Wiktor Biegański

Wiktor Julian Biegański
Data i miejsce urodzenia17 listopada 1892
Sambor
Data i miejsce śmierci19 stycznia 1974
Warszawa
Zawódaktor, reżyser, scenarzysta
Współmałżonek

Carlotta Bologni (rozwód)
Maria Krystyna Bernard

Lata aktywności1908–1965
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej
Grób Wiktora Biegańskiego na cmentarzu Powązkowskim

Wiktor Julian Biegański (ur. 17 listopada 1892 w Samborze, zm. 19 stycznia 1974 w Warszawie) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, reżyser, scenarzysta i producent filmowy.

Życiorys

Urodził się 17 listopada 1892 w Samborze, ówczesnym terenie w zaborze austriackim (ob. Ukraina w obwodzie lwowskim). Był synem urzędnika ko­lejowego Juliana Biegańskiego[1] i Kseni z Kamińskich[1] (Ka­mieńskich), mężem włoskiej aktorki filmowej i malarki Carlotty Bologni[1], a po rozwodzie z nią, Marii Krystyny Bernard z domu Szczudło.

Ukończył Gimnazjum Św. Jacka i Szkołę Dramatyczną Michała Przybyłowicza w Krakowie. Od 1907 występował w przedstawieniach amatorskich. W teatrze zawodowo zadebiu­tował 16 lutego 1908 w Tarnowie, w dwóch rolach: studenta Blasa i prof. Żalskiego (Szkoła) w zespole objazdowym Eugeniusza Kalinowskiego. Od września 1908 zaangażowany do Teatru Miejskiego we Lwowie. Następnie był aktorem teatrów w Krakowie i Łodzi, gdzie zadebiutował jako reżyser teatralny.

W 1917 zorganizował Teatr Frontowy, na czele którego odwiedził polskich żołnierzy w austriackich jednostkach na froncie włoskim. W 1919 osiadł w Warszawie, z którą związał się przez następne 16 lat. Występował i reżyserował na deskach teatrów stołecznych, m.in. współpracował z Arnoldem Szyfmanem. Nie mogąc pogodzić pracy w teatrze i filmie, zawiesił pracę teatralną, do której powrócił w 1929. W latach 1932–1934 był wykładowcą w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej. W 1935 przeniósł się do Krakowa i do 1938 pracował jako aktor i reżyser w Teatrze im. Juliusza Słowackiego.

Okres okupacji niemieckiej spędził w Krakowie, gdzie brał udział w tajnym nauczaniu gry aktorskiej i współpracował z konspiracyjnym zespołem kierowanym przez Adama Mularczyka. Po wojnie był aktorem i reżyserem teatrów w Krakowie, Katowicach, Wrocławiu, Gdańsku i Lublinie. Po powrocie do Warszawy grał i reżyserował w Teatrze Nowej Warszawy (1955–1956), a następnie występował na scenie Teatru Komedia, gdzie w 1965 przeszedł na emeryturę. Pod koniec życia mieszkał w Domu Artystów Weteranów Scen Polskich im. Wojciecha Bogusławskiego w Skolimowie.

Był członkiem za­służonym SPATiF-ZASP. Pozostawił tom wspomnień Remanent życia starego aktora (opublikowany w 1969).

Wystąpił również w Teatrze Telewizji w spektaklach Humoreski i Bezbronna istota Antona Czechowa w reż. Estery Wodnarowej (1954). Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 56-2-16)[2].

Filmografia

Aktor:

Reżyser:

Scenarzysta:

Producent:

Odznaczenia i nagrody

Przypisy

  1. ↑ a b c Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 41.
  2. ↑ Cmentarz Stare Powązki: ELWIRA ZACCARINI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2019-11-02].

Bibliografia

  • Maśnicki J., Stepan K., Pleograf: słownik biograficzny filmu polskiego 1896-1939, Kraków 1996.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Wiktor Biegański - grób.jpg
Autor: Krzem Anonim, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Wiktora Biegańskiego na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 56, rząd 2, grób 16)