baloników
1963: Naprawdę wczoraj – jako szyper
1963: Zacne grzechy – jako Trzaska
1963: Żona dla Australijczyka – jako Robert
1964: Prawo i pięść – jako Smółka
1964: Beata – jako okularnik
1964: Upał – jako Albin
1964: Rękopis znaleziony w Saragossie – jako gitarzysta w gospodzie
1965: Kapitan Sowa na tropie – jako kapitan Sowa
1965: Markiza de Pompadour – jako ogrodnik Winnykamień, narzeczony Krystyny (cykl Perły i dukaty, cz. 1)
1965: Wózek – jako jeniec radziecki
1965: Trzy kroki po ziemi – jako Szkudlarek (cz. 2)
1966: Chudy i inni – jako Chudy
1967: Cześć kapitanie – jako Mundek
1967: Kwestia sumienia – jako włóczęga Drame Brone
1967: Przeraźliwe łoże – jako Tom
1967: Zamrożone błyskawice – jako kolejarz Edward
1967: Czas może powrócić
1968–1970: Czterej pancerni i pies – jako Tomasz Czereśniak
1968: Lalka – jako baron Krzeszowski
1968: Gra – jako Franek
1969: Piąta rano – jako woźna, urzędniczka, urzędnik, naczelnik (4 role)
1969: Nowy – jako komendant straży pożarnej
1970: Dzięcioł – jako Stefan Waldek
1970: Hydrozagadka – jako taksówkarz
1970: Mały – jako Nijaki, współlokator Małego
1970: Dziura w ziemi – jako piekarz Kazio
1971: Kłopotliwy gość – jako komendant straży pożarnej
1971: Kareta – jako kowboj
1971: Niebieskie jak Morze Czarne
1972: Poszukiwany, poszukiwana – jako Karpiel
1973: Droga – jako kierowca Marian Szyguła
1974: Czterdziestolatek – jako Ziemia, dowódca plutonu SP (odc. 1)
1974: Potop – jako Stefan Czarniecki
1974: Nie ma róży bez ognia – jako Malinowski
1975: Kazimierz Wielki – jako Maćko Borkowic
1975: Dyrektorzy – jako brat Adama (odc. 2)
1976: Brunet wieczorową porą – jako Kazik
1976: Zaklęty dwór – jako Michał Horawa
1977: Wszyscy i nikt – jako Twardy, żołnierz LWP wracający z wojny
1978: Jarosławna, korolewa Francji – jako król Kazimierz
1978: Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy – jako Inspicjent
1979: Klincz – jako Król
1979: Ród Gąsieniców – jako Józuś Sabała
1980: Dzień Wisły – jako żołnierz
1980: Polonia Restituta – jako Józef Dowbor-Muśnicki
1980: Alicja – jako gangster
1981: Filip z konopi – jako fryzjer Czesław
1981: Miłość ci wszystko wybaczy – jako inspicjent
1981: Gdzie szukać szczęścia? – jako kataryniarz
1981: Kto ty jesteś? – jako homoseksualista, członek szajki
1982: Niech cię odleci mara – jako Zalewski
1982: Przygrywka – jako złodziej Bonanza (odc. 3)
1982: Noc poślubna w biały dzień – jako chłop Biernacki
1982: Latawiec – jako Stec
1982: Polonia Restituta – jako Józef Dowbór-Muśnicki (odc. 6)
1982: Oko proroka – jako Midopak
1983: Kasztelanka – jako rybak
1983: Tajemnica starego ogrodu – jako Mniszek
1983: Alternatywy 4 – jako Majewski
1984: Zabicie ciotki – jako oficer dyżurny
1984: Przeklęte oko proroka – jako kozak Midopak
1985: Oko proroka, czyli Hanusz Bystry i jego przygody – jako kozak Midopak, wspólnik Semena
1985: Dłużnicy śmierci – jako Listwa
1989: Rififi po sześćdziesiątce – jako Wojciech Kukliński „Pulop”
1993: Czterdziestolatek. 20 lat później – jako mężczyzna przy budce telefonicznej (odc. 2)
1996: Szabla od komendanta – jako Ignatko

Dubbing

1951: Alicja w Krainie Czarów – zajączek
2000: Pompei: Legenda Wezuwiusza – Popidiusz

Przypisy

↑ ^a ^b Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10 września 2021 r. nr rej. 391/2021 o nadaniu orderu (M.P. z 2022 r. poz. 51).
↑ Wiesław Gołas nie żyje. Aktor miał 90 lat. kultura.onet.pl. [dostęp 2021-09-09].
↑ Gołas Teofil. ompio.pl. [dostęp 2021-09-09].
↑ Jacek Cieślak. Tajemnica za uśmiechem. „Rzeczpospolita”, 2021-09-10.
↑ 85 lat temu urodził się Wiesław Gołas. dzieje.pl, 3 października 2015. [dostęp 2017-11-23].
↑ Trafił do tej samej celi co jego ojciec. film.wp.pl, 2015-03-06. [dostęp 2017-11-24].
↑ Wiesław Gołas w serwisie Culture.pl
↑ Agnieszka Gołas-Ners, Na Gołasa, Warszawa, Świat Książki, 2008, s. 81. ISBN 978-83-247-0821-5.
↑ Wiesław Gołas wyznaje: Przestałem chodzić. se.pl, 2017-08-25. [dostęp 2018-01-13].
↑ ^a ^b Gołas absolutnie! w bazie filmpolski.pl
↑ Superexpress nr 217 (9129), 17 września 2021, s. 12.
↑ Aleksandra Głowińska: Wiesław Gołas pierwszą żonę odbił w tańcu, w drugiej zakochał się „jak sztubak”. plejada.pl, 9 września 2021. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-09-12)].
↑ Teraz nie ma już kabaretów Agnieszka Gołas-Ners – wywiad. ksiazki.onet.pl, 2015-06-09. [dostęp 2017-11-23].
↑ Ukochany aktorki „M jak miłość” dostał rozwód z córką Gołasa. fakt.pl, 2016-06-06. [dostęp 2017-11-23].
↑ ^a ^b Agnieszka Święcicka: Wiesław Gołas w szpitalu. Miał drugi wylew. plejada.pl, 2021-09-04.
↑ ^a ^b Pogrzeb Wiesława Gołasa: na aktorskim firmamencie zgasła gwiazda. m.niedziela.pl, 2021-09-14. [dostęp 2021-09-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-09-14)].
↑ Glorie dla przedstawicieli świata rozrywki. mkidn.gov.pl, 20 maja 2009.
↑ Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, s. 337.
↑ Łaniewska, Gołas, Dłużewska, Wencel, Lorenc i Roszkowski laureatami Nagrody Ministra 2020. gov.pl, 2020-11-25. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-26)].

Bibliografia

Agnieszka Gołas-Ners, Na Gołasa, Wydawnictwo „Świat Książki”, Warszawa 2008. ISBN 978-83-247-0821-5.

Linki zewnętrzne

Wiesław Gołas w bazie filmpolski.pl
Wiesław Gołas, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy). [online] [dostęp 2022-07-14] .
Wiesław Gołas w bazie IMDb (ang.)
Wiesław Gołas w bazie Filmweb

Wiesław Gołas na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
Wiesław Gołas w bazie Akademii Polskiego Filmu
Wiesław Gołas o sobie, wirtualny album [dostęp 2019-10-08]
biogram na stronie Ośrodka Myśli Patriotycznej i Obywatelskiej

[:1-1] Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10 września 2021 r. nr rej. 391/2021 o nadaniu orderu (M.P. z 2022 r. poz. 51).

[2] Wiesław Gołas nie żyje. Aktor miał 90 lat. kultura.onet.pl. [dostęp 2021-09-09].

[3] Gołas Teofil. ompio.pl. [dostęp 2021-09-09].

[4] Jacek Cieślak. Tajemnica za uśmiechem. „Rzeczpospolita”, 2021-09-10.

[5] 85 lat temu urodził się Wiesław Gołas. dzieje.pl, 3 października 2015. [dostęp 2017-11-23].

[6] Trafił do tej samej celi co jego ojciec. film.wp.pl, 2015-03-06. [dostęp 2017-11-24].

[7] Wiesław Gołas w serwisie Culture.pl

[8] Agnieszka Gołas-Ners, Na Gołasa, Warszawa, Świat Książki, 2008, s. 81. ISBN 978-83-247-0821-5.

[9] Wiesław Gołas wyznaje: Przestałem chodzić. se.pl, 2017-08-25. [dostęp 2018-01-13].

[FP-10] Gołas absolutnie! w bazie filmpolski.pl

[11] Superexpress nr 217 (9129), 17 września 2021, s. 12.

[12] Aleksandra Głowińska: Wiesław Gołas pierwszą żonę odbił w tańcu, w drugiej zakochał się „jak sztubak”. plejada.pl, 9 września 2021. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-09-12)].

[13] Teraz nie ma już kabaretów Agnieszka Gołas-Ners – wywiad. ksiazki.onet.pl, 2015-06-09. [dostęp 2017-11-23].

[14] Ukochany aktorki „M jak miłość” dostał rozwód z córką Gołasa. fakt.pl, 2016-06-06. [dostęp 2017-11-23].

[:0-15] Agnieszka Święcicka: Wiesław Gołas w szpitalu. Miał drugi wylew. plejada.pl, 2021-09-04.

[pogrzeb-16] Pogrzeb Wiesława Gołasa: na aktorskim firmamencie zgasła gwiazda. m.niedziela.pl, 2021-09-14. [dostęp 2021-09-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-09-14)].

[17] Glorie dla przedstawicieli świata rozrywki. mkidn.gov.pl, 20 maja 2009.

[18] Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, s. 337.

[19] Łaniewska, Gołas, Dłużewska, Wencel, Lorenc i Roszkowski laureatami Nagrody Ministra 2020. gov.pl, 2020-11-25. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-26)].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne