Wiktor Misky
 podpułkownik intendent | |
| Data i miejsce urodzenia | 8 września 1890 |
|---|---|
| Data śmierci | 1950 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | 1 Pułk Piechoty, |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa, |
| Odznaczenia | |
  _BAR.svg){kind=small}    | |
Wiktor Stefan Marian Misky (ur. 8 września 1890 w Wadowicach, zm. 1950) – podpułkownik intendent Wojska Polskiego.
Życiorys
Wiktor Stefan Marian Misky urodził się 8 września 1890 w Wadowicach[1][2]. Był synem Ludwika i Wiktorii z Polityńskich[1] oraz bratem Ludwika (1884–1938), malarza[3]. Przed 1914 został technikiem[4].
Po wybuchu I wojny światowej przystąpił do szeregów oddziałów strzeleckich 4 sierpnia 1914[4]. Od 20 sierpnia 1914 był żołnierzem 1 kompanii III batalionu 1 pułku piechoty Legionów Polskich[4]. W październiku 1914 odniósł rany w bitwie pod Laskami, po czym był leczony, a potem służył jako podoficer rachunkowy w 1 pułku piechoty (I Brygada) i w 6 pułku piechoty (III Brygada)[4]. W 1917 służył w oddziale sztabowym 1 pp.[4].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Mianowany na stopień podporucznika prowiantowego z dniem 1 marca 1919[4]. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej w strukturze WOZG Warszawa-Powązki[4]. W korpusie oficerów zawodowych administracji dział gospodarczy był awansowany na stopień kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[5], a następnie na stopień majora ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923[6]. Jako oficer nadetatowy Okręgowego Zakładu Gospodarczego I był przydzielony do Szefostwa Intendentury w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie[7][8]. W 1928 był szefem Rejonowego Kierownictwa Intendentury Grodno[9][2]. W 1932 służył w Szefostwie Intendentury Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie[10]. Od około lat 1934 sprawował urząd prezydenta miasta Grodna. Przed wyborami parlamentarnymi do Sejmu RP w 1935 został mianowany komisarzem wyborczym w okręgu wyborczym nr 77[11][12]. Latem 1936 udał się na urlop, po którym miał ustąpić z urzędu prezydenta i powrócić do służby wojskowej na stanowisku szefa intendentury[13]. W połowie 1935 został awansowany na stopień podpułkownika intendentury z dniem 1 stycznia 1935[2][14]. Był szefem intendentury w Dowództwie Korpusu Ochrony Pogranicza w Warszawie, pełniąc to stanowisku nadal w marcu 1939[15][2]
Po wybuchu II wojny światowej w okresie trwającej kampanii wrześniowej 1939 był szefem służby intendentury armii „Poznań”[2]. Został wzięty przez Niemców do niewoli i przebywał m.in. w oflagu VII A Murnau[2]. Odzyskał wolność u kresu wojny 29 kwietnia 1945[2].
Po wojnie zamieszkiwał we Francji[2]. Zmarł w 1950[16].
26 kwietnia 1927 poślubił w Sanoku Stanisławę Dąbrowiecką z Brzozowa (ur. 1906), a świadkiem na ich ślubie był kpt. Gustaw Tysowski[1].
Był pierwowzorem postaci Witka Delneya w powieści Emila Zegadłowicza Zmory[17].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości (24 października 1931)[18]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1928)[19][20]
- Krzyż Walecznych (przed 1923)[21][2]
- Srebrny Krzyż Zasługi (przed 1928)[9][2]
- Odznaka „Za wierną służbę”[4]
- Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa)[22]
Przypisy
- ↑ a b c Księga małżeństw (1924–1936). Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. s. 132.
- ↑ a b c d e f g h i j Wiktor Misky. bohaterowie1939.pl. [dostęp 2020-09-07].
- ↑ Edward Kozikowski: Między prawdą a plotką. Wspomnienia o ludziach i czasach minionych. 1961, s. 191.
- ↑ a b c d e f g h Wiktor Misky. zolnierze-niepodleglosci.pl. [dostęp 2020-09-07].
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1316.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1197.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 86, 1277.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 47, 1159.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 771, 784.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 314, 460.
- ↑ Nominacja komisarzy wyborczych. „Express Poranny”. Nr 205, s. 2, 26 lipca 1935.
- ↑ Komisarze wyborczy. „Kurier Warszawski”. Nr 202, s. 3, 26 lipca 1935.
- ↑ Z całego kraju. Grodno. Przed ustąpieniem prezydenta. „Warszawski Dziennik Narodowy”. Nr 222B, s. 5, 14 sierpnia 1936.
- ↑ Józef Śleszyński. Awanse w armji i flocie. „Warszawski Dziennik Narodowy”. Nr 35B, s. 4, 1 lipca 1935.
- ↑ Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 919-920.
- ↑ Wiktor Stefan Marian Misky. niezwyciezeni1918-2018.pl. [dostęp 2020-09-07].
- ↑ Mirosław Wójcik Bolesław Leśmian - glosa do biografii, w: Akcent, nr 1-2 (91-92)/2003, s. 138
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 251, poz. 335 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 632 „za zasługi na polu pracy niepodległościowej”.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 460.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1277.
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 239 - jako Witold Stefan Marian Misky.
Bibliografia
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
Media użyte na tej stronie
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
Naramiennik podpułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Orzełek legionowy