Wiktor Kunachowicz
 | |
| Rotmistrz | |
| Data i miejsce urodzenia | 27 stycznia 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 8 marca 1984 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Odznaczenia | |
 _3r_BAR.svg){kind=small}  | |
Wiktor Stanisław Kunachowicz (ur. 28 stycznia 1897 w Radoczy, zm. 8 marca 1984 w Poznaniu) – polski wojskowy, rotmistrz Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się 28 stycznia 1897 roku[1][2][a] w Radoczy jako syn Stanisława Kunachowicza i Heleny z domu Suskiej[3]. Miał starszego brata Andrzeja, oraz młodsze rodzeństwo: Marię, Zofię, Stanisławę, Kazimierę, Jerzego oraz Irenę. Został wychowany „w duchu patriotycznym”[4].
Jego babka, Helena z Kadłubowskich Kunachowiczowa, była cioteczną wnuczką generała Jana Zygmunta Skrzyneckiego, przywódcy powstania listopadowego[5]. Jego ciotką była Elżbieta z Kunachowiczów Vetulani, zaś jego braćmi ciotecznymi: Zygmunt, Tadeusz i Adam Vetulani.
W 1914 wstąpił do Legionów Polskich[6]. Został mianowany kapralem, otrzymał funkcję trębacza, jako że miał doświadczenie z orkiestry gimnazjalnej[2]. Walczył początkowo jako plutonowy w 3. szwadronie, następnie po reorganizacji w 2 Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich[6]. 4 marca 1916 otrzymał pochwałę Komendy pułku[6]. W 1917 roku był wachmistrzem[2].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego jako chorąży[6]. Został mianowany podporucznikiem dekretem z 7 maja 1919, z przeniesieniem do I rezerwy, z jednoczesnym powołaniem do służby czynnej na czas wojny[6].
Podczas wojny polsko-bolszewickiej dowodził szwadronem w 2 Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich[2]. Po wojnie tej odszedł do rezerwy w stopniu rotmistrza[2] (wymieniony w stopniu rotmistrza z przydziałem do 2 Pułku Szwoleżerów 1 czerwca 1921)[6].
Zmarł 8 marca 1984 w Poznaniu. Został pochowany na cmentarzu Junikowo. 27 stycznia 2012 jego ciało przeniesiono do nowego grobu rodzinnego[1].
Życie prywatne
Był żonaty z Anną Alojzą Vogelsang (1912–1992), z którą miał córkę Krystynę (1939–2015), żonę Tomasza Langera; i syna Jacka (ur. 1944).
Odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari[7]
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie)[2]
- Srebrny Medal za Waleczność (Austro-Węgry)[6]
- Brązowy Medal za Waleczność (Austro-Węgry)[6]
Uwagi
- ↑ Niektóre źródła błędnie podają datę urodzenia 23 lub 27 stycznia 1896.
Przypisy
- ↑ a b Poznańskie cmentarze. [dostęp 2017-07-05].
- ↑ a b c d e f Piotr M. Zalewski, Tomasz Zawistowski. Krzyż zamiast orła. „BIULETYN IPN Pamięć.pl”. 12 (45), s. 64–67, 2015.
- ↑ Płk dypl. Andrzej Kunachowicz. Stowarzyszenie Rodzina 19 Pułku Ułanów Wołyńskich, kwiecień 2016. [dostęp 2020-07-27].
- ↑ Kazimierz Dudzik: Z Biskupic Melsztyńskich do Legionów po wolną Polskę. zakliczyninfo.pl, 21 stycznia 2019. [dostęp 2020-07-28].
- ↑ Helena z Kadłubowskich Kunachowiczowa: Dziennik z lat 1856–1860. W: Kapitan i dwie Panny. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1980.
- ↑ a b c d e f g h Kunachowicz Wiktor Stanisław. W: Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek: Słownik Legionistów Polskich 1914–1918. Kraków, Warszawa, Zalesie Górne: Oficyna Wydawnicza Volumen, Stowarzyszenie Przyjaciół Zalesia Górnego, 2017.
- ↑ Dekrety Wodza Naczelnego. Odznaczenia.. „Dziennik Personalny”. Nr. 1, rok III, 26 stycznia 1922. s. 2.
Media użyte na tej stronie
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Wiktor Kunachowicz jako porucznik 2 pułku Szwoleżerów Rokitniańskich.
Autor: archiwa, Licencja: CC BY-SA 4.0
Ułan 3. szwadronu kawalerii Legionów
Polskich, Wiktor Kunachowicz; na zdjęciu, wykonanym we wrześniu 1914 roku w krakowskim zakładzie fotograficznym ,,Marya’’ przy ul. Karmelickiej 10, pozuje w mundurze
ufundowanym przez wuja
Orzełek legionowy
Baretka: Wstążka Wojenna (Kriegsbande) dla odznaczeń austro-węgierskich (m.in.: Militär-Verdienstkreuz; Militär-Verdienstmedaille (Signum Laudis); Franz-Joseph-Orden; Tapferkeitsmedaille).