Wiesław Paluszyński

Wiesław Paluszyński
Ilustracja
Wiesław Paluszyński
Data i miejsce urodzenia

11 lutego 1954
Częstochowa

Zawód, zajęcie

informatyk, przedsiębiorca

Alma Mater

Politechnika Warszawska

Wydział

Elektroniki

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia PolskiKrzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia PolskiSrebrny Krzyż Zasługi

Wiesław Jacek Paluszyński (ur. 11 lutego 1954 w Częstochowie) – inżynier elektronik, informatyk, działacz gospodarczy i społeczny, właściciel firmy informatycznej.

Życiorys

Wykształcenie

Szkołę podstawową i Liceum im. Romualda Traugutta ukończył w Częstochowie w 1973. Rozpoczął studia na Wydziale Elektroniki Politechniki Warszawskiej (z przerwą na okres wychowania córki), gdzie w 1985 uzyskał tytuł mgr inż. w specjalności aparatura elektroniczna.

Studia podyplomowe ukończył w 1997 w Akademii Obrony Narodowej na kierunku Bezpieczeństwo państwa, a w 1998 w Szkole Głównej Handlowej na kierunku Konsulting gospodarczy[1].

Praca zawodowa

W latach 1980–1990 był dziennikarzem, sekretarzem redakcji i zastępcą redaktora naczelnego w czasopismach technicznych NOT.

Od 1990 pracował na kierowniczych stanowiskach w administracji państwowej – w reorganizacji MSW pod kierunkiem ministra Krzysztofa Kozłowskiego oraz w ROPWiM. W latach 1992–1996 współtworzył Inspekcję Ochrony Środowiska (IOŚ), był zastępcą Głównego Inspektora Ochrony Środowiska oraz pełnomocnikiem ds. informatyzacji Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa. Uczestniczył w uzgodnieniach ochrony i zagrożeń środowiska w okresie akcesji Polski do OECD oraz w relacjach Polski w tych obszarach w ramach EKG ONZ. Brał udział w działaniach kontrolnych podczas wyprowadzania z Polski wojsk radzieckich[2].

W latach 1995–1997 był członkiem Prezydium Rady Koordynacyjnej ds. Teleinformatyki przy Prezesie Rady Ministrów. Na przełomie lat 1996 i 1997 jako Dyrektor Departamentu Bezpieczeństwa Wewnętrznego w Biurze Bezpieczeństwa Narodowego uczestniczył w procesie akcesyjnym Polski do NATO.

W latach 1997–2000 był członkiem zarządu Polskiej Wytwórni Papierów Wartościowych SA (PWPW). Nadzorował piony rozwoju, nowych technologii, oraz nowe projekty: modernizacji technologicznej wytwórni, centrum personalizacji dokumentów samochodowych i druku nowych banknotów[3].

W 2000 rozpoczął pracę w firmie TP Internet, gdzie do lutego 2003 roku kierował Pionem Technologii i Bezpieczeństwa. W latach 1999–2001 był też członkiem Międzyresortowego Rządowego Zespołu ds. Gospodarki Elektronicznej.

Od maja 2002 roku doradzał prezesowi Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (ARMiR) w procesie budowy części informatycznej systemu dopłat bezpośrednich dla rolnictwa – IACS. Od lutego do sierpnia 2003, w okresie uruchamiania systemu dopłat bezpośrednich dla rolnictwa pełnił funkcję zastępcy prezesa ARMiR[2].

Od 2004 zakłada i prowadzi (obecnie – w 2019) firmę Trusted Information Consulting Sp. z o.o. zajmującą się sprawami audytów bezpieczeństwa systemów teleinformatycznych, kryptografii, podpisu elektronicznego i analizy procesów biznesowych związanych z procesem informatyzacji[4].

Działalność w środowisku zawodowym

Jest członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy RP od 1985, w latach 1987–1990 był przewodniczącym Koła Stowarzyszenia w Wydawnictwie Sigma-NOT.

Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Informatycznego (PTI) od 1996. W latach 2005–2011 pełnił funkcję wiceprezesa PTI, a w latach 2011–2014 oraz od 2016 Przewodniczącego Głównej Komisji Rewizyjnej PTI. W czerwcu 2017 uchwałą XII Zjazdu PTI otrzymał tytuł Członka Honorowego PTI[5]. Od 27 czerwca 2020 jest Prezesem Zarządu Głównego PTI.

Reprezentuje swoją firmę w Polskiej Izbie Informatyki i Telekomunikacji (PIIT) od 2000. W latach 2001–2008 oraz od 2013 był wybierany na dwuletnie kadencje do Rady Izby. Od 2013 został wybrany na funkcję wiceprezesa Zarządu PIIT, którą pełni dalej (2019).

Z ramienia PIIT i PTI uczestniczył w procesach stanowienia prawa w zakresie teleinformatyki: o podpisie elektronicznym, ochronie danych osobowych, e-zdrowia, dokumentów elektronicznych, itp. W latach 1994–1997 był członkiem Rady Informatyzacji przy Prezesie Rady Ministrów, w latach 1999–2001 członkiem Międzyresortowego Rządowego Zespołu ds. Gospodarki Elektronicznej, a w latach 2010–2011 był członkiem Rady Informatyzacji przy Ministrze Spraw Wewnętrznych i Administracji. Od 2014 jest członkiem Komitetu Monitorującego Programu Operacyjnego Polska Cyfrowa.

Jest też członkiem międzynarodowego Stowarzyszenia Profesjonalistów Systemów Informatycznych Obronności i Bezpieczeństwa AFCEA, gdzie przez 3 kadencje był członkiem Rady Dyrektorów Oddziału Polskiego AFCEA[1].

Publikacje

Autor wielu publikacji o charakterze edukacyjnym i naukowym z zakresu informatyki, kryptografii i bezpieczeństwa państwa. Publikował w czasopismach: „Computerworld”, „Elektroniczna Administracja”. W latach 2009–2013 był redaktorem naczelnym kwartalnika „Czas Informacji”, poświęconego aspektom prawnym, organizacyjnym i technicznym informatyzacji sektora publicznego. Był i jest aktywnym prelegentem wielu konferencji dotyczących bezpieczeństwa systemów teleinformatycznych oraz ochrony i podpisywania dokumentów elektronicznych[3].

Działalność społeczna

Od 1963 był członkiem ZHP. Instruktor ZHP od 1971. W latach 1971–1973 był komendantem Szczepu Harcerskiego im. Bohaterów Powstania Styczniowego w Częstochowie. Od 1974 w Hufcu Warszawa Mokotów im. Szarych Szeregów, gdzie pełnił funkcję komendanta Kręgu Starszoharcerskiego. W 1975 uzyskał stopień harcmistrza. W latach 1977–1982 był komendantem Hufca. Potem w latach 1986–1988 był przewodniczącym Komisji Instruktorskiej Hufca oraz w okresie 1988–1990 członkiem Prezydium Rady Chorągwi Stołecznej ZHP. Komendant wielu obozów harcerskich i kursów szkoleniowych w latach 1975–1991. Jeden z twórców ogólnopolskich harcerskich Rajdów Arsenał[6][7].

W stanie wojennym od stycznia 1982 do 1985, w uzgodnieniu z druhem Stanisławem Broniewskim „Orszą” i przy wiedzy wybranych osób ze ścisłego grona Komendy Hufca zgodził się na kontakty z SB, przekazując im białe informacje oraz dezinformacje chroniące opozycyjną działalność kadry harcerskiej Hufca. Oświadczenie Stanisława Broniewskiego z 1997 potwierdzające taki przebieg kontaktów z SB jest zdeponowane w kancelarii prawnej i zostało opublikowane w prasie[8][9].

Wiesław Paluszyński w 1990 był jednym z założycieli Krajowego Komitetu Odrodzenia ZHP, którego przewodniczącym był Stanisław Broniewski „Orsza”. Pełnił w nim funkcję sekretarza Generalnego oraz z ramienia Komitetu był wiceprzewodniczącym Społecznej Rady ZHP.

W kwietniu 1988 był jednym z założycieli „Społecznego Komitetu Opieki nad Grobami Poległych Żołnierzy Batalionu »Zośka«”, zainicjowanego przez prof. Władysława Findeisena. Pracował w zarządzie Komitetu pierwszej kadencji, a od 2015 jest jego Wiceprzewodniczącym[10].

Był też współzałożycielem innych fundacji – w 2002 Kultury Regionalnej, w 2010 Fundacji Politechniki Warszawskiej[11].

Odznaczenia i wyróżnienia

Przypisy

  1. a b Prelegenci, 20. Konferencja Miasta w internecie, 2016.
  2. a b Prelegenci, 22. Konferencja Miasta w internecie, 2018.
  3. a b Wykładowca Wiesław Paluszyński [dostęp 2019-03-03].
  4. Wpisy do KRS [dostęp 2019-03-03].
  5. Nadanie członkostwa honorowego, 2017 [dostęp 2019-03-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-01-30].
  6. Paluszyński 1997 ↓.
  7. Paluszyński 2017 ↓.
  8. Wojciech Wybranowski, Tajemnice harcerskiego kręgu. Wiesław Paluszyński w nieznanych dokumentach, „Dorzeczy” (16), 2017, s. 40-41 [dostęp 2019-03-03].
  9. Artur Grabek, Agent o dwóch twarzach, 2017.
  10. Komitet Batalionu Zośka, 1988 [dostęp 2019-03-03].
  11. Fundacja Politechniki Warszawskiej [dostęp 2019-03-03].
  12. 5. TeraForum „Acta Teleinformatica”, 2012 [dostęp 2019-03-03].
  13. Medale Kopernika na Kongresie Gospodarki Elektronicznej, Związek Banków Polskich, 2016 [dostęp 2019-03-21] [zarchiwizowane z adresu 2019-03-21].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Wieslawpaluszynski.jpg
Autor: Iszkowski, Licencja: CC BY-SA 4.0
zdjęcie Wiesława Paluszynskiego typu do dokumentu lub cv w organizacji bez cech twórczych