Wiktor Past

Wiktor Past

Viktor Ritter von Past

tytularny generał dywizji
Data i miejsce urodzenia	7 grudnia 1858 Brzeżany
Data i miejsce śmierci	24 listopada 1924 Kraków
Przebieg służby
Lata służby	do 1912 i 1917–1921
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier c. k. Obrona Krajowa Wojsko Polskie
Jednostki	3 Brygada Kawalerii Obrony Krajowej
Stanowiska	dowódca brygady
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa
Odznaczenia

Wiktor Past (ur. 7 grudnia 1858 w Brzeżanach, zm. 24 listopada 1924 w Krakowie) – tytularny generał dywizji Wojska Polskiego.

Życiorys

Był synem urzędnika państwowego. Jego matka nosiła panieńskie nazwisko Potakowska. Ukończył 6 klasowe gimnazjum w Brzeżanach i Korpus Kadetów we Lwowie oraz kurs sztabowy w Wiedniu (1895). W kwietniu 1905 objął dowództwo Pułku Ułanów Obrony Krajowej Nr 3 w Rzeszowie. Od kwietnia 1911 dowodził 3 Brygadą Kawalerii Obrony Krajowej we Lwowie. Z dniem 1 maja 1912 przeniesiony został w stan spoczynku^[1]. Zamieszkał we Lwowie. Po wybuchu I wojny światowej i rozpoczęciu ofensywy rosyjskiej, ewakuował się do Wiednia. W październiku 1915 roku przybył do Krakowa. 1 sierpnia 1917 roku został reaktywowany i mianowany komendantem Szkoły dla Inwalidów Wojennych w Krakowie^[2][3].

18 marca 1919 roku przyjęty został do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia generała podporucznika ze starszeństwem z 1 listopada 1910 i zaliczony do 1 Rezerwy Armii oraz powołany do służby czynnej na czas wojny aż do demobilizacji i wyznaczony – z dniem 6 stycznia 1919 – na stanowisko komendanta Szkoły Inwalidów Wojskowych w Krakowie^[4][5][6][7].

21 czerwca 1919 roku został szefem Generalnej Ekspozytury Sekcji Opieki Ministerstwa Spraw Wojskowych przy Dowództwie Okręgu Generalnego w Krakowie^[8]. Z dniem 1 kwietnia 1921 przeniesiony został w stan spoczynku, w stopniu generała podporucznika. 26 października 1923 zatwierdzony został w stopniu tytularnego generała dywizji. Zmarł 24 listopada 1924 roku w Krakowie^[9]. Pochowany został na cmentarzu Rakowickim (kwatera HB, rząd płn.).

Grób gen. Wiktora Pasta na Cmentarzu Rakowickim

Wiktor Past był żonaty z kobietą o nazwisku Mayerburg, z którą miał troje dzieci: Adelę (1891), Wiktorię (1894) i Edwarda (1896)^[10].

Awanse

W Cesarskiej i Królewskiej Armii:

• podporucznik (Leutnant) – 1878
• porucznik (Oberleutnant) – 1883
• rotmistrz (Rittmeister II kl.) – 1889
• rotmistrz (Rittmeister I kl.) – 1890
• major (Major) – 1897
• podpułkownik (Oberstleutnant) – 1 maja 1901
• pułkownik (Oberst) – 1 listopada 1905
• generał brygady (Generalmajor) – 1 listopada 1910

W Wojsku Polskim:

• generał podporucznik
• tytularny generał dywizji – zatwierdzony 26 października 1923

Ordery i odznaczenia

• Order Korony Żelaznej 3 klasy^[3]
• Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy^[3]
• Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na czerwonej wstążce^[3]
• Krzyż za 25-letnią służbę wojskową dla oficerów^[3]
• Brązowy Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii^[3]
• Krzyż Jubileuszowy Wojskowy^[3]

Przypisy

Bibliografia

• Generale und Obersten (k. u. k. Heer). Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918.
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych®. [dostęp 2016-02-15].
• Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
• Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.
• Jan Rydel: W służbie cesarza i króla: generałowie i admirałowie narodowości polskiej w siłach zbrojnych Austro-Węgier w latach 1868-1918. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2001. ISBN 83-7188-235-1.