Wiktor Astafjew
Wiktor Pietrowicz Astafjew (ros. Виктор Петрович Астафьев; ur. 1 maja 1924 w Owsiance (Kraj Krasnojarski), zm. 29 listopada 2001 w Krasnojarsku) – rosyjski pisarz i scenarzysta. W prozie podejmował wątki psychologiczno-obyczajowe, ukazując życie mieszkańców Syberii (gdzie wychował się w domu dziecka i mieszkał) i zagrożenie piękna jej przyrody, jak i problem przestępczości w ZSRR[1].
Uczył się w szkole w Igarce, gdzie skończył 6 klas, 1941-1942 uczył się w szkole uniwersytetu fabryczno-zawodowego. Następnie ochotniczo zgłosił się na front, gdzie był kierowcą i łącznikiem brygady artylerii, w 1943 został kontuzjowany i ciężko ranny.
Od 1945 mieszkał w mieście Czusowoj, a od 1963 w Permie, w 1951 opublikował swoje pierwsze opowiadanie. W 1958 został członkiem Związku Pisarzy ZSRR, 1959-1961 uczył się na wyższych kursach literackich w Moskwie przy Instytucie Literackim im. Gorkiego. Od końca lat 60. mieszkał w Wołogdzie, później w Krasnojarsku i w rodzinnej wsi.
Wybrana twórczość
Powieści
- 1953 - Do buduszczej wiesny (ros. До будущей весны)
- 1958 - Tajut sniega (ros. Тают снега)
- 1995 - Prokljaty i ubity (ros. Прокляты и убиты)
Nowele i opowiadania
- 1958 - Pieriewał (ros. Перевал)
- 1960 - Starodub (ros. Стародуб)
- 1966 - Kradzież[2] (ros. Кража)
- 1967 - Gdie-to griemit wojna (ros. Где-то гремит война)
- 1968 - Ostatni pokłon[3] (ros. Последний поклон)
- 1968 - Fotografija, na kotoroj mienia niet (ros. Фотография, на которой меня нет)
- 1970 - Slakotnaja osien' (ros. Слякотная осень)
- 1960-1972 - Zwiezdopad (ros. Звездопад)
- 1976 - Królowa ryb[4] (ros. Царь-рыба)
- 1984 - Łowla pieckariej w Gruzii (ros. Ловля пескарей в Грузии)
- 1987 - Smutny kryminał[5] (ros. Печальный детектив)
- 1995 - Tak choczetsia żyt' (ros. Так хочется жить)
- 1995-1996 - Obierton (ros. Обертон)
- 1997 - Iz tichogo swieta (ros. Из тихого света)
- 1998 - Wiesiołyj sołdat (ros. Весёлый солдат)
- Wasiutkino oziero (ros. Васюткино озеро)
Sielanki
- 1967 - Pasterz i pasterka[6] (ros. Пастух и пастушка)
- 1968 - Kon' s rozowoj griwoj (ros. Конь с розовой гривой)
- 1987 - Ludeczka[7][8] (ros. Людочка)
Dramaty
- 1980 - Prosti mienia (ros. Прости меня)
Nagrody i odznaczenia
- Złoty Medal „Sierp i Młot” Bohatera Pracy Socjalistycznej (21 sierpnia 1989)
- Order Lenina (21 sierpnia 1989)
- Order Za Zasługi dla Ojczyzny II klasy (28 kwietnia 1999)
- Order Czerwonego Sztandaru Pracy (dwukrotnie, 25 kwietnia 1974 i 29 kwietnia 1984)
- Order Wojny Ojczyźnianej II klasy (11 marca 1985)
- Order Czerwonej Gwiazdy (11 marca 1944)
- Order Przyjaźni Narodów (7 sierpnia 1981)
- Nagroda Państwowa ZSRR] (dwukrotnie, 1978 i 1991)
- Nagroda Państwowa Federacji Rosyjskiej (dwukrotnie, 1996 i pośmiertnie 2003)
- Medal „Za odwagę” (19 listopada 1943)
- Nagroda Aleksandra Sołżenicyna (pośmiertnie, 2009)
Przypisy
- ↑ Astafjew Wiktor P., [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2017-11-20] .
- ↑ Polska Bibliografia Literacka (PBL), pbl.ibl.poznan.pl [dostęp 2017-11-20] .
- ↑ Polska Bibliografia Literacka (PBL), pbl.ibl.poznan.pl [dostęp 2017-11-20] .
- ↑ Królowa ryb • Astafiew Wiktor • książka - recenzje, opisy, opinie » BiblioNETka.pl, www.biblionetka.pl [dostęp 2017-11-20] .
- ↑ Polska Bibliografia Literacka (PBL), pbl.ibl.poznan.pl [dostęp 2017-11-20] .
- ↑ Pasterz i pasterka • Astafiew Wiktor • książka - recenzje, opisy, opinie » BiblioNETka.pl, www.biblionetka.pl [dostęp 2017-11-20] .
- ↑ Polska Bibliografia Literacka (PBL), pbl.ibl.poznan.pl [dostęp 2017-11-20] .
- ↑ Polska Bibliografia Literacka (PBL), pbl.ibl.poznan.pl [dostęp 2017-11-20] .
Bibliografia
Źródła w języku rosyjskim
- Астафьев Виктор Петрович (ros.). [dostęp 1018-10-20].zły zapis daty dostępu
Źródła w języku polskim
- Krótka nota biograficzna Astafjewa na portalu Biblionetka (pol.). [dostęp 2014-07-18].
Media użyte na tej stronie
Ribbon bar for the Soviet decoration Order of Lenin. Drawn by Zscout370.
Ribbon bar of the Order of the Red Star. The Soviet Union (USSR).
Soviet Valour Ribbon.
Medal State Prize Soviet Union
Ribbon bar Medal For the Liberation of Warsaw
Medal “Gold Star” of a “Hero of the Soсialist Labor of the Soviet Union”
Astafiyev, V.P.
Soviet Ribbon bar Order Of The Patriotic War (2st Class)