Wiktor Mencel
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | polska |
| Odznaczenia | |
         | |
Wiktor Mencel, właśc. Seweryn Mazrycer (ur. 4 maja 1906 w Warszawie, zm. 15 stycznia 1964 w Paryżu) – polski inżynier elektryk, wojskowy, dyplomata.
Życiorys
Urodził się 4 maja 1906 w Warszawie jako syn Stanisława[1][2]. Ukończył studia techniczne na Politechnice w Grenoble[1]. Studiował nowoczesne rozwiązania techniczne w dziedzinie oświetlenia elektrycznego uzyskując tytuł inżyniera elektryka[3]. Publikował prace na temat swojej dziedziny naukowej. Należał do Komunistycznej Partii Polski. Utraciwszy pracę w elektrowni w Częstochowie wskutek bezrobocia wyjechał na emigrację do Brazylii[1].
Jako ochotnik brał udział w hiszpańskiej wojnie domowej (1936–1939) w szeregach oddziałów w składzie Brygad Międzynarodowych. Od 3 do 9 kwietnia 1938 był szefem sztabu brygady międzynarodowej im. Jarosława Dąbrowskiego, od 27 lipca do 24 września 1938 był adiutantem Batalionu im. Adama Mickiewicza, od 24 stycznia do 9 lutego 1939 szefem sztabu XIII brygady międzynarodowej im. Jarosława Dąbrowskiego. Podczas II wojny światowej działał we francuskim ruchu oporu[1].
Po wojnie pracował w Polpressie[1]. Organizował i kierował Biuro Informacji w ambasadzie PRL w Paryżu, następnie był sekretarzem ds. kultury w tej placówce dyplomatycznej[1][2]. Od 1951 był dyrektorem Departamentu Prasy i Informacji w Ministerstwie Spraw Zagranicznych PRL[1][2][4]. Od 1956 pełnił stanowisko kierownika działu w czasopiśmie „Nowe Drogi”[1]. Należał do Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich[1].
Zmarł 15 stycznia 1964 w Paryżu[1][2].
Publikacje
- Naświetlanie budowli i placów (w: „Dom, Osiedle, Mieszkanie” Nr 9 z 1930)[5]
- Wpływ sztucznego oświetlenia na rozwój roślin (w: „Ogrodnik” Nr 3 z 1931)[6]
- Oświetlenie elektryczne terenów sportowych (w: „Architektura i Budownictwo” Nr 7/5-6 z 1931))[7]
Odznaczenia
- Order Krzyża Grunwaldu II klasy[1]
- Order Sztandaru Pracy II klasy[1]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (20 lipca 1954, za zasługi w pracy zawodowej w dziedzinie' służby zagranicznej )[8]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (15 listopada 1946, na wniosek Ministerstwa Spraw Zagranicznych, Amb. Rz. w Paryżu za działalność informacyjno-propagandową)[9]
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (5 kwietnia 1946, w uznaniu bohaterskich zasług w walce zbrojnej z międzynarodowym faszyzmem na polach Hiszpanii w latach 1936 – 1939 r.)[10]
- Złoty Krzyż Zasługi (22 lipca 1952, na wniosek Ministra Spraw Zagranicznych za zasługi w pracy zawodowej)[1][11]
- Medal „Za waszą wolność i naszą”[1]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (10 stycznia 1955, na wniosek Ministra Spraw Zagranicznych)[12]
- Krzyż Wojenny – Francja[1]
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Nekrologia. Seweryn Mazrycer-Mencel. „Zeszyty Prasoznawcze”. Nr 1/2, s. 1999, 1964.
- ↑ a b c d Seweryn dit Wiktor Mazrycer-Mencel. maitron-en-ligne.univ-paris1.fr. [dostęp 2018-01-19]. (fr.).
- ↑ Kurytyba. Odczyt o oświetleniu nowoczesnem. „Gazeta Polska w Brazylji”. Nr 37, s. 2, 9 września 1934.
- ↑ Adrian Thomas: Panufnik’s Escape (1): Berne Legation Memo. onpolishmusic.com. [dostęp 2018-01-19]. (ang.).
- ↑ Seweryn Mazrycer. Naświetlanie budowli i placów. „Ogrodnik”. Nr 9, s. 21-25, 1930.
- ↑ Seweryn Mazrycer. Wpływ sztucznego oświetlenia na rozwój roślin. „Ogrodnik”. Nr 3, s. 46-48, 12 lutego 1931.
- ↑ Oświetlenie elektryczne terenów sportowych. bazhum.pl. [dostęp 2018-01-19].
- ↑ M.P. z 1954 r. nr 108, poz. 1484.
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 29, poz. 255.
- ↑ M.P. z 1946 r. nr 60, poz. 114.
- ↑ M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1107.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 42, poz. 415.
Media użyte na tej stronie
Autor: Borodun, Licencja: CC BY 3.0
Ribbon bar: Croix de Guerre 1939-1945 (France)
Baretka: Order Krzyża Grunwaldu II klasy
Baretka: Za Wolność Naszą i Waszą