Wiesław Helak

Wiesław Helak
Data i miejsce urodzenia23 listopada 1948
Warszawa
Zawódscenarzysta,
reżyser,
prozaik

Wiesław Helak (ur. 23 listopada 1948 w Warszawie) – polski prozaik, a także scenarzysta i reżyser filmowy[1].

W latach 1966–1967 studiował aktorstwo w warszawskiej PWST. W roku 1972 ukończył studia na Wydziale Leśnym SGGW, a w 1978 na Wydziale Reżyserii PWSFTviT w Łodzi.

W 2017 roku został laureatem Nagrody Literackiej im. Józefa Mackiewicza za powieść Nad Zbruczem[2]. Za tę samą powieść w 2019 roku otrzymał Nagrodę Literacką i Historyczną Identitas[3]. Jak podkreślił w laudacji prof. Maciej Urbanowski: Powieść Wiesława Helaka oryginalnie i świadomie kontynuuje ważny w polskiej prozie nurt kresowy. Przypomina o roli ziemiaństwa dla naszej tożsamości. Jest dziełem literacko znakomitym i wyrafinowanym[4].

Filmografia

Źródło: filmpolski.pl[1]

  • 1975: Spotkanie (etiuda szkolna) – scenariusz, reżyseria
  • 1975: Dialog (etiuda szkolna) – reżyseria (w napisach określenie funkcji: realizacja)
  • 1975: Dzieci (film dokumentalny) – scenariusz, reżyseria
  • 1979: Własna wina (TV) – scenariusz, reżyseria
  • 1982: Coś się kończy (TV) – scenariusz, reżyseria
  • 1987: Opowieść Harleya – reżyseria
  • 1988: Złodziej (TV) – scenariusz, reżyseria

Twórczość literacka

  • 2012: Lwowska noc (powieść)
  • 2013: Scenariusze syberyjskie (zbiór czterech opowieści)
  • 2014: Tryhubowa (powieść)
  • 2015: Tchnienie (powieść)
  • 2017: Nad Zbruczem (powieść)
  • 2020: Góra Tabor (powieść)
  • 2021: W stronę Seretu (powieść)[5]

Przypisy