Wiktor Łomidze

Ten artykuł od 2010-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Wiktor Łomidze-Wachtang także Viktor Lomidze (ur. 7 lutego 1900 w Gandży, zm. 1956) – gruziński oficer kontraktowy w Wojsku Polskim.

Życiorys

Po podbiciu Gruzji przez bolszewików w 1921 roku wyemigrował do Polski, gdzie wstąpił do Wojska Polskiego i został marynarzem.

W latach 1925 – 1926 zastępca dowódcy monitora ORP „Warszawa” we Flotylli Pińskiej. Pomiędzy 3 listopada 1933 a rokiem 1934 był dowódcą ORP „Kujawiak”, pomiędzy 1935 a 1939 był kapitanem ORP „Jaskółka”, później pełnił funkcję zastępcy dowódcy ORP „Gryf” kmdra ppor. Stefana Kwiatkowskiego. Po jego śmierci (1 września 1939 r.) był także przez kilka godzin dowódcą tego okrętu, w czasie których wydał rozkaz wyrzucenia wszystkich min, które stanowiły główną broń okrętu, eliminując tym samym możliwość przeprowadzenia operacji minowania Zatoki Gdańskiej od Helu do ujścia Wisły, opatrzoną kryptonimem "Rurka". Wraz ze Stanisławem Hryniewieckim i innymi oficerami na kutrze rybackim „Albatros” ewakuował się na Łotwę, gdzie został internowany. W 1940 przez Szwecję przedostaje się do Wielkiej Brytanii. Zmarł w Londynie. Został pochowany na Cmentarzu Brompton w Londynie.

Służbę w Wojsku Polskim zakończył w stopniu komandora porucznika.

Zobacz też