Wiktor Junosza-Dąbrowski
.jpg) Wiktor Junosza-Dąbrowski (1922) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Obywatelstwo | |
| Kategoria wagowa | średnia |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk | 8 |
| Zwycięstwa | 6 |
| Przez nokauty | 4 |
| Porażki | 2 |
.jpg) Wiktor Junosza-Dąbrowski (przed 1930) | |
 porucznik rezerwy artylerii | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
Wiktor Junosza-Dąbrowski[a] (ur. 12 października 1896 w Taszkencie, zm. 22 czerwca 1981) – porucznik rezerwy artylerii Wojska Polskiego. Pięściarz, trener i działacz bokserski, dziennikarz, publicysta i literat sportowy.
Życiorys
Urodził się 12 października 1896. Ukończył studia prawnicze, kształcił się na Uniwersytecie w Odessie oraz w na Sorbonie w Paryżu.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień porucznika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[1]. W latach 20. był oficerem 4 Pułku Artylerii Polowej w Inowrocławiu[2]. W 1924 jako były oficer zawodowy był w rezerwie ww. pułku[3]. W 1934 był oficerem rezerwowym 29 Pułku Artylerii Lekkiej i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III[4].
Pełniąc służbę wojskową w Inowrocławiu w 1921 był założycielem Kujawskiego Klubu Bokserskiego[5], w którym został również trenerem (zawodnicy klubu byli medalistami pierwszych mistrzostw Polski w 1924). W 1922 zdobył tytuł mistrza Polski armii[6]. Opracował regulamin rozgrywek pięściarskich oraz był współzałożycielem Polskiego Związku Bokserskiego. Powołał do życia turniej pięściarski pod tytułem Pierwszy Krok Bokserski. Na przełomie lat 20./30. był kierownikiem Referatu Wychowani Fizycznego w Wydziale Wyszkolenia Państwowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego[7]. Pełnił funkcję sekretarza Polskiego Komitetu Olimpijskiego. Ponadto udzielał się jako dziennikarz, publicysta i pisarz sportowy. Jako pierwszy otrzymał wyróżnienie „Złote Pióro”. Zmarł 22 czerwca 1981.
Publikacje
- Walka wręcz. Dżiu-dżitsu (1927)
- Co każdy o boksie wiedzieć powinien (1928)
- Królowie pięści (1930)
- Na stalowym rumaku (1930)
- Podstawy ideowe kultury fizycznej (1935)
- Jak zostać mistrzem pięściarskim (1935)
- Jak najłatwiej zdobyć państwową odznakę sportową <P.O.S.> (1935)
- Rekordy woli (1937)
- Podróż przez piekło (1946)
Uwagi
- ↑ W ewidencji wojskowej był określany jako „Wiktor Dąbrowski I”.
Przypisy
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 824.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 721.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 644, 776.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 137, 641.
- ↑ Sławomir Ciara: Ostatnia część cyklu - 90 lat historii K-P OZB. bokser.org. [dostęp 2018-08-18].
- ↑ Wiktor Junosza. Wartość boksu. „Stadjon”. Nr 5 (9), s. 8, 1923.
- ↑ O Państwowym Urzędzie W.F.. „Stadjon”. Nr 4, s. 5, 6, 23 stycznia 1930.
Bibliografia
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
- Wiktor Junosza-Dąbrowski. boxrec.com. [dostęp 2018-08-18].
- Wiktor Junosza-Dąbrowski. encyklopedia.interia.pl. [dostęp 2018-08-18].
- Krzysztof Kraśnicki: Historia boksu Inowrocławia przed galą boksu zawodowego. inianie.pl, 2015-04-27. [dostęp 2018-08-18].
- Jan Szczutkowski: Wiktor Junosza-Dąbrowski. Wpisany w historię sportu. inowroclaw.naszemiasto.pl, 2017-01-28. [dostęp 2018-08-18].
- Wiktor Junosza-Dąbrowski. worldcat.org. [dostęp 2018-08-18].
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Boxing. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Naramiennik porucznika Wojska Polskiego (1919-39).
Wiktor Junosza-Dąbrowski (1922)
Wiktor Junosza-Dąbrowski (Państwowy Urząd Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego)