Wikint
| ||
 Portret Wikinta z książki Alessandro Guagnina opublikowanej w 1578 roku | ||
| książę żmudzki | ||
| Okres | od 1219 do 1253 | |
| Następca | Erdwił lub Treniota | |
| Dane biograficzne | ||
| Data śmierci | ok. 1253 | |
| Małżeństwo | siostra Mendoga | |
| Dzieci | Treniota | |
Wikint (żmudz. Vīkints; zm. ok. 1253) – pierwszy notowany źródłowo książę żmudzki i rywal przyszłego króla Litwy Mendoga.
Wymieniony w Kodeksie Hipackim pod rokiem 1219 obok Erdwiła jako książę żmudzki w traktacie pomiędzy 21 książętami litewskimi a Księstwem halicko-wołyńskim[1][2]. Prawdopodobnie w 1236 roku dowodził wojskiem żmudzkim przeciwko kawalerom mieczowym w bitwie pod Szawlami.
W 1248 roku Mendog wysłał Wikinta, Towciwiłła i Edywida na kampanię wojskową przeciwko Smoleńskowi. Ponieśli oni porażkę, w wyniku czego Mendog postanowił pozbawić ich posiadłości. Trzej książęta zorganizowali wówczas koalicję przeciwko Mendogowi, do której dołączył szwagier Towciwiłła - Daniel Halicki, Wasylko Romanowicz, zakon krzyżacki, Jaćwingowie i Żmudzini z zachodniej części Żmudzi (wschodnia część nadal wspierała Mendoga)[3][4]. Księstwu halicko-wołyńskiemu udało się opanować rządzoną przez Wojsiełka Ruś Czarną.
W ramach zawartej koalicji w 1250 roku gałąź inflancka zakonu krzyżackiego zorganizowała dwa większe ataki, jeden przeciwko księstwu Nalszczan, a drugi przeciwko ziemiom rządzonym przez Mendoga i części Żmudzi, która nadal go wspierała. Mendogowi udało się jednak przekupić mistrza inflanckiego Andreasa von Stirland, który bardziej nienawidził Wikinta za porażkę poniesioną w Bitwie pod Szawlami w 1236 roku. Zgadzając się na oddanie niektórych ziem w zachodniej Litwie, Mendog miał zostać ochrzczony i koronowany na króla Litwy. W 1252 roku Wikint, Towciwiłł i jego sprzymierzeńcy zaatakowali Mendoga w Worucie. Atak zakończył się porażką, a wojsko Towciwiłła wycofało się do zamku w Twerach by tam podjąć akcję obronną. Wikint zmarł około 1253 roku, a Towciwiłł udał się do Księstwa halicko-wołyńskiego do swojego szwagra Daniela Halickiego.
Siostra Wikinta była żoną Dowsprunka - starszego brata Mendoga.
Przypisy
- ↑ Latopis Halicko-Wołyński
- ↑ Henryk Łowmiański: Studia nad dziejami Wielkiego Księstwa Litewskiego. Poznań: UAM, 1983, s. 313. ISSN 05548217.
- ↑ Henryk Paszkiewicz: Jagiellonowie a Moskwa: Litwa a Moskwa w XIII i XIV wieku. Wydawnictwo ANTYK Marcin Dybowski, 2014, s. 67. ISBN 978-83-88385-05-6.
- ↑ Commentarii Academiae scientiarum imperialis Petropolitanae. Mémoires de l'académie impériale des sciénces de St-Pétersbourg, Tome IX. Petersburg: 1859, s. 174.
Bibliografia
Vytautas Spečiūnas: Lietuvos valdovai (XIII-XVIII a.): enciklopedinis žinynas. Wilno: Mokslo ir enciklopedijų leidybos institutas, 2004, s. 15-21. ISBN 5-420-01535-8.
Media użyte na tej stronie