Wiktor i Korona

Święci
Wiktor i Korona

męczennicy
Iluminacja z „Liturgii godzin” (Paryż, ok. 1480) przestawiająca męczenników Wiktora i Koronę
Data i miejsce śmierci	II lub III wiek[a] Syria[b]
Czczeni przez	Kościół katolicki, Koptyjski Kościół Ortodoksyjny, Greckie prawosławie
Wspomnienie	14 maja
Patroni	św. Korona[2]: dobrego lokowania pieniędzy, poszukiwaczy skarbów i osób grających na loterii ochrona przed epidemią i złą pogodą, symbol trwania w wierze
Szczególne miejsca kultu	Basilica Santuario dei Ss. Vittore e Corona w Feltre

Wiktor i Korona – męczennicy chrześcijańscy, ofiary prześladowań w Syrii za panowania cesarza Antoninusa Piusa^[2][3][a]. Świętą Koronę czczą Kościoły: grecki, łaciński i etiopski. W Kościele łacińskim kult jest szczególnie znany we Włoszech, w Bawarii, Czechach i Dolnej Austrii^[2].

Męczeństwo

Według „Martyrologium Rzymskiego” Wiktor został pojmany i poddany torturom przez sędziego o imieniu Sebastian. Świadkiem męstwa ze strony Wiktora była Korona, żona żołnierza. Wiktor został ścięty. Publiczne wychwalanie męstwa torturowanego Wiktora sprowadziło na nią wizję, w której widziała dwie korony spadające z nieba – jedną dla Wiktora, drugą dla siebie. Wsparcie ze strony Korony dla prześladowanego Wiktora spowodowało jej aresztowanie. Następnie została rozciągnięta pomiędzy dwoma drzewami i zginęła rozerwana przez nie^[3].

Najstarsze przekazy lokują miejsce śmierci Wiktora i Korony w Damaszku, ale wskazywana jest także Antiochia na południu dzisiejszej Turcji, Aleksandria w Egipcie, Marsylia i Sycylia^[2][b].

Tradycja zawarta w „Martyrologium Rzymskim” oparta jest na historii przekazywanej przez Bedę Czcigodnego, który wykazał zaufanie w stosunku do starszych, ustnych przekazów. Według „Acta Sanctorum” Wiktor i Korona z łacińskiej tradycji to św. Wiktor z Damaszku i jego żona Stefania z tradycji wschodniej. Greckie imiona Stephanos i Stephanis (Stefan i Stefania) pochodzą od greckiego słowa stephanos (wieniec, korona), które w tłumaczeniu na łacinę brzmi: corona^[4].

Feltre

Dziedziniec sanktuarium i bazyliki Św. Wiktora i Korony w Feltre

Przełożeni bazyliki i sanktuarium św. Wiktora i Korony w Feltre powołują się na „L'Illustre certamen”, starożytny grecki tekst z IV wieku autorstwa diakona wspólnoty chrześcijańskiej w Antiochii. Według tego źródła Wiktor miał ponieść męczeństwo w Syrii w 171 roku, podczas prześladowań ze strony cesarza Marka Aureliusza. Mimo tortur wyrażał swą wiarę ze spokojem i nieustraszonością. Według tej relacji Korona (Stefania), obecna podczas torturowania Wiktora, także wyznała że jest chrześcijanką. Po torturach została zawieszona za stopy pomiędzy dwoma nagiętymi drzewami, które po gwałtownym wyprostowaniu ją rozerwały^[5].

Ciała męczenników zostały przetransportowane do Feltre. Tekst biskupa Solino zachowany na ołowianej tabliczce z VIII–IX wieku, którą odkryto w arce ze szczątkami świętych, wyjaśniał jedynie, że ciała te zostały przewiezione z miejsca męczeństwa. Fakt pochodzenia relikwii ze wschodu mają także potwierdzać badania przeprowadzone przez zespół naukowców z Uniwersytetu w Padwie w 1981. Według tych relacji, ciała mogły zostać przewiezione do Feltre (przez Cypr i Wenecję) w IX wieku^[5].

Inne wersje lokalizacji

Jako miejsce przechowywania szczątków męczenników Wiktora i Korony bywa wskazywane także Castelfidardo koło Ankony, gdzie już w VI w. Korona była wskazywana jako przykład wiary. W 997 jej relikwie były także przewiezione do Akwizgranu przez cesarza Ottona III, a w XIV wieku sprowadzone przez cesarza Karola do Pragi^[2].

Patronat

Św. Korona jest wymieniana jako patronka dobrego lokowania pieniędzy, poszukiwaczy skarbów i osób grających na loteriach. Przypisywana jest jej także troska o ochronę przed epidemiami i złą pogodą. Jest także wskazywana jako symbol trwania w wierze^[2].

Uwagi

Przypisy