Wiesław Sten

Wiesław Sten, ps. Stefan Wiesław Dunin Wolski (ur. 1 września 1890 w Płocku, zm. 18 listopada 1944 w Melk, Dolna Austria) – polski religioznawca i pisarz. Syn Franciszka i Barbary z Kasterskich. W 1910 ukończył gimnazjum w Płocku. Studiował architekturę na Politechnice Warszawskiej i prawo na Uniwersytecie Kijowskim. Był urzędnikiem monopolowym w Warszawie. W czasie wojny, po upadku Powstania Warszawskiego został wywieziony przez hitlerowców do obozu w Mauthausen[1].

Wiesław Sten był drugim po Antonim Czubryńskim uczniem Andrzeja Niemojewskiego mocno związany z ideą astralistyki. Znany jest między innymi z interpretacji Biblii szczególnie Starego Testamentu. Idąc za ideami Andrzeja Niemojewskiego i Dupuisa, stara się dotrzeć poza literę, ku duchowi, wykazując uderzające podobieństwa między religiami najbardziej różnymi i przeciwnymi sobie[2].

Prace

  • Sapere Ausuris: studjum biblijne T. 1: Tym, którzy będą mieli odwagę wiedzieć kopia cyfrowa
  • Sapere Ausuris: studjum biblijne T. 2: Jahwe w świetle astronomji i astrologji biblijnej kopia cyfrowa

Przypisy

  1. ↑ Henryk Hoffmann: Astralistyka (szkice z dziejów religioznawstwa polskiego). Kraków: Nomos, 1991, s. 77–86.
  2. ↑ U źródeł polskiego liberalizmu: „Wiadomości Literackie” wobec Kościoła Katolickiego w latach 1924–1939 Marek Czernecki.

Linki zewnętrzne