Wiktor Zwiahincew

Wiktor Zwiahincew

Віктор Звягінцев

Pełne imię i nazwisko	Wiktor Ołeksandrowicz Zwiahincew
Data i miejsce urodzenia	22 października 1950 Stalino
Data śmierci	22 kwietnia 2022
Wzrost	178 cm
Pozycja	obrońca
Kariera juniorska
Lata Klub Szachtar Donieck
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1968–1970 Szachtar Donieck 12 (0) 1971 SKA Kijów 42 (0) 1972 CSKA Moskwa 26 (0) 1973–1975 Szachtar Donieck 72 (0) 1976 Dynamo Kijów 5 (0) 1977–1980 Szachtar Donieck 65 (0) 1981 Metałurh Zaporoże 0 (0) 1981 Tawrija Symferopol 33 (0) W sumie: 255 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1968–1969  ZSRR U-18 14 (0) 1969–1973  ZSRR U-23 12 (1) 1972–1976  ZSRR olimpijska 8 (1) 1975–1976  ZSRR 13 (1) W sumie: 47 (3)

Wiktor Ołeksandrowicz Zwiahincew, ukr. Віктор Олександрович Звягінцев, ros. Виктор Александрович Звягинцев, Wiktor Aleksandrowicz Zwiagincew (ur. 22 października 1950 w Stalinie, zm. 22 kwietnia 2022^[1]) – ukraiński piłkarz grający na pozycji obrońcy, reprezentant ZSRR, sędzia piłkarski.

Kariera piłkarska

Kariera klubowa

Wychowanek Szkoły Piłkarskiej Szachtara Donieck, w którym rozpoczął karierę piłkarską. Najpierw występował w drużynie rezerwowej, a 8 marca 1970 debiutował w podstawowej jedenastce. W latach 1971–1972 odbywał służbę wojskową w SKA Kijów, a potem w CSKA Moskwa. W 1973 powrócił do Szachtara. W 1975 pełnił funkcję kapitana drużyny. W 1976 przeszedł do Dynama Kijów, ale nie potrafił przebić się do podstawowego składu i po roku ponownie wrócił do Szachtara. Karierę piłkarską zakończył w klubach Metałurh Zaporoże i Tawrija Symferopol.

Kariera reprezentacyjna

25 maja 1972 roku debiutował w olimpijskiej reprezentacji ZSRR w wygranym 3:1 meczu z Francją.

12 października 1975 roku debiutował w narodowej reprezentacji ZSRR w wygranym 1:0 meczu kwalifikacyjnym do ME-76 ze Szwajcarią. Łącznie rozegrał 13 gier reprezentacyjnych i strzelił 1 gola.

Kariera sędziowska

Po zakończeniu kariery piłkarskiej najpierw pracował jako górnik, a potem rozpoczął pracę sędziowską. Sędzia kategorii ogólnokrajowej. Sędziował około 70 meczów Mistrzostw ZSRR (1985–1991), a potem około 80 meczów Mistrzostw Ukrainy (1992–1996)^[2]. Obecnie pracuje na stanowisku dyrektora SDJuSzOR w Doniecku oraz pełni funkcję prezydenta Związku Piłkarskiego w Doniecku. Od 2003 jest inspektorem Federacji Piłki Nożnej Ukrainy.

Sukcesy i odznaczenia

Sukcesy klubowe

• mistrz ZSRR spośród drużyn rezerwowych: 1969
• wicemistrz ZSRR: 1975, 1979
• zdobywca Pucharu Ukrainy: 1980

Sukcesy reprezentacyjne

• brązowy medalista Europy U-18: 1969
• wicemistrz Europy U-23: 1972
• brązowy medalista Letnich Igrzysk Olimpijskich: 1976

Sukcesy indywidualne

• najlepszy debiutant sezonu (według magazynu „Smiena”): 1970
• wybrany do listy 33 najlepszych piłkarzy roku ZSRR: 1973 (nr 3), 1974 (nr 3), 1975 (nr 1)

Odznaczenia

• tytuł Mistrza Sportu ZSRR: 1972
• tytuł Mistrza Sportu Klasy Międzynarodowej: 1976
• tytuł Zasłużonego Pracownika Kultury Fizycznej i Sportu Ukrainy: 2004
• Order „Za zasługi” III klasy: 2011^[3]

Przypisy

Bibliografia

• V. Zvyagintsev, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [online] [dostęp 2021-01-01] .
• Wiktor Zwiahincew w bazie Historii i statystyki ukraińskiej piłki nożnej (ukr.)
• Wiktor Zwiahincew w bazie RusTeam (ros.)
• Wiktor Zwiahincew w bazie Football Facts (ros.)
• Wiktor Zwiahincew w bazie National Football Teams (ang.)
• Viktor Zvyagintsev, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [online] [dostęp 2020-11-21] .