Wiktor Komorowski (pilot)

Wiktor Komorowski

6 zwycięstw
kapitan pilot
Data i miejsce urodzenia	8 czerwca 1887 Mińsk
Data i miejsce śmierci	23 sierpnia 1952 Wrocław, Polska
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Formacja	Carskie Siły Powietrzne Lotnictwo Wojska Polskiego
Jednostki	3 pułk lotniczy
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa
Odznaczenia

Wiktor Komorowski (ur. 8 czerwca 1887 w Mińsku, zm. 23 sierpnia 1952 we Wrocławiu) – kapitan pilot Wojska Polskiego, as myśliwski z okresu I wojny światowej. Walcząc w latach 1914-1916 w Carskich Siłach Powietrznych strącił 6 samolotów nieprzyjaciela^[1][2]. Kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

W 1917 roku wstąpił do I Korpusu gen. Józefa Dowbór-Muśnickiego, aresztowany, następnie został lotnikiem radzieckim. 1 sierpnia 1919 roku wstąpił do Wojska Polskiego. Wraz z 4. eskadrą lotniczą przy V Dywizji Legionów uczestniczył w wyprawie kijowskiej i został jej dowódcą, w 1920 roku został dowódcą 36. eskadry lotniczej i komendantem oficerskiej szkoły lotniczej w Grudziądzu oraz dowódcą 5. eskadry lotniczej w Toruniu.

Z dniem 1 kwietnia 1922 został przeniesiony w stan nieczynny na okres jednego roku bez prawa do uposażenia^[3]. Następnie pełnił służbę w Szkole Mechaników Lotniczych w Bydgoszczy, pozostając oficerem nadetatowym 3 pułku lotniczego w Poznaniu. W marcu 1923 został przydzielony do macierzystego pułku^[4]. W czerwcu 1927 został przeniesiony do kadry oficerów lotnictwa z równoczesnym przydziałem do Centralnej Składnicy Lotniczej^[5][6]. Z dniem 31 grudnia 1928 został przeniesiony w stan spoczynku^[7].

II wojnę światową spędził jako internowany w Rumunii. W 1946 r. powrócił do Polski. 16 kwietnia 1951 roku aresztowany pod zarzutem nielegalnego posiadania broni i niepoinformowania władzy o nielegalnym przekraczaniu granicy przez syna Bogdana i przez Włodzimierza Turskiego. 19 listopada 1951 roku skazany wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego we Wrocławiu na karę półtora roku pozbawienia wolności. Osadzony w więzieniu nr 1 przy ul. Kleczkowskiej we Wrocławiu, nie przetrzymał trudów uwięzienia i zmarł w niewyjaśnionych okolicznościach 23 sierpnia 1952 roku^[8].

Ordery i odznaczenia

Za swą służbę otrzymał odznaczenia^[9]:

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 8112 – 27 lipca 1922^[10],
• Krzyż Walecznych,
• Polowa Odznaka Pilota nr 38 – 11 listopada 1928 roku „za loty bojowe nad nieprzyjacielem w czasie wojny 1918-1920”^[11].

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Jerzy Kirszak, Jerzy Komorowski, Krzysztof Szwagrzyk: Portret malowany historią. Dzieje rodziny Komorowskich. Wyd. IPN. http://www.ipn.gov.pl/portal/pl/229/8585/Portret_malowany_historia_Dzieje_rodziny_Komorowskich.html
• Mariusz Niestrawski: Polskie wojska lotnicze w okresie walk o granice państwa polskiego (1918–1921). T. I: Początki, organizacja, personel i sprzęt. Oświęcim: Napoleon V, 2017. ISBN 978-83-65746-74-0. OCLC 995372299.
• Sebastian Nowosad: Komorowski Wiktor kpt. pil.. bequickorbedead.com. [dostęp 2019-08-25].