Wiktor Unrug (1886–1973)

Wiktor Zygmunt Unrug

podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	30 października 1886 Drezno
Data śmierci	1973
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	Dowództwo Okręgu Generalnego „Poznań” 57 Pułk Piechoty Wielkopolskiej Dowództwo Okręgu Korpusu Nr III
Stanowiska	dowódca pułku inspektor poborowy
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa
Odznaczenia

Wiktor Zygmunt Unrug (ur. 30 października 1886 w Dreźnie, zm. 1973) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Był synem tytularnego generała brygady Antoniego Unruga i Amelii von Hachez, oraz bratem Franciszka. W 1920 roku pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego „Poznań” w Poznaniu. 30 września tego roku został zatwierdzony w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 kwietnia 1920 roku^[1]. Za udział w wojnie z bolszewikami został dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych.

We wrześniu 1921 roku został wyznaczony na stanowisko dowódcy 57 pułku piechoty wielkopolskiej w Poznaniu^[2]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 170. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W styczniu 1930 roku został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie na stanowisko inspektora poborowego^[3]. Z dniem 31 sierpnia 1931 roku został przeniesiony w stan spoczynku^[4].

W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Poznań Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”^[5].

Ożenił się z Marią Elizabeth von Kageneck (ur. 1890). Mieli córkę Marię Modestę hr. Schulenburg (ur. 1920) i syna Piotra Wiktora Unruga (ur. 1918), który walczył jako podchorąży rezerwy 15 Pułku Ułanów Poznańskich w wojnie obronnej 1939, podczas której stracił nogę w bitwie pod Walewicami 9/10 września, w 1945 roku wstąpił do Polskich Kompanii Wartowniczych, a później brał udział w życiu polskiej emigracji w Wielkiej Brytanii oraz pracował dla BBC^[6].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
• Złoty Krzyż Zasługi (2 sierpnia 1928)^[7]

Zobacz też

• Unrugowie
• Wiktor Unrug (powstaniec wielkopolski) – jego stryj

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
• Potomkowie Sejmu Wielkiego, Serwis genealogiczny pod patronatem Stowarzyszenia Potomków Sejmu Wielkiego