Wikaryzm geograficzny

Wikaryzm geograficzny (zastępowanie geograficzne) – zjawisko występowania podobnych taksonów na oddzielnych obszarach geograficznych. Taksony zastępcze (wikarianty) zwykle są blisko spokrewnione – często są to gatunki należące do jednego rodzaju. W przypadku, gdy wikaryzujące taksony są odlegle spokrewnione, a ich podobieństwo jest wynikiem konwergencji określane jest jako fałszywy wikaryzm.

Zasięgi geograficzne wikariantów mogą składać się na zasięg dysjunktywny taksonu wyższej rangi. Przykładowo – wikariantami geograficznymi są gatunki cedru zasiedlające różne pasma górskie: cedr atlaski, cedr cypryjski, cedr libański, cedr himalajski, czego rezultatem jest dysjunktywny zasięg rodzaju cedr.^[1]

Przykłady wikaryzmu są powszechne między fragmentami biomów leżącymi na różnych kontynentach. Wikaryzującymi parami mogą być np. jeleń szlachetny żyjący w lasach strefy umiarkowanej Eurazji i wapiti zamieszkujący analogiczne środowiska Ameryki Północnej i Dalekiego Wschodu.

Zobacz też

• specjacja allopatryczna
• wikaryzm ekologiczny

Przypisy