Wiktor Wąsik
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 23 grudnia 1883 |
| Data i miejsce śmierci | 16 lipca 1963 |
| profesor | |
| Alma Mater | Uniwersytet Warszawski, Uniwersytet Jagielloński |
| Doktorat | 1909 |
| Habilitacja | 1929 |
| Profesura | 1937 |
| profesor Wolnej Wszechnicy Polskiej, UW, UŁ, KUL, ATK | |
Wiktor Wąsik (ur. 23 grudnia 1883 w Warszawie, zm. 16 lipca 1963 tamże)[1] – polski historyk filozofii i pedagogiki, profesor zwyczajny. Nauczyciel akademicki wielu uczelni. Prowadził badania nad historią filozofii polskiej, zwłaszcza recepcją arystotelizmu.
Życiorys
Ukończył studia filozoficzne w Uniwersytecie Warszawskim i Uniwersytecie Jagiellońskim. W UJ uzyskał w 1909 stopień doktora filozofii na podstawie rozprawy pt. Kategorie Arystotelesa pod względem historycznym i systematycznym. W 1929 otrzymał habilitację na Uniwersytecie Warszawskim[1].
W okresie międzywojennym był nauczycielem szkół średnich w Warszawie i Łodzi. W latach 1920–1925 prowadził zajęcia w Państwowym Instytucie Pedagogicznym[1]. Od 1923 był profesorem historii pedagogiki w Wolnej Wszechnicy Polskiej[2]. Tam w 1937 został profesorem zwyczajnym. Od 1926 wykładał także na Uniwersytecie Warszawskim[1].
Podczas okupacji hitlerowskiej został 10 listopada 1939 został aresztowany przez gestapo i przez 3 miesiące więziono go na Pawiaku. Był dziekanem tajnego Wydziału Pedagogicznego Wolnej Wszechnicy Polskiej[1]. Na WWP pracował do jej rozwiązania w 1949[1].
W latach 1945–1950 był profesorem Uniwersytetu Łódzkiego, gdzie wykładał filozofię i pełnił funkcję kierownika Katedry Filozofii w Polsce. Organizował tam jako dziekan Wydział Pedagogiczny[1]. Od 1951 do 1955 był nauczycielem akademickim Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (wykładał tam historię filozofii), a następnie, od 1955 do 1963, profesor Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie (kierownik Katedry Historii Filozofii na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej)[2][1].
W latach 1922–1925 był redaktorem naczelnym czasopisma „Przegląd Humanistyczny”[1].
Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (Kwatera 142, Rząd 6, Miejsce 8)[3].
Dzieła
Własne
- Kategorie Arystotelesa pod względem historycznym i systematycznym, Warszawa 1909,
- Sebastian Petrycy z Pilzna i epoka. (Ze studiów nad dziejami filozofii w Polsce i recepcją Arystotelesa), t. I–III, Warszawa 1923–1935,
- Historia filozofii polskiej, t. I–II, Warszawa 1959–1966,
- System pedagogiczny Sebastiana Petrycego z Pilzna, Warszawa 1968[1].
Tłumaczenia
- Arystoteles, Organon. Pierwszy traktat: Kategorie, Warszawa 1912,
- Sebastian Petrycy z Pilzna, Pisma wybrane, t. I-II, Warszawa 1956.
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j Wanda Bajor: Wąsik, Wiktor. ptta.pl. [dostęp 2019-02-15].
- ↑ a b Wąsik Wiktor, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2019-02-15].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: WIKTOREK WĄSIK, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2019-02-20].
Media użyte na tej stronie
