Wiktor Raczyński

Wiktor Raczyński
tytularny generał dywizji
Data i miejsce urodzenia	15 marca 1864 Przemyśl
Data i miejsce śmierci	2 kwietnia 1928 Poznań
Przebieg służby
Lata służby	1919-1928
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Odznaczenia

Gen. Wiktor Raczyński wspomógł remont Zamku Królewskiego na Wawelu w 1921 roku. W zamian odwdzięczono mu się cegiełką w murze przed Bramą Herbową na Wawelu

Wiktor Raczyński (ur. 15 marca 1864 w Przemyślu, zm. 2 kwietnia 1928 w Poznaniu) - tytularny generał dywizji Wojska Polskiego.

Życiorys

Był synem Leona i Ludwiki z Cichałków. Żonaty z Małgorzatą z Krausów. W 1881 r. po ukończeniu siedmioklasowej szkoły realnej w Krakowie rozpoczął studia na Wydziale Budownictwa i Architektury Akademii Technicznej. 27 stycznia 1889 r. rozpoczął służbę w cesarskiej i królewskiej armii. W latach 1913–1914 ukończył kurs dla oficerów sztabowych.

25 października 1919 r. przyjęty do Wojska Polskiego i mianowany dowódcą szwadronu zapasowego taborów Nr 5 w Krakowie. 3 maja 1920 r. wyznaczony został na stanowisko szefa Oddziału VIII Dla Spraw Koni i Taborów Sztabu Dowództwa Okręgu Generalnego „Poznań” w Poznaniu. 11 października 1921 r. powołany został na stanowisko szefa Wydziału II Wojsk Taborowych Departamentu II Jazdy Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie.

3 maja 1922 zweryfikowany został w stopniu generała brygady ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 w korpusie generałów. 14 czerwca 1923 Prezydent RP przeniósł go w stan spoczynku z dniem 31 lipca 1923 r., w stopniu tytularnego generała dywizji, z prawem noszenia munduru^[1].

Zmarł 2 kwietnia 1928 r. w Poznaniu^[2] i został pochowany na cmentarzu Garnizonowym na zboczu Cytadeli (kwatera 2, miejsce 10)^[3].

Grób generała Wiktora Raczyńskiego na Cmentarzu Garnizonowym w Poznaniu

Awanse

• podporucznik (Leutnant) – 1888 r.
• porucznik (Oberleutnant) – 1894 r.
• rotmistrz (Rittmeister II kl.) - 1903 r.
• rotmistrz (Rittmeister I kl.) - ?
• major (Major) – 1914 r.
• podpułkownik (Oberstleutnant) – 1916 r.
• pułkownik - 27 maja 1920 r. zatwierdzony w stopniu pułkownika w Wojskach Taborowych z dniem 1 kwietnia 1920 r.
• generał brygady - 1922 r.
• generał dywizji - 1923 r.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski Niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
• Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.