Wiktor Alter
Data i miejsce urodzenia | 20 grudnia 1890 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie | inżynier, polityk |
Wiktor Alter, jid. וויקטאָר אַלטער (ur. 20 grudnia 1890 w Mławie, zm. 17 lutego 1943 w Kujbyszewie) – polsko-żydowski działacz socjalistyczny związany z partią Bund, publicysta. Członek egzekutywy II Międzynarodówki.
Życiorys
Urodził się 20 grudnia 1890 w Mławie, w rodzinie Izraela i Symy z Hornów[1]. Po śmierci ojca rodzina przeprowadziła się do Warszawy. Brał udział w strajku szkolnym w 1905 w Gimnazjum Wojciecha Górskiego w Warszawie. W 1905 wstąpił do Bundu. Wyjechał do Belgii. Po studiach w Gandawie, gdzie uzyskał dyplom inżyniera mechanika, oraz Leodium, powrócił w 1912 do Warszawy. W kwietniu 1913 został aresztowany, przez władze rosyjskie, za działalność w Bundzie i zesłany na Syberię. Po ucieczce udał się do Wielkiej Brytanii[2], gdzie wstąpił do Partii Pracy. W czasie I wojny światowej uczestniczył w kampanii na rzecz odmowy służby wojskowej. Po wybuchu rewolucji lutowej przeniósł się do Rosji. W grudniu 1917 został członkiem Komitetu Centralnego Bundu. W lipcu 1918 brał udział w Konferencji Delegatów Robotniczych i Żołnierskich. Został aresztowany przez bolszewików, lecz został zwolniony i wyjechał do Warszawy. Na forum rady Warszawskiej Rady Delegatów Robotniczych sprzeciwiał się wojnie z Rosją i domagał się poparcia strajku w fabrykach wojskowych.
Od 1918 w Polsce. Działał w kierownictwie polskiego Bundu. W okresie międzywojennym był czołowym działaczem lewego skrzydła Bundu. Początkowo opowiadał się przeciwko przystąpieniu Bundu do Kominternu. Od 1934 był zwolennikiem współpracy z Komunistyczną Partią Polski. Był członkiem kilku Rad Miejskich Warszawy, zaś w latach 1927–1936 był ławnikiem Magistratu. Był współredaktorem i publicystą Fołks-Cajtung.
We wrześniu 1939 znalazł się w radzieckiej strefie okupacyjnej. Wedle różnych źródeł został aresztowany 26 lub 29 września w Lidzie przez NKWD. Został skazany na karę śmierci[3], zamienioną na 10 lat więzienia[4]. Odbył dwa lata tej kary po czym został zwolniony na mocy amnestii po zawarciu układu Sikorski-Majski w październiku 1941. Zaczął organizować Międzynarodowy Żydowski Komitet Antyfaszystowski. W tym czasie nawiązał współpracę ze Stanisławem Kotem, ambasadorem Polski w Związku Radzieckim. Sprzeciwiał się tworzeniu odrębnych żydowskich oddziałów w ramach armii Andersa. 4 grudnia 1941 został aresztowany w Kujbyszewie[5] i następnie w niewyjaśnionych okolicznościach zamordowany przez NKWD. Według niektórych informacji został on wraz z Henrykiem Ehrlichem już 23 grudnia 1941 skazany na karę śmierci i natychmiast, jeszcze w grudniu 1941 rozstrzelany. Według innych wykonanie wyroku nastąpiło w lutym 1943.
W 1943 władze ZSRR ostatecznie poinformowały o straceniu Wiktora Altera „za szpiegostwo na rzecz Hitlera”. Jego symboliczny grób znajduje się na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie[6], odsłonięty 17 kwietnia 1988. W 1951 jego prace Człowiek w społeczeństwie oraz Socjalizm walczący zostały wycofane z polskich bibliotek oraz objęte cenzurą[7].
Publikacje
Wiktor Alter wydał kilka książek, w tym:
- 1937: Antysemityzm gospodarczy w świetle cyfr[8]
- 1935: "Jedność" i "Plan"
- 1934: Gdy socjaliści dojdą do władzy...![9]
- 1926: Socjalizm walczący
Opublikował także liczne artykuły w prasie socjalistycznej.
Przypisy
- ↑ Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1939, s. 3. [dostęp 2021-06-27].
- ↑ Jagielski podaje, iż uciekł do Belgii. Być może był to etap w drodze do Wielkiej Brytanii.
- ↑ Wedle niektórych źródeł został skazany dopiero w 1941.
- ↑ Wedle innych źródeł karę zmieniono na 10 lat łagru.
- ↑ Tak Jagielski, lecz nie wskazuje o który z Kujbyszewów chodzi.
- ↑ Symboliczny grób Wiktora Altera w bazie danych Cmentarza Żydowskiego przy ul. Okopowej.
- ↑ Cenzura PRL. Wykaz książek podlegających niezwłocznemu wycofaniu 1 X 1951 r. posł. Zbigniew Żmigrodzki. Nortom: Wrocław, 2002, s. 3. ISBN 83-85829-88-1.
- ↑ Wiktor Alter , Antysemityzm gospodarczy w świetle cyfr, wyd. 1937., polona.pl [dostęp 2018-06-27] .
- ↑ Wiktor Alter , Gdy socjaliści dojdą do władzy...! : (pierwszy etap rewolucji społecznej), wyd. 1934., polona.pl [dostęp 2018-06-27] .
Bibliografia
- Stanisław Swianiewicz: W cieniu Katynia. Warszawa: Czytelnik, 1990. ISBN 83-07-02093-X.
- Jan Jagielski: Przewodnik po cmentarzu żydowskim w Warszawie przy ul. Okopowej 49/51. Z. 1, Kwatery przy Alei Głównej. Warszawa: Towarzystwo Opieki nad Zabytkami. Społeczny Komitet Opieki nad Cmentarzami i Zabytkami Kultury Żydowskiej w Polsce, 1996, s. 49–50. ISBN 83-90-66296-5.
- Piotr Kendziorek: Alter Wiktor w Żydzi Polscy. Historie niezwykłe. Warszawa: Demart, 2010, s. 9–11. ISBN 978-83-7427-392-3.
Linki zewnętrzne
- Федор Лясс, ЗАКЛЮЧЕННЫЕ N 42 и N 41 (кровавое начало Еврейского Антифашистского Комитета - осень 1941г.)
- Time magazine kwiecień 1943 – demonstracja związkowców w USA – protest przeciw straceniu Altera i Ehrlicha. time.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-04)].
- Bibliografia prac Wiktora Altera w zbiorach BN
- Ksawery Pruszyński, Dwaj ludzie – tekst o zabójstwie Wiktora Altera. lewicowo.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-20)].
- Wiktor Alter, Szkic socjalistycznego programu gospodarczego
- Wiktor Alter, Państwo wolnościowe czy biurokratyczne
- Wiktor Alter, O antysemityzmie. lewicowo.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-20)].
- Wiktor Alter, Rasizm w praktyce, 1939
- Wiktor Alter – publikacje w bibliotece Polona
Media użyte na tej stronie
Autor: Mzungu, Licencja: CC BY 3.0
Symboliczny grób Wiktora Altera i Henryka Ehrlicha - zamordowanych w Związku Radzieckim