Wiktor Sadecki

Wiktor Sadecki
Data i miejsce urodzenia

23 października 1923
Kraków

Data i miejsce śmierci

19 września 1987
Warszawa

Zawód

aktor, reżyser

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 10-lecia Polski Ludowej
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”
Tablica pamiątkowa na fasadzie Starego Teatru j w Krakowie, ul. Jagiellońska5
Grób Wiktora Sadeckiego na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie

Wiktor Sadecki (ur. 23 października 1923 w Krakowie, zm. 19 września 1987 w Warszawie) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, reżyser.

Życiorys

W 1945 ukończył Studio Aktorskie przy Starym Teatrze w Krakowie. W czasie II wojny światowej występował w Krakowskim Teatrze Podziemnym Adama Mularczyka (1940–1944). W latach 1944–1945 prowadził samodzielny zespół wyłoniony z KTP.

Związany ze scenami krakowskimi, grał w Teatrze im. Juliusza Słowackiego (1949–1954 i 1961–1966) oraz w Starym Teatrze (1954–1961 i 1966–1987). Występował także na deskach teatrów miejskich Częstochowy (sezon 1947/48) i Opola (1946–1947).

Odtwórca ról w kilkudziesięciu przedstawieniach teatralnych, m.in. Samuel w Sędziach Stanisława Wyspiańskiego w reż. Konrada Swinarskiego (1968), Wierchowienski w Biesach Fiodora Dostojewskiego w reż. Andrzeja Wajdy (1971), Senator w Dziadach Adama Mickiewicza w reż. Konrada Swinarskiego (1973), Wuj Albert w Procesie Franza Kafki w reż. Jerzego Jarockiego (1973), Wernyhora w Weselu Stanisława Wyspiańskiego w reż. Jerzego Grzegorzewskiego (1977), król Stanisław August Poniatowski w Termopilach polskich Tadeusza Micińskiego w reż. Krzysztofa Babickiego (1986) i Dyndalski w Zemście Aleksandra Fredry w reż. Andrzeja Wajdy (1986).

Grał w filmach, m.in. w Sanatorium pod Klepsydrą Wojciecha Jerzego Hasa, Wodzireju Feliksa Falka i Zmorach Wojciecha Marczewskiego oraz w serialach telewizyjnych: Chłopi, Janosik i Królowa Bona. Użyczył swojego głosu postaci smoka wawelskiego w serialach animowanych Porwanie Baltazara Gąbki i Wyprawa Profesora Gąbki. W 1983 wcielił się w rolę Hugona Kołłątaja w fabularyzowanym dokumencie Wielki statysta. Był popularnym aktorem estradowym, występował m.in. w słynnym krakowskim kabarecie „Jama Michalikowa”.

Występował również w Teatrze Telewizji, m.in. w spektaklach: Cymbelin Williama Szekspira w reż. Jerzego Jarockiego jako Cymbelin (1968), Eugenia Grandet Honoriusza Balzaka w reż. Bogdana Hussakowskiego jako pan des Grassins (1968), Błazen Aleksandra Świętochowskiego w reż. Piotra Paradowskiego jako Krzysztof Ślepowron (1973), Bunt na U.S.S. Caine Hermana Wouka w reż. Ireny Wollen jako Audytor (1974), Płatonow Antona Czechowa w reż. Bogdana Hussakowskiego jako Głagoliew (1976), Matka Witkacego w reż. Jerzego Jarockiego jako Apolinary Plejtus (1976), Smuga cienia Josepha Conrada w reż. Ireny Wollen jako kapitan Ellis (1976), Cyd Stanisława Wyspiańskiego w reż. Ireny Wollen jako Don Gomes (1977) oraz w Legendzie o Putyfarze według Tomasza Manna w reż. Konrada Nałęckiego jako Putyfar (1977), Pastorałce Leona Schillera w reż. Stefana Szlachtycza jako Herod (1979), Borysie Godunowie Aleksandra Puszkina w reż. Laco Adamíka jako Mniszech (1981), Nie-Boskiej komedii Zygmunta Krasińskiego w reż. Zygmunta Hübnera jako ojciec Chrzestny (1982), a także w przedstawieniach Wróg ludu Henrika Ibsena w reż. Jana Błeszyńskiego jako Marten Kill (1983) i Dziady Adama Mickiewicza w reż. Konrada Swinarskiego jako senator (1983).

Był trzykrotnie żonaty, jego pierwszą żoną była Irena z d. Michalczyk, drugą Melania Podgórska z d. Kamińska, z którą miał córkę Elżbietę, trzecią Teresa Zawadzka z d. Kempka.

Zmarł w Warszawie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera XXVB-15-23)[1].

Filmografia

Odznaczenia

Nagrody

  • Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia (1975);
  • Nagroda Ministra Kultury i Sztuki II stopnia (1965)
  • Nagroda Przewodniczącego Komitetu do Spraw Radia i Telewizji I stopnia (zespołowa) za osiągnięcia aktorskie, a szczególnie za przybliżenie postaci historycznej, Andrzeja Krzyckiego, w serialu telewizyjnym Królowa Bona (1982)
  • I nagroda na Festiwalu Sztuk Rosyjskich i Radzieckich w Katowicach za rolę Nieszczastliwcewa w spektaklu Las Aleksandra Ostrowskiego w reż. Władysława Krzemińskiego (1964)

Przypisy

  1. ↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych, zck-krakow.pl [dostęp 2020-05-22].
  2. ↑ M.P. z 1955 r. nr 103, poz. 1410 na wniosek Ministra Kultury i Sztuki, s. 1655.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Odznaka-zasluzony-dzialacz-kultury PL.png
Polish decoration Zasłużony Działacz Kultury (Meritorious Culture Activist)
Stary (Old) Theater, Wiktor Sadecki commemorative plaque, 5 Jagiellońska street, Old Town, Kraków, Poland.jpg
Autor: Zygmunt Put Zetpe0202, Licencja: CC BY-SA 4.0
Stary Teatr, tablica pamiątkowa Wiktora Sadeckiego, ul. Jagiellońska 5, Stare Miasto, Kraków
Grób Wiktora Sadeckiego.jpg
Autor: Agrezt, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób aktora Wiktora Sadeckiego na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera XXVB, rząd 15, miejsce 23)