Wiesław Ochman

Wiesław Ochman

Wiesław Ochman, 1992
Data i miejsce urodzenia	6 lutego 1937 Warszawa
Typ głosu	tenor liryczny
Gatunki	opera
Zawód	śpiewak operowy
Aktywność	od 1960
Odznaczenia

Odznaczenie Wiesława Ochmana przez Aleksandra Kwaśniewskiego Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski

Wiesław Ochman i Chór Akademii Medycznej w Lublinie, Zamość 2008

Wiesław Ochman (ur. 6 lutego 1937 w Warszawie^[1]) – polski śpiewak operowy. Kawaler Orderu Uśmiechu.

Życiorys

Po szkole podstawowej uczył się w Liceum Plastycznym w Bolkowie, a później w Technikum Zdobnictwa Ceramicznego w Szczawnie-Zdroju na Dolnym Śląsku. W 1960 uzyskał dyplom inżyniera-ceramika w AGH w Krakowie, gdzie występował także jako solista w Zespole Pieśni i Tańca AGH „Krakus” (ZPiT AGH „Krakus”). Jednocześnie podjął naukę śpiewu pod kierunkiem Gustawa Serafina w Krakowie (1955–1959), a następnie Marii Szłapak w Bytomiu (1960–1963).

W 1960 został zaangażowany w Operze Śląskiej w Bytomiu^[2], gdzie śpiewał przez trzy sezony. Następnie w latach 1963–1964 występował w Operze w Krakowie, a w latach 1964–1970 był artystą Teatru Wielkiego w Warszawie. Jednym z występów w Halce zwrócił uwagę zachodniej prasy, a niedługo później otrzymał pierwsze propozycje występów za granicą^[2].

Karierę międzynarodową rozpoczął w 1967 od Opery w Berlinie, następnie występował w Monachium i Hamburgu. Odniósł też pierwsze sukcesy na festiwalach w Glyndebourne oraz Salzburgu. W 1972 występował w Operze Paryskiej, następnie w Chicago i San Francisco. W 1975 partią Arriga w operze Nieszpory sycylijskie Verdiego zadebiutował na scenie nowojorskiej Metropolitan Opera, w której występował przez kolejne 15 sezonów^[2]. Śpiewał także na scenach m.in. mediolańskiej La Scali (1982), Gran Teatre del Liceu w Barcelonie i Opery Wiedeńskiej oraz w operach w Buenos Aires, Madrycie, Moskwie, Rzymie i Sewilli. Uczestniczył w festiwalach muzycznych z udziałem m.in. Wiener Philharmoniker i Berliner Philharmoniker pod dyrekcją Herberta von Karajana i Karla Böhma^[2].

Po 1999 zajął się reżyserią, wystawił w bytomskiej Operze Śląskiej: Don Giovanniego W.A. Mozarta, Traviatę Verdiego oraz Carewicza Ferenca Lehára. Osobną dziedziną artystyczną działalności Ochmana była muzyka oratoryjna. Nagrywał dla firm fonograficznych, takich jak Deutsche Grammophon, Polydor, EMI, Decca, Supraphon i polska Muza. W latach 70. XX wieku nagrał dwie polskie płyty z ariami operowymi i z ariami operetkowymi z akompaniamentem Orkiestry Polskiego Radia i Telewizji pod dyrekcją Zdzisława Górzyńskiego. Przez wiele lat występował na Festiwalach Moniuszkowskich w Kudowie-Zdroju.^[3]

Działał charytatywnie na rzecz wspierania kultury i zbierania środków na stypendia dla utalentowanej młodzieży. Organizował aukcje obrazów w konsulacie polskim w Nowym Jorku, z których dochód wspierał częstochowską kulturę. Laureat Nagrody im. Witolda Hulewicza^[4].

Jest mężem Krystyny z domu Prus-Więckowskiej, ojcem Macieja Ochmana oraz dziadkiem Krystiana Ochmana^[5].

Odznaczenia i wyróżnienia

• 1980 – Nagroda Miasta Krakowa^[6]
• 1995 – tytuł Honorowego Obywatela Zawiercia
• 2001 – odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski^[7]
• 2005 – odznaczony przez ministra kultury Waldemara Dąbrowskiego Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[8].
• 2007 – z okazji 50-lecia pracy artystycznej wyróżniono go medalem „Pro Masovia”^[9].
• 2008 – 30 stycznia 2008 Senat AGH na uroczystym posiedzeniu nadał Wiesławowi Ochmanowi godność doktora honoris causa AGH^[10].

Od 2010 jest też członkiem czynnym Polskiej Akademii Umiejętności^[11][12].

Jego imieniem nazwano rondo w Zawierciu i salę w Miejskim Ośrodku Kultury^[13].

Dyskografia

Płyty winylowe

• SX 0465 Wiesław Ochman Best loved operatic arias

1. Giacomo Puccini: Cyganeria, Aria Rudolfa z I aktu „Che gelida manina”
2. Giacomo Puccini: Tosca, Aria Cavaradossieggo z III aktu „E lucevan le stelle”
3. Giuseppe Verdi: Aida, Aria Radamesa z I aktu „Se quel guerrier io fossi!... Celeste Aida”
4. Piotr Czajkowski: Eugeniusz Oniegin, Aria Leńskiego z II aktu „Kuda, kuda”
5. Giacomo Puccini: Turandot, Aria Kalafa z III aktu „Nessun dorma”
6. Władysław Żeleński: Janek, Aria Janka „Gdy ślub weźmiesz z twoim Stachem”
7. Friedrich von Flotow: Marta albo jarmark w Richmondzie, Aria Lionela z III aktu „M’appari”
8. Georges Bizet: Poławiacze pereł, Aria Nadira z I aktu „Je crois entendre encore”
9. Georges Bizet: Carmen, Aria Don Jose’go z II aktu „La fleur que tu m’avais jeteee”
10. Giuseppe Verdi: Rigoletto, Aria Księcia z III aktu „La donna è mobile”

• SX 0972 Wiesław Ochman Polskie Arie Operowe

1. Stanisław Moniuszko: Halka, Dumka Jontka z IV aktu „Szumią Jodły”
2. Stanisław Moniuszko: Straszny dwór – Aria Stefana z Kurantem z III aktu „Cisza dokoła”
3. Stanisław Moniuszko: Flis, Aria Franka „Płyną tratwy po Wiśle”
4. Feliks Nowowiejski: Legenda Bałtyku, Aria Domana z II aktu „Więc ty mnie nie kochasz”
5. Ignacy Paderewski: Manru, Aria Manru z II aktu „jako gdy wśród skwaru”
6. R.Statkowski: Maria, Aria Wacława z I aktu „Och jak ciąży ta wesołość”
7. Władysław Żeleński: Goplana, Aria Kirkora z I aktu „Za jaskółeczką ciągną moje oczy”
8. Władysław Żeleński: Janek, Aria Janka „Gdy ślub weźmiesz z twoim Stachem”

• SX 1281 Wiesław Ochman Słynne arie operetkowe

• SX 1371 Wiesław Ochman Sławni polscy śpiewacy vol. 7

1. Wolfgang Amadeus Mozart: Don Giovanni, Aria Don Ottavia „Il mio tesoro”
2. Giacomo Puccini: Tosca, Aria Cavaradossiego z I aktu „Recondita armonia”
3. Amilcare Ponchielli: Gioconda, Aria Enza z II aktu „Cielo e mar!”
4. Pietro Mascagni: Rycerskość wieśniacza, Aria Turiddu „Mamma, quel vino e generoso”
5. Giacomo Puccini: Manon Lescaut, Aria Des Grieux z I aktu „Donna non vidi mai”
6. Umberto Giordano: Fedora, Aria Lorisa z II aktu „Amor ti vieta”
7. Giacomo Puccini: Cyganeria, Aria Rudolfa z I aktu „Che gelida manina”
8. Umberto Giordano: Andrea Chénier, Improwizacja Cheniera z I aktu „Un di all’azzurro spazio”
9. Ruggero Leoncavallo: Pajace, Aria Cania z I aktu „Vesti la giubba”
10. Giacomo Puccini: Madame Butterfly, Aria Pinkertona z III aktu „Addio, fiorito asil”
11. Gaetano Donizetti: Napój miłosny, Aria Nemorina z II aktu „Una furtiva lagrima”

Przypisy

Bibliografia

• Wiesław Ochman w serwisie Culture.pl
• Jerzy Skrobot, Tonacje sławy. Opowieść o Wiesławie Ochmanie Wyd. Promotor, Kraków 2006

Linki zewnętrzne

• Wiesław Ochman na zdjęciach w bibliotece Polona
• Malgorzata Komorowska, Szczęściarz, artykuł o Wiesławie Ochmanie na portalu Maestro