Wiesław Michnikowski

Wiesław Michnikowski

Imię i nazwisko	Wiesław Antoni Michnikowski
Data i miejsce urodzenia	3 czerwca 1922 Warszawa
Data i miejsce śmierci	29 września 2017 Warszawa
Zawód	aktor
Lata aktywności	1945–2007
Odznaczenia

Wiesław Antoni Michnikowski (ur. 3 czerwca 1922 w Warszawie, zm. 29 września 2017 tamże) – polski aktor teatralny i filmowy, wykonawca piosenki aktorskiej, artysta kabaretowy.

Życiorys

Syn Mieczysława Michnikowskiego (1880–1962) i Franciszki (1880–1978)^[1] ze Skrzypków. Ród Michnikowskich wywodzi się z Wielkopolski (poznańskie), gdzie posiadał dobra ziemskie, skonfiskowane po powstaniu styczniowym. Ostatnim ich właścicielem był pradziadek artysty, Walenty Michnikowski, z kolei dziadek – Józef, sprawował funkcję dyrektora Hotelu Saskiego w Warszawie. Rodzina matki była od pokoleń związana z Warszawą. Aktor przyszedł na świat w kamienicy przy ulicy Pańskiej 100, w mieszkaniu nr 37, na trzecim piętrze. W tym domu Michnikowscy mieszkali aż do powstania warszawskiego^[2].

Absolwent III LO im. gen. Józefa Sowińskiego w Warszawie. W 1946 zdał egzamin eksternistyczny w Szkole Dramatycznej w Lublinie. Był kolejno aktorem Teatru Domu Żołnierza w Lublinie (1945–1946), Teatru Miejskiego w Lublinie (1946–1947), Teatru Klasycznego w Warszawie (1947–1948), Teatru im. Juliusza Osterwy w Lublinie (1948–1951), Teatru Młodej Warszawy (1951–1956), Teatru Komedia w Warszawie (1956–1957), Kabaretu Wagabunda (1957–1958), Teatru Współczesnego w Warszawie (1958–1970), Teatru Polskiego w Warszawie (1970–1971), ponownie Współczesnego (od 1971).

Poza teatrem popularność przyniosły mu występy estradowe, filmowe i telewizyjne. Był jedną z gwiazd telewizyjnego Kabaretu Starszych Panów, kabaretu „Dudek” oraz radiowego Podwieczorku przy mikrofonie.

Grób Wiesława Michnikowskiego na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Do najbardziej znanych ról filmowych Michnikowskiego zalicza się postać Jej Ekscelencji w Seksmisji Juliusza Machulskiego. Aktor występował także m.in. w filmach Rififi po sześćdziesiątce, Gangsterzy i filantropi, Otello z M-2, Skutki noszenia kapelusza w maju oraz Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy oraz serialu Czterej pancerni i pies. W polskiej wersji językowej serialu animowanego Smerfy użyczył głosu postaci Papy Smerfa. Wystąpił w przedstawieniu Teatru Telewizji Nikt mnie nie zna.

Wiesław Michnikowski zmarł 29 września 2017 w Warszawie^[3]; 5 października urna z prochami aktora została złożona do grobu rodzinnego na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 68-1-27/28).

Życie prywatne

Aktor był żonaty z Marią Anielą Sobieszek (1930–2009), historyk sztuki^[4]. W listopadzie 2014 ukazała się książka Tani drań – wywiad rzeka z Wiesławem Michnikowskim, przeprowadzony przez syna Marcina. Drugim synem jest rzeźbiarz Piotr Michnikowski.

Wnukami Wiesława Michnikowskiego są: Mateusz Michnikowski – aktor, Roch Michnikowski – operator filmowy oraz Jakub Michnikowski – reżyser i scenarzysta filmowy.

Filmografia

• 2007: Na dobre i na złe – Jan (odc. 300)
• 2001: Na dobre i na złe – pan Jerzy (odc. 61)
• 1997: Pokój 107 – profesor Brzeszczyk, wykładowca Irka
• 1993: Czterdziestolatek. 20 lat później – literat Pacierpnik, pierwszy klient firmy Karwowskiego
• 1993: Skutki noszenia kapelusza w maju – Mateusz Korczyński
• 1989: Rififi po sześćdziesiątce – Edward Wróbel, kasjer w banku w Nowych Jorkach
• 1988–1991: W labiryncie – Czesław Kulczycki, przyjaciel Leona Guttmana (gościnnie)
• 1986: Podróże pana Kleksa – Doktor Paj-Chi-Wo
• 1984: Akademia pana Kleksa – Doktor Paj-Chi-Wo
• 1984: 5 dni z życia emeryta – Jan Bzowski, dziadek Adama
• 1983: Seksmisja – Jej Ekscelencja
• 1981: Wielka majówka – właściciel śmigła
• 1981: Jan Serce – Julian Jabłkowski, przyjaciel pani Antoniny
• 1980: Bajki na dobranoc – Animator Holas
• 1978: Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy – Kulka-Lalewicz, dyrektor teatru rewiowego „Czerwony Młyn”
• 1976: Mniejszy szuka Dużego – tatuś
• 1971: Wizyta – Olewski
• 1971: Pan Dodek – naczelnik
• 1971: Niebieskie jak Morze Czarne – dyrektor fabryki samochodów występujący w telewizji
• 1970: Hydrozagadka – profesor Milczarek
• 1970: Dzięcioł – mieszkaniec Warszawy
• 1966–1970: Czterej pancerni i pies – chorąży Stanisław Zubryk
• 1966–1968: Klub profesora Tutki – zazdrosny mąż (13)
• 1966: Mocne uderzenie – kompozytor Henio
• 1966: Piekło i niebo – Stefan
• 1965–1966: Wojna domowa – Felek Siekierski, znajomy Ireny Kamińskiej, na wywiadówce (odc. 3)
• 1965: Podziemny front – torturowany krawiec (odc. 3)
• 1964: Upał – ambasador pewnego mocarstwa
• 1963: Żona dla Australijczyka – akwarysta
• 1962: I ty zostaniesz Indianinem – „Pępuś”, członek bandy
• 1962: Gangsterzy i filantropi – Anastazy Kowalski,
• 1962: Mój stary – krawiec Bąbel, sąsiad Grzelów
• 1956: Warszawska syrena – Maciek
• 1950: Pierwsze starcie - junak Antek Bielecki (debiut filmowy)^[5]

Dubbing

• 2007: Rodzinka Robinsonów – dziadek Bud
• 2004: Iniemamocni – pani Hogenson
• 2002: Śnięty Mikołaj 2 – ojciec Czas
• 2001–2008: Café Myszka – Merlin
• 2001: Rudolf czerwononosy renifer i wyspa zaginionych zabawek – złodziej
• 2001: Harry Potter i Kamień Filozoficzny – profesor Flitwick
• 1996: Miki Mol i Straszne Płaszczydło – wiceprezydent
• 1996: Pinokio – Geppetto
• 1990: Tajemnica zaginionej skarbonki – Papa Smerf
• 1986: Porwanie w Tiutiurlistanie – Białoksiężnik
• 1986: C.K. Dezerterzy – aptekarz (głos)
• 1983: Przygody błękitnego rycerzyka – Mól
• 1981–1989: Smerfy – Papa Smerf
• 1977: Wielka podróż Bolka i Lolka – lord Fogg
• 1977: Alicja w Krainie Czarów – Kot Dziwak
• 1973: O krasnoludkach i sierotce Marysi – Koszałek
• 1969–1971: Dziwne przygody Koziołka Matołka – narrator
• 1968: Proszę słonia – tata
• 1964: Różowa Pantera: Strzał w ciemności
• 1963: Miecz w kamieniu (nowa wersja dubbingu) – Merlin
• Jaś i Małgosia – Jaś

Odznaczenia i nagrody

• 1967: Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego
• 1974: Złoty Krzyż Zasługi^[6]
• 1975: Złota odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy”
• 1977: Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”
• 1979: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• 1979: Nagroda Prezesa Komitetu do Spraw Radia i Telewizji
• 1987: Złota Oznaka Honorowa Towarzystwa Polonia
• 2006: Splendor Splendorów^[7]
• 2008: Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
• 2009: Nagroda Miasta Stołecznego Warszawy^[8]
• 2011: Nagroda im. Cypriana Kamila Norwida Dzieło Życia

O życiu i twórczości

• Szkic – esej: Wiesław Michnikowski – Chłopiec Czysty i Niewinny [w:] Marek Różycki jr. Artystyczny Bazar Różyckiego, Oficyna Wydawnicza Rafał Brzeziński /rafalbrzezinski.info/, 2016 – rozmowy, szkice i felietony z- i o najwybitniejszych twórcach kultury i sztuki, ss. 451, ISBN 978-83-65078-10-0^[9]

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Wiesław Michnikowski w bazie filmpolski.pl
• Wiesław Michnikowski w bazie Filmweb
• Wiesław Michnikowski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-09] .
• Wiesław Michnikowski w bazie IMDb (ang.)
• Wiesław Michnikowski na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
• Wiesław Michnikowski na zdjęciach w bibliotece Polona