Wiesław Ptak
| Data i miejsce urodzenia | 16 września 1941 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 11 kwietnia 2004 |
| Profesor nauk chemicznych | |
| Specjalność: chemia teoretyczna, fizyka i chemia ciała stałego | |
| Alma Mater | Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie |
| Doktorat | 1968 |
| Profesura | 1996 |
| Uczelnia | |
| Okres zatrudn. | 1963–2004 |
| Dziekan | |
| Wydział | Inżynierii Materiałowej i Ceramiki |
| Okres spraw. | 1993–1996 |
| Odznaczenia | |
  | |
Wiesław Stanisław Ptak (ur. 16 września 1941 w Bieńczycach, zm. 11 kwietnia 2004 w Krakowie) – polski chemik, profesor nauk chemicznych, profesor Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, w latach 1993–1996 dziekan Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH, autor ponad stu publikacji naukowych. Członek Polskiego Towarzystwa Chemicznego oraz Międzynarodowego Towarzystwa Teoretycznej Fizyki Chemicznej (ISTCP).
Życiorys
Urodził się 16 września 1941 w Bieńczycach k. Krakowa. Był wnukiem działacza ludowego Franciszka Ptaka.
Po ukończeniu studiów na Wydziale Matematyczno-Fizyczno-Chemicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, w 1963 roku został zatrudniony w Katedrze Chemii Krzemianów na Wydziale Ceramicznym AGH[1]. Doktoryzował się w zakresie chemii w 1968 roku na podstawie dysertacji Widma wibracyjne w strukturze minerału serpentynu, której promotorem był prof. Roman Pampuch. W 1972 roku odbył sześciomiesięczny staż naukowy na Uniwersytecie w Liège[1].
Stopień naukowy doktora habilitowanego uzyskał w roku 1980 na podstawie rozprawy Zastosowanie spektroskopii wibracyjnej w podczerwieni w badaniach nad budową krzemianów. W 1991 uzyskał tytuł profesora nauk chemicznych[2][3].
W roku 1996 objął stanowisko profesora zwyczajnego AGH. W latach 1981–1985 oraz 1991–1993 był prodziekanem ds. dydaktycznych, a w latach 1993–1996 dziekanem Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH. W latach 1993–2004 był kierownikiem Katedry Ceramiki Ogniotrwałej, Szlachetnej i Technicznej (przemianowanej w 2002 roku na Katedrę Materiałów Ogniotrwałych i Procesów Wysokotemperaturowych)[1].
Specjalizował się w chemii teoretycznej oraz chemii i fizyce ciała stałego[4]. Zajmował się teorią wiązania chemicznego i oddziaływań międzyatomowych, pracował też nad podstawami teoretycznymi metod krystalizacji z fazy gazowej. Był autorem lub współautorem ponad stu publikacji[1] i kilku patentów, jednego skryptu i dwóch monografii. Wielokrotnie występował na konferencjach naukowych referując wyniki badań.
W czasie swojej pracy prowadził zajęcia z chemii krzemianów i metod spektroskopowych dla studentów i doktorantów, wykłady z chemii fizycznej oraz fizyki i chemii ciała stałego dla studentów WSP w Krakowie, teorii wiązania chemicznego dla doktorantów. Jego głównym zajęciem dydaktycznym była nauka o materiałach prowadzona dla studentów[5]. Był promotorem w ponad dwudziestu przewodach magisterskich (na AGH i WSP) oraz ośmiu przewodach doktorskich.
Mimo nieuleczalnej choroby pracował do końca życia. Zmarł 11 kwietnia 2004 roku[6] w Krakowie. Został pochowany na cmentarzu w Raciborowicach[1].
Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Komisji Edukacji Narodowej[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e f Wiesław Stanisław Ptak. historia.agh.edu.pl. [dostęp 2014-02-25]. (pol.).
- ↑ Kto jest kim w ceramice. Kraków: Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, 1999, s. 122–123. ISBN 978-83-911889-0-3.
- ↑ Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice: 2004, s. 291.
- ↑ Prof. dr hab. Wiesław Stanisław Ptak, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2015-01-20].
- ↑ Wiesław Ptak: Wykłady z nauki o materiałach dla ceramików. agh.edu.pl. [dostęp 2017-06-30]. (pol.).
- ↑ Nekrolog Wiesława Ptaka. „Dziennik Polski”. 89, s. 19, 15 kwietnia 2004.
Media użyte na tej stronie
Autor: Franek Vetulani, Licencja: CC BY-SA 4.0
Tablica poświęcona Wiesławowi Ptakowi na grobowcu rodzinnym Ptaków w Raciborowicach.