Wiktor Jarosz-Kamionka

Wiktor Jarosz-Kamionka

Viktor Jarosz Edler von Kamionka Mała

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	21 października 1869 Fałkowice
Data i miejsce śmierci	23 września 1952 Wierzbna
Przebieg służby
Lata służby	1888–1927
Siły zbrojne	Cesarsko-królewska Obrona Krajowa Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	1 Pułk Piechoty Ziemi Jarosławskiej VII Brygada Piechoty DOGen. „Kielce” Dowództwo Okręgu Korpusu Nr X
Stanowiska	dowódca pułku dowódca brygady zastępca dowódcy okręgu generalnego zastępca dowódcy okręgu korpusu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-ukraińska wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Wiktor Jarosz-Kamionka (ur. 21 października 1869 w Fałkowicach, zm. 23 września 1952 w Wierzbnej) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

Kształcił się w gimnazjum w Krakowie. Ukończył Szkołę Kadetów Piechoty w Łobzowie. 1 września 1888 roku został mianowany kadetem piechoty-zastępcą oficera i przydzielony do 10 Galicyjskiego pułku piechoty w Przemyślu. Piastował m.in. stanowiska dowódcy batalionu i szkoły podoficerskiej. Brał udział w I wojnie światowej, był trzykrotnie ranny. Za 30 lat służby i zasługi na polu walki nobilitowany z predykatem von Kamionka Mała (od nazwy miejscowości, w pobliżu której odznaczył się w bitwie). Na stopień podpułkownika został awansowany ze starszeństwem z 1 listopada 1915 roku. Jego oddziałem macierzystym był 18 pułk piechoty Obrony Krajowej (od kwietnia 1917 roku – 18 pułk strzelców)^[1]. W 1918 dowodził garnizonem Jarosław.

W Wojsku Polskim od listopada 1918. Do kwietnia 1919 dowodził na froncie 1 pułkiem Strzelców Ziemi Jarosławskiej i grupą operacyjną swego imienia. Następnie do maja 1919 dowodził VII Brygadą Piechoty, a do lipca tego roku VIII Brygada Piechoty. Do lipca 1921 dowódca obozu ćwiczeń i Centrum Wyszkolenia 6 Armii. 25 września 1921 objął stanowisko zastępcy dowódcy Okręgu Generalnego „Kielce” w Kielcach^[2]. Od listopada 1921 był zastępcą dowódcy Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu generała brygady ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 19. lokatą w korpusie generałów^[3]. Z dniem 1 marca 1927 został mu udzielony dwumiesięczny urlop z zachowaniem uposażenia, a z dniem 30 kwietnia 1927 został przeniesiony w stan spoczynku^[4]. Po przejściu w stan spoczynku zakupił gospodarstwo we wsi Wierzbna, gdzie mieszkał do śmierci.

Był żonaty, miał dwóch synów – jeden z nich zginął w obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau, drugi zaś zginął jako pilot nad Anglią. Zmarł 23 września 1952, a trzy dni później został pochowany na cmentarzu przy parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Wierzbnej^[5].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari
• Krzyż Walecznych
• Order Żelaznej Korony 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami (1916)
• Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami
• Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy – 1910
• Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej
• Krzyż za 25-letnią służbę wojskową dla oficerów
• Brązowy Jubileuszowy Medal Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych
• Krzyż Jubileuszowy Wojskowy
• Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Przypisy

Bibliografia

• Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918.
• Rozkazy Dowództwa Okręgu Generalnego „Kielce”. [dostęp 2018-05-08].
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
• Sławomir Górzyński, Nobilitacje w Galicji w latach 1772–1918, Wydawnictwo DiG, 1999.
• Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione.
• PiotrP. Stawecki PiotrP., Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa: Bellona, 1994, ISBN 83-11-08262-6, OCLC 830050159 .
• Jarosławscy generałowie