Wiktor Matwijenko

Wiktor Matwijenko
Pełne imię i nazwisko	Wiktor Antonowycz Matwijenko
Data i miejsce urodzenia	9 listopada 1948 ; Zaporoże
Data śmierci	29 listopada 2018
Wzrost	175 cm
Pozycja	obrońca
Kariera seniorska
Kariera reprezentacyjna
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
1979	Awanhard Równe (asystent)
1980–1982	Awanhard Równe
1985	Awanhard Równe
1991–1992	Orlęta Łuków
1993	Podilla Chmielnicki
1993	Torpedo Zaporoże
1994	Bukowyna Czerniowce
1995	Tiligul-Tiras Tyraspol
1996–1997	Torpedo Zaporoże
1998	Doʻstlik Yangibozor
2001–2002	Stal Ałczewsk (asystent)
	Odznaczenia

Wiktor Antonowycz Matwijenko (ukr. Віктор Антонович Матвієнко, ros. Виктор Антонович Матвиенко, Wiktor Antonowicz Matwijenko; ur. 9 listopada 1948 w Zaporożu, ZSRR, obecnie Ukraina, zm. 29 listopada 2018^[1]) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji obrońcy, reprezentant Związku Radzieckiego, olimpijczyk, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

Wychowanek drużyny Metałurh Zaporoże. Już jako 18 latek występował w podstawowym składzie zespołu. W latach 1968–1969 „odbywał służbę wojskową” w klubie SK Odessa. W 1970 powrócił do macierzystego zespołu. W 1970 przeszedł do Dynama Kijów. Z nim też odnosił największe sukcesy: Mistrzostwo ZSRR w 1971, 1974, 1975 i 1977, krajowy puchar w 1974, Puchar Zdobywców Pucharów w sezonie 1974/1975 oraz Superpuchar Europy w 1975. W 1978 kończył karierę w klubie Dnipro Dniepropetrowsk.

W latach 1971–1978 wystąpił w 21 meczu radzieckiej reprezentacji. Zdobył brązowy medal Igrzysk Olimpijskich w 1976 w Montrealu. Grał na mistrzostwach Europy w 1972, na których radziecka drużyna zajęła drugie miejsce.

Po zakończeniu kariery zawodniczej był najpierw w 1979 asystentem trenera, a potem głównym trenerem Awanharda Równe. W latach 1991–1992 jako trener w polskim klubie Orlęta Łuków. W latach 1993–2002 był trenerem takich klubów jak Podilla Chmielnicki, Torpedo Zaporoże, Bukowyna Czerniowce, Tiligul-Tiras Tyraspol, Doʻstlik Yangibozor i Stal Ałczewsk.

29 listopada 2018 zmarł w wieku 70 lat^[2].