Wiktoryja Azaranka

Wiktoryja Azaranka

Вікто́рыя Аза́ранка

Pełne imię i nazwisko	Wiktoryja Fiodarauna Azaranka
Państwo	Białoruś
Data i miejsce urodzenia	31 lipca 1989 Mińsk
Wzrost	183 cm
Gra	praworęczna, oburęczny backhand
Status profesjonalny	2003
Zakończenie kariery	aktywna
Trener	Wim Fissette
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	21 WTA, 1 ITF
Najwyżej w rankingu	1 (30 stycznia 2012)
Australian Open	W (2012, 2013)
Roland Garros	SF (2013)
Wimbledon	SF (2011, 2012)
US Open	F (2012, 2013, 2020)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	9 WTA, 3 ITF
Najwyżej w rankingu	7 (7 lipca 2008)
Australian Open	F (2008, 2011)
Roland Garros	F (2009)
Wimbledon	QF (2008)
US Open	F (2019)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Białoruś Igrzyska olimpijskie złoto Londyn 2012 tenis ziemny (gra mieszana) brąz Londyn 2012 tenis ziemny (gra pojedyncza)

Wiktoryja Fiodarauna Azaranka^[a] (biał. Вікто́рыя Фёдараўна Аза́ранка, ros. Викто́рия Фёдоровна Аза́ренко, Wiktorija Fiodorowna Azarienko; ur. 31 lipca 1989 w Mińsku) – białoruska tenisistka, mistrzyni wielkoszlemowego Australian Open w grze pojedynczej w latach 2012 i 2013 oraz US Open 2007 i French Open 2008 w grze mieszanej; była liderka klasyfikacji juniorskiej; liderka rankingu singlowego WTA; mistrzyni wielkoszlemowych turniejów juniorskich w grze pojedynczej i podwójnej, złota medalistka w mikście oraz brązowa medalistka w singlu z Londynu 2012; zwyciężczyni 21 turniejów cyklu WTA Tour, w tym 10 rangi WTA Premier Mandatory/WTA Premier 5. Reprezentantka kraju w Pucharze Federacji. Tenisistka praworęczna z oburęcznym bekhendem.

Kariera zawodowa

Jest zawodniczką praworęczną. Do tenisa zachęciła ją matka, gdy Wiktoryja miała siedem lat. Matka pracowała wówczas jako instruktorka w klubie w stolicy. Gdy została najlepszą juniorką w kraju, jako 14-latka, wyjechała do Arizony, gdzie rosyjski hokeista występujący w lidze NHL, Nikołaj Chabibulin zaoferował Azarance wsparcie finansowe w postaci stypendium (jego pochodząca z Białorusi żona jest przyjaciółką matki Azaranki)^[1][2]. Jako 17-latka została najlepszą juniorką świata^[3].

Sezon 2005

W 2005 roku tenisistka z Mińska zdominowała rozgrywki juniorskie. Indywidualnie zdobyła dwa wielkoszlemowe tytuły (Australian Open i US Open); w deblu zaś zwyciężyła trzy z czterech imprez w jednym sezonie (poza US Open). 31 stycznia została liderką światowej klasyfikacji mieszanej juniorek.

Wygrała jeden turniej singlowy kobiecych rozgrywek ITF – w 2005 w Pétange. Ma na koncie dwa tytuły deblowe, ostatni z 2005 roku z Tucson.

W 2005 roku po przegranych kwalifikacjach w Pradze i New Haven, zadebiutowała na turnieju seniorek w Kolkacie. Przegrała tam już w pierwszej rundzie z Galiną Woskobojewą. Wystartowała w Kantonie, gdzie zwyciężyła rozstawione zawodniczki – [8] Martinę Suchą i [2] Peng Shuai, przegrywając dopiero z Yan Zi. Wygrała turnieje z cyklu ITF. Była jedną z liderek rozgrywek juniorskich – wygrała wszystkie turnieje wielkoszlemowe, ale w różnych konkurencjach.

Sezon 2006

W styczniu na kortach twardych w Auckland dotarła do drugiej rundy. Zakwalifikowała się do Australian Open, gdzie już w pierwszej rundzie przegrała z Sanią Mirzą. Jako 138 zawodniczka świata wyeliminowała w Memphis Nicole Vaidišovą. W tym samym turnieju razem z Caroline Wozniacki dotarła do finału gry podwójnej, przegrywając z najwyżej rozstawionymi zawodniczkami Lisą Raymond i Rennae Stubbs. W Miami w drugiej rundzie wygrała z Jeleną Janković, ale w następnej uległa Anastazji Myskinie. Odpadła w pierwszej rundzie trzech kolejnych turniejów: w Estoril, Pradze i Rzymie. Zadebiutowała na zawodowym turnieju Roland Garros, w pierwszej rundzie trafiając na Anabel Medinę. W trzecim secie przegrała 7:9. Zadebiutowała również w Wimbledonie, gdzie przegrała w pierwszej rundzie z Agnieszką Radwańską. Po tym turnieju została sklasyfikowana po raz pierwszy w czołowej setce rankingu WTA (na 99. miejscu). Po turnieju US Open (gdzie wygrała z Anastasiją Myskiną), po siedmiotygodniowej nieobecności powróciła do pierwszej setki rankingu. Wygrała (poprzez walkower rywalek) deblowy turniej tenisowy w Taszkencie – było to jej pierwsze zwycięstwo w zawodowej karierze. Sezon zakończyła na turnieju Bell Challenge w Québec, odpadając w pierwszej rundzie singla z Sybille Bammer oraz dochodząc do półfinału debla w parze z Nicole Pratt. Na zakończenie 2006 roku uzyskała najwyższe pozycje w rankingach światowych w dotychczasowej karierze – 92. w singlu i 110. w deblu.

Sezon 2007

Już na początku roku 2007 osiągnęła wielki sukces, dochodząc razem z Maksem Mirnym do finału wielkoszlemowego Australian Open w grze mieszanej. W grze pojedynczej odpadła w trzeciej rundzie z Jeleną Janković, ale wcześniej wyeliminowała Francuzkę Marion Bartoli. Po przejściu kwalifikacji doszła do trzeciej rundy Indian Wells oraz Miami Masters (do listy pokonanych z czołówki światowej dodała Anabel Medinę Garrigues). W pierwszej rundzie w Amelia Island przegrała z Rominą Oprandi. W maju doszła do pierwszego zawodowego finału w grze pojedynczej w Estoril. W drodze do niego pokonała Virginie Razzano, Francescę Schiavone, Giselę Dulko, Lucie Šafářovą; w finale przegrała z niemiecką kwalifikantką Grétą Arn. Była też w półfinale w Pradze, ale odpadła już w pierwszej rundzie French Open. Doszła do trzeciej rundy Wimbledonu. Po nieudanym sezonie US Open Series, gdzie jej najlepszym wynikiem był ćwierćfinał w Los Angeles, doszła do czwartej rundy US Open, eliminując po drodze Martinę Hingis. Podczas tego turnieju po raz pierwszy w karierze została mistrzynią wielkoszlemową w kategorii seniorskiej. W parze z Maksem Mirnym wygrała turniej gry mieszanej i została pierwszą Białorusinką, która zwyciężyła w mikście na Flushing Meadows.

Sezon 2008

Rok 2008 rozpoczęła od osiągnięcia trzeciej rundy singla i finału debla (razem z Szachar Pe’er) w wielkoszlemowym Australian Open. Jej partnerką w grze deblowej była Szachar Pe’er. We French Open doszła do IV rundy, pokonując w I rundzie Edinę Gallovits 6:1, 6:3. w II rundzie wygrała z Soraną Cîrsteą 6:0, 6:0. W III rundzie wygrała z Francescą Schiavone 6:1, 6:1, a w IV rundzie przegrała ze Swietłaną Kuzniecową 6:3, 6:3. W tym samym turnieju w parze z Bobem Bryanem wygrała turniej w grze mieszanej, pokonując w finale parę Katarina Srebotnik–Nenad Zimonjić 6:2, 7:6. W Wimbledonie w I rundzie wygrała z Cwetaną Pironkową 6:1, 6:1, w II rundzie z Soraną Cîrsteą 6:1, 6:3, ale w III rundzie przegrała z Nadieżdą Pietrową 6:7, 6:7. W US Open 2008 dotarła do III rundy, w której przegrała z Caroline Wozniacki 4:6, 4:6. Sezon 2008 zakończyła na 15. miejscu w rankingu WTA.

Sezon 2009

W 2009 wygrała 3 turnieje singlowe, w Brisbane pokonując w finale Marion Bartoli 6:3, 6:1, w Memphis wygrywając z Caroline Wozniacki 6:1, 6:3 i w Miami, gdzie wygrała z Sereną Williams 6:3, 6:1, oraz dwóch turniejów deblowych w Memphis w parze z Caroline Wozniacki wygrywając 6:1, 7:6 z parą Juliana Fedak – Michaëlla Krajicek i w turnieju w Indian Wells w parze z Wierą Zwonariową wygrywając w finale 6:4, 3:6, 10-5 z parą Gisela Dulko-Szachar Pe’er. W 2009 osiągnęła dwa ćwierćfinały w turniejach wielkoszlemowych: we French Open i na Wimbledonie oraz doszła do IV rundy Australian Open i US Open. Sezon 2009 zakończyła na 7 pozycji w rankingu WTA.

Sezon 2010

Azaranka na US Open w 2010 roku

Sezon 2010 zaczęła od turnieju w Sydney, gdzie doszła do półfinału, przegrywając z Jeleną Diemientjewą 3:6, 1:6. W Australian Open 2010 doszła do ćwierćfinału, gdzie przegrała z Sereną Williams 6:4, 6:7, 2:6, a w lutym w turnieju w Dubaju uległa w finale jej siostrze Venus 3:6, 5:7, w półfinale pokonując Agnieszkę Radwańską.

Sezon 2011

W sezonie 2011 wygrała Sony Ericsson Open w Miami oraz dotarła do półfinału wielkoszlemowego turnieju Wimbledon 2011, gdzie przegrała z Petrą Kvitovą w trzech setach, oba turnieje w singlu. Dotarła również do finału WTA Tour Championships, w którym przegrała z Czeszką Petrą Kvitovą.

Sezon 2012

W sezonie 2012 wygrała turniej Apia International Sydney w Sydney, po zwycięstwie w finale nad Li Na^[4]. Dwa tygodnie później Azaranka odniosła największy sukces w karierze, wygrywając wielkoszlemowy Australian Open. W drodze do finału pokonała m.in. Agnieszkę Radwańską i Kim Clijsters, a w finale 6:3, 6:0 Mariję Szarapową^[5]. Seria zwycięstw Azaranki powiększyła się dzięki triumfowi w turnieju w Ad-Dausze. W finale imprezy Białorusinka wygrała z Samanthą Stosur 6:1, 6:2, a cały turniej zakończyła bez straty seta.

W Indian Wells Białorusinka odniosła kolejny triumf, który był jej czwartym w sezonie. Turniej zakończyła ze stratą tylko jednego seta, którego ugrała Mona Barthel w spotkaniu drugiej rundy^[6]. W finałowym pojedynku z Mariją Szarapową Azaranka zwyciężyła 6:2, 6:3. Był to jej dwudziesty trzeci kolejny wygrany mecz w sezonie^[7]. W turnieju Premier Series w Stuttgarcie Białorusinka doszła do finału. Przegrała w nim 1:6, 4:6 z Mariją Szarapową^[8]. W kwietniu 2012 roku do jej sztabu szkoleniowego dołączyła Amélie Mauresmo^[9]. W turnieju Premier Mandatory w Madrycie ponownie osiągnęła finał. Przegrała w nim 1:6, 3:6 z Sereną Williams^[10]. Swój udział we French Open w 2012 roku zakończyła w czwartej rundzie po przegranej z Dominiką Cibulkovą. 11 czerwca 2012 roku spadła z pozycji liderki rankingu gry pojedynczej na rzecz Marii Szarapowej^[11].

Wiktoryja Azaranka podczas Mistrzostw WTA

Podczas Wimbledonu dotarła do półfinału, w którym uległa Serenie Williams 3:6, 6:7(6). Po turnieju ponownie znalazła się na pierwszym miejscu w rankingu singlowym. Podczas igrzysk olimpijskich w Londynie zdobyła brązowy medal w grze pojedynczej. Po porażce w półfinale 1:6, 2:6 z Sereną Williams, w meczu o trzecie miejsce pokonała Mariję Kirilenko 6:3, 6:4. W grze mieszanej razem z Maksem Mirnym zdobyła złoty medal. W finałowym spotkaniu pokonali oni Laurę Robson i Andy’ego Murraya 2:6, 6:3, 10-8.

Podczas US Open osiągnęła finał singla. W zawodach pokonała m.in. Samanthę Stosur, obrończynię tytułu, oraz Mariję Szarapową, byłą liderkę rankingu WTA. W meczu mistrzowskim uległa jednak Serenie Williams 2:6, 6:2, 5:7, pomimo prowadzenia w trzecim secie 5:3^[12]. W turnieju Premier 5 w Tokio osiągnęła ćwierćfinał z Kerber, który oddała walkowerem z powodu zawrotów głowy^[13]. W kolejnym azjatyckim turnieju, w Pekinie o randze Mandatory, Azaranka zanotowała zwycięstwo. W całym turnieju nie straciła seta, a w finałowym pojedynku pokonała Szarapową 6:3, 6:1^[14]. Tydzień później odniosła triumf w turnieju International w Linzu, gdzie w finale pokonała Julię Görges 6:3, 6:4.

Podczas Mistrzostw WTA osiągnęła półfinał, wygrywając z Kerber i Li, a przegrywając z Sereną Williams w fazie grupowej. W meczu półfinałowym przegrała z Szarapową 4:6, 2:6. Sezon 2012 Wiktoryja Azaranka zakończyła na pozycji liderki rankingu WTA.

Sezon 2013

Azaranka na French Open w 2013 roku

Azaranka rozpoczęła sezon 2013 od udziału w wielkoszlemowym Australian Open, gdzie rozstawiona z numerem pierwszym broniła trofeum zdobytego rok wcześniej. W początkowych rundach zawodów pokonała m.in. Monikę Niculescu, Eleni Daniilidu, Jamie Hampton i Jelenę Wiesninę. W ćwierćfinałowym pojedynku zwyciężyła ze Swietłaną Kuzniecową 7:5, 6:1. W spotkaniu o finał pokonała wynikiem 6:1, 6:4 Sloane Stephens, która wcześniej wyeliminowała Serenę Williams. W meczu mistrzowskim zwyciężyła z Li Na wynikiem 4:6, 6:4, 6:3, wygrywając po raz drugi z rzędu australijskie trofeum. W ten sposób utrzymała pozycję liderki rankingu, nie dając się wyprzedzić Amerykance Serenie Williams. Na turnieju w Ad-Dausze, gdzie broniła tytułu, w pierwszej rundzie miała wolny los. W kolejnych rundach pokonywała następująco Rominę Oprandi, Christinę McHale, Sarę Errani i Agnieszkę Radwańską. W finale pokonała Serenę Williams wynikiem 7:6(6), 2:6, 6:3, jednakże w najbliższym notowaniu na jej rzecz spadła z pozycji liderki rankingu singlowego WTA^[15]. Z powodu kontuzji prawej stopy Azaranka nie wystąpiła w Dubaju, a organizacja WTA Tour nałożyła na nią karę 100 000 dolarów za zbyt późne wycofanie się z turnieju^[16].

W Indian Wells osiągnęła ćwierćfinał, pokonując wcześniej Danielę Hantuchovą, Kirsten Flipkens i Urszulę Radwańską. Z powodu kontuzji prawej kostki oddała walkowerem Caroline Wozniacki mecz o półfinał^[17]. Z powodu kontuzji wycofała się z udziału w turnieju w Miami^[18]. W Madrycie przegrała w drugiej rundzie z Jekatieriną Makarową 6:1, 2:6, 3:6. Turniej w Rzymie zakończyła na finale, przegrywając w nim z Sereną Williams 1:6, 3:6.

Na French Open osiągnęła półfinał. W zawodach pokonała m.in. rozstawione Alizé Cornet i Mariję Kirilenko, przegrywając z Mariją Szarapową 1:6, 6:2, 4:6. Podczas wielkoszlemowego Wimbledonu rozegrała tylko jeden mecz. W pierwszej rundzie pokonała Marię João Koehler 6:1, 6:2, natomiast mecz z Flavią Pennettą oddala walkowerem z powodu kontuzji kolana^[19].

Na turnieju w Carlsbadzie osiągnęła finał rywalizacji, w którym przegrała z Samanthą Stosur 2:6, 3:6. Z Toronto wycofała się już po rozlosowaniu drabinki turniejowej. W Cincinnati ponownie osiągnęła finał. Triumfowała w nim nad Sereną Williams 2:6, 6:2, 7:6(6). Na US Open ponownie dotarła do finału z Williams. Tym razem przegrała 5:7, 7:6(6), 1:6.

Udział w zawodach w Tokio i Pekinie kończyła na pierwszym meczu. W turnieju finałowym Mistrzostw WTA Azaranka osiągnęła czwarte, ostatnie miejsce w swojej grupie. Sezon 2013 zakończyła na drugim miejscu w rankingu WTA Tour.

Sezon 2014

Białorusinka rozpoczęła sezon 2014 od udziału w zawodach w Brisbane. Dotarła w nich do finału, ulegając w nim Serenie Williams 4:6, 5:7. Na Australian Open Azaranka awansowała do ćwierćfinału bez straty seta. W pojedynku o półfinał przegrała z Agnieszką Radwańską 1:6, 7:5, 0:6, tym samym nie obroniła tytułu zdobytego w poprzedniej edycji.

W marcu wystąpiła w turnieju w Indian Wells, jednak w swoim pierwszym meczu przegrała z Lauren Davis 0:6, 6:7(2). Z powodu kontuzji stopy wycofała się z zawodów rangi WTA Premier Series w Miami^[20], Madrycie i Rzymie^[21].

W Eastbourne przegrała w pierwszej rundzie z Camilą Giorgi 6:4, 3:6, 5:7. Na Wimbledonie w drugim meczu nie sprostała Bojanie Jovanovski. W swoim pierwszym meczu w Stanford przegrała z Venus Williams. Pierwszy ćwierćfinał od czasu styczniowego Australian Open zanotowała w Montrealu. Ponownie uległa w nim Agnieszce Radwańskiej – wynikiem 2:6, 2:6. Wycofała się z udziału w Cincinnati. Na US Open awansowała do ćwierćfinału, w którym nie sprostała Jekatierinie Makarowej. W Tokio w drugiej rundzie lepsza okazała się Ana Ivanović.

Sezon 2015

Białorusinka zainaugurowała ten sezon startem w Brisbane, gdzie szybko pożegnała się z rywalizacją, przegrywając po długim, trzysetowym boju z Karolíną Plíškovą. W Australian Open dotarła do czwartej rundy, pokonując po drodze m.in. Sloane Stephens, Caroline Wozniacki i Barborę Záhlavovą-Strýcovą. Swój występ zakończyła porażką z finalistką poprzedniej edycji, Dominiką Cibulkovą. Po pierwszym w sezonie turnieju Wielkiego Szlema spadła w rankingu WTA na 49. pozycję, najniższą od czerwca 2007 roku.

Pierwszy turniejowy finał osiągnęła w Dosze, gdzie uległa Lucie Šafářovej 4:6, 3:6. W Indian Wells i Miami doszła do trzecich rund, ulegając kolejno Marii Szarapowej i Flavii Pennetcie. Ćwierćfinał i kolejną porażkę z Szarapową zanotowała w Rzymie, zaś w Madrycie i na French Open przegrywała w trzecich rundach z Sereną Williams.

W Birmingham spotkanie drugiej rundy z Zariną Dijas poddała walkowerem. Na Wimbledonie ponownie uległa Serenie Williams, ale tym razem w ćwierćfinale wynikiem 6:3, 2:6, 3:6.

W Toronto została pokonana w trzecim meczu przez Sarę Errani, a w tej samej fazie w Cincinnati skreczowała w meczu z Anastasiją Pawluczenkową. Kolejny ćwierćfinał osiągnęła w US Open, tym razem ulegając Simonie Halep 3:6, 6:4, 4:6.

Sezon 2016

Azaranka rozpoczęła kolejny sezon od występu w Brisbane, gdzie pokonała w finale Angelique Kerber, zdobywając pierwszy singlowy tytuł po 3-letniej przerwie. W następnych zawodach, czyli wielkoszlemowym Australian Open Białorusince udało się awansować do ćwierćfinału, a w nim uległa późniejszej triumfatorce, Kerber.

W marcu Azaranka przystąpiła do rywalizacji w Indian Wells, w finale pokonując 6:4, 6:4 Serenę Williams, wygrywając ten turniej po raz drugi i powracając do czołowej dziesiątki rankingu WTA^[22]. Zaraz potem zagrała w Miami, gdzie pokonała m.in. Garbiñe Muguruzę oraz Angelique Kerber i wygrała w finale 6:3, 6:2 ze Swietłaną Kuzniecową, stając się trzecią zawodniczką w historii, która zdobyła sunshine double (zwycięstwo w obu zawodach w tym samym roku)^[23].

Kontuzja kolana zmusiła ją do kreczu w pierwszej rundzie French Open i zakończenia sezonu w połowie jego trwania. Z tego powodu zakończyła rok na 13. miejscu, mimo że miała najlepszy bilans wygranych meczów.

Sezon 2017

W kolejnym sezonie Białorusinka wystąpiła tylko na Majorce i Wimbledonie (także w grze mieszanej), w obu turniejach dochodząc do 1/8 finału. W ostatnim meczu zawodów wielkoszlemowych uległa wiceliderce rankingu Simonie Halep.

Sezon 2018

Na początku nowego roku Azaranka nie grała z powodu walki o prawo do opieki nad dzieckiem^[24]. Po powrocie, w Miami dotarła do półfinału, pokonując między innymi Karolínę Plíškovą. Na Wimbledonie podczas zawodów gry mieszanej, w których partnerował jej Jamie Murray, mikst awansował do finału, ulegając w nim 6:7(1), 3:6 parze Nicole Melichar–Alexander Peya.

Życie prywatne

Trenerem zawodniczki był przez wiele lat Sam Sumyk. Jej ulubione uderzenie to bekhend. Lubi twarde korty. Rodzice noszą imiona Ała i Fiodar, ma brata Maksa.

Mówi po angielsku, białorusku i rosyjsku. Za tenisowy wzór uważa Rogera Federera. Dawniej związana była z ukraińskim tenisistą, Serhijem Bubką^[25]. Była również w związku z muzykiem Redfoo, członkiem zespołu LMFAO^[26][27]. W 2013 roku wystąpiła w teledysku Redfoo „Let’s Get Ridiculous”^[28].

15 lipca 2016 ogłosiła, że wraz z Billem McKeague spodziewa się narodzin dziecka^[29]. 20 grudnia 2016 urodziła syna^[30]. Para rozstała się po zakończeniu Wimbledonu 2017^[31].

Wiktoryja Azaranka posiada willę położoną w elitarnej dzielnicy Drozdy w Mińsku, zamieszkanej przez przedstawicieli białoruskiej władzy i ludzi blisko związanych z Alaksandrem Łukaszenką^[32].

Historia występów wielkoszlemowych

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej

Występy w grze podwójnej

Występy w grze mieszanej

Finały turniejów WTA

Gra pojedyncza 41 (21–20)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Finalistka	1.	6 maja 2007	Estoril	Ceglana	Gréta Arn	6:2, 1:6, 6:7(3)
Finalistka	2.	7 października 2007	Taszkent	Twarda	Pauline Parmentier	5:7, 2:6
Finalistka	3.	5 stycznia 2008	Gold Coast	Twarda	Li Na	6:4, 3:6, 4:6
Finalistka	4.	4 maja 2008	Praga	Ceglana	Wiera Zwonariowa	6:7(2), 2:6
Zwyciężczyni	1.	10 stycznia 2009	Brisbane	Twarda	Marion Bartoli	6:3, 6:1
Zwyciężczyni	2.	21 lutego 2009	Memphis	Twarda (hala)	Caroline Wozniacki	6:1, 6:3
Zwyciężczyni	3.	5 kwietnia 2009	Miami	Twarda	Serena Williams	6:3, 6:1
Finalistka	5.	20 lutego 2010	Dubaj	Twarda	Venus Williams	3:6, 5:7
Finalistka	6.	19 czerwca 2010	Eastbourne	Trawiasta	Jekatierina Makarowa	6:7(5), 4:6
Zwyciężczyni	4.	1 sierpnia 2010	Stanford	Twarda	Marija Szarapowa	6:4, 6:1
Zwyciężczyni	5.	24 października 2010	Moskwa	Twarda (hala)	Marija Kirilenko	6:3, 6:4
Zwyciężczyni	6.	2 kwietnia 2011	Miami	Twarda	Marija Szarapowa	6:1, 6:4
Zwyciężczyni	7.	10 kwietnia 2011	Marbella	Ceglana	Irina-Camelia Begu	6:3, 6:2
Finalistka	7.	8 maja 2011	Madryt	Ceglana	Petra Kvitová	6:7(3), 4:6
Zwyciężczyni	8.	23 października 2011	Luksemburg	Twarda (hala)	Monica Niculescu	6:2, 6:2
Finalistka	8.	30 października 2011	Stambuł	Twarda (hala)	Petra Kvitová	5:7, 6:4, 3:6
Zwyciężczyni	9.	13 stycznia 2012	Sydney	Twarda	Li Na	6:2, 1:6, 6:3
Zwyciężczyni	10.	27 stycznia 2012	Australian Open	Twarda	Marija Szarapowa	6:3, 6:0
Zwyciężczyni	11.	19 lutego 2012	Doha	Twarda	Samantha Stosur	6:1, 6:2
Zwyciężczyni	12.	18 marca 2012	Indian Wells	Twarda	Marija Szarapowa	6:2, 6:3
Finalistka	9.	29 kwietnia 2012	Stuttgart	Ceglana	Marija Szarapowa	1:6, 4:6
Finalistka	10.	13 maja 2012	Madryt	Ceglana	Serena Williams	1:6, 3:6
Finalistka	11.	7 września 2012	US Open	Twarda	Serena Williams	2:6, 6:2, 5:7
Zwyciężczyni	13.	7 października 2012	Pekin	Twarda	Marija Szarapowa	6:3, 6:1
Zwyciężczyni	14.	14 października 2012	Linz	Twarda (hala)	Julia Görges	6:3, 6:4
Zwyciężczyni	15.	25 stycznia 2013	Australian Open	Twarda	Li Na	4:6, 6:4, 6:3
Zwyciężczyni	16.	17 lutego 2013	Doha	Twarda	Serena Williams	7:6(6), 2:6, 6:3
Finalistka	12.	19 maja 2013	Rzym	Ceglana	Serena Williams	1:6, 3:6
Finalistka	13.	4 sierpnia 2013	Carlsbad	Twarda	Samantha Stosur	2:6, 3:6
Zwyciężczyni	17.	18 sierpnia 2013	Cincinnati	Twarda	Serena Williams	2:6, 6:2, 7:6(6)
Finalistka	14.	7 września 2013	US Open	Twarda	Serena Williams	5:7, 7:6(6), 1:6
Finalistka	15.	4 stycznia 2014	Brisbane	Twarda	Serena Williams	4:6, 5:7
Finalistka	16.	28 lutego 2015	Doha	Twarda	Lucie Šafářová	4:6, 3:6
Zwyciężczyni	18.	9 stycznia 2016	Brisbane	Twarda	Angelique Kerber	6:3, 6:1
Zwyciężczyni	19.	20 marca 2016	Indian Wells	Twarda	Serena Williams	6:4, 6:4
Zwyciężczyni	20.	2 kwietnia 2016	Miami	Twarda	Swietłana Kuzniecowa	6:3, 6:2
Finalistka	17.	7 kwietnia 2019	Monterrey	Twarda	Garbiñe Muguruza	1:6, 1:3 krecz
Zwyciężczyni	21.	29 sierpnia 2020	Nowy Jork	Twarda	Naomi Ōsaka	walkower
Finalistka	18.	12 września 2020	US Open	Twarda	Naomi Ōsaka	6:1, 3:6, 3:6
Finalistka	19.	25 października 2020	Ostrawa	Twarda (hala)	Aryna Sabalenka	2:6, 2:6
Finalistka	20.	17 października 2021	Indian Wells	Twarda	Paula Badosa	6:7(5), 6:2, 6:7(2)

Gra podwójna 20 (9–11)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Finalistka	1.	25 lutego 2006	Memphis	Twarda (hala)	Caroline Wozniacki	Lisa Raymond Samantha Stosur	6:7(2), 3:6
Zwyciężczyni	1.	8 października 2006	Taszkent	Twarda	Tacciana Puczak	Maria Elena Camerin Emmanuelle Gagliardi	walkower
Finalistka	2.	29 lipca 2007	Stanford	Twarda	Anna Czakwetadze	Sania Mirza Szachar Pe’er	4:6, 6:7(5)
Finalistka	3.	5 sierpnia 2007	San Diego	Twarda	Anna Czakwetadze	Cara Black Liezel Huber	5:7, 4:6
Finalistka	4.	30 września 2007	Luksemburg	Twarda (hala)	Szachar Pe’er	Iveta Benešová Janette Husárová	4:6, 2:6
Finalistka	5.	14 października 2007	Moskwa	Dywanowa (hala)	Tacciana Puczak	Cara Black Liezel Huber	6:4, 1:6, 7–10
Finalistka	6.	25 stycznia 2008	Australian Open	Twarda	Szachar Pe’er	Alona Bondarenko Kateryna Bondarenko	6:2, 1:6, 4:6
Finalistka	7.	13 kwietnia 2008	Amelia Island	Ceglana	Jelena Wiesnina	Bethanie Mattek Vladimíra Uhlířová	3:6, 1:6
Zwyciężczyni	2.	21 lutego 2009	Memphis	Twarda (hala)	Caroline Wozniacki	Juliana Fedak Michaëlla Krajicek	6:1, 7:6(2)
Zwyciężczyni	3.	21 marca 2009	Indian Wells	Twarda	Wiera Zwonariowa	Gisela Dulko Szachar Pe’er	6:4, 3:6, 10–5
Finalistka	8.	24 maja 2009	French Open	Ceglana	Jelena Wiesnina	Anabel Medina Garrigues Virginia Ruano Pascual	1:6, 1:6
Zwyciężczyni	4.	15 sierpnia 2010	Cincinnati	Twarda	Marija Kirilenko	Lisa Raymond Rennae Stubbs	7:6(4), 7:6(8)
Finalistka	9.	29 stycznia 2011	Australian Open	Twarda	Marija Kirilenko	Gisela Dulko Flavia Pennetta	6:2, 5:7, 1:6
Zwyciężczyni	5.	7 maja 2011	Madryt	Ceglana	Marija Kirilenko	Květa Peschke Katarina Srebotnik	6:4, 6:3
Zwyciężczyni	6.	31 lipca 2011	Stanford	Twarda	Marija Kirilenko	Liezel Huber Lisa Raymond	6:1, 6:3
Finalistka	10.	14 sierpnia 2011	Toronto	Twarda	Marija Kirilenko	Liezel Huber Lisa Raymond	walkower
Zwyciężczyni	7.	2 marca 2019	Acapulco	Twarda	Zheng Saisai	Desirae Krawczyk Giuliana Olmos	6:1, 6:2
Zwyciężczyni	8.	19 maja 2019	Rzym	Ceglana	Ashleigh Barty	Anna-Lena Grönefeld Demi Schuurs	4:6, 6:0, 10–3
Finalistka	11.	8 września 2019	US Open	Twarda	Ashleigh Barty	Elise Mertens Aryna Sabalenka	5:7, 5:7
Zwyciężczyni	9.	20 czerwca 2021	Berlin	Trawiasta	Aryna Sabalenka	Nicole Melichar Demi Schuurs	4:6, 7:5, 10–4

Gra mieszana 5 (3–2)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Finalistka	1.	27 stycznia 2007	Australian Open	Twarda	Maks Mirny	Jelena Lichowcewa Daniel Nestor	4:6, 4:6
Zwyciężczyni	1.	8 września 2007	US Open	Twarda	Maks Mirny	Meghann Shaughnessy Leander Paes	6:4, 7:6(6)
Zwyciężczyni	2.	7 czerwca 2008	French Open	Ceglana	Bob Bryan	Katarina Srebotnik Nenad Zimonjić	6:2, 6:3
Zwyciężczyni	3.	4 sierpnia 2012	Londyn	Trawiasta	Maks Mirny	Laura Robson Andy Murray	2:6, 6:3, 10–8
Finalistka	2.	15 lipca 2018	Wimbledon	Trawiasta	Jamie Murray	Nicole Melichar Alexander Peya	6:7(1), 3:6

Występy w Turnieju Mistrzyń

W grze pojedynczej

Rok	Rezultat	Przeciwniczka	Wynik
2009	Faza grupowa	Jelena Janković Caroline Wozniacki Agnieszka Radwańska	6:3, 6:3 6:1, 4:6, 5:7 6:4, 5:7, 1:4 krecz
2010	Faza grupowa	Wiera Zwonariowa Kim Clijsters Jelena Janković	6:7(4), 4:6 4:6, 7:5, 1:6 6:4, 6:1
2011	Finał	Petra Kvitová	5:7, 6:4, 3:6
2012	Półfinał	Marija Szarapowa	4:6, 2:6
2013	Faza grupowa	Sara Errani Jelena Janković Li Na	7:6(4), 6:2 4:6, 3:6 2:6, 1:6

W grze podwójnej

Rok	Rezultat	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik
2019	Zawodniczki rezerwowe	Ashleigh Barty	nie wystąpiły – zrezygnowały ze startu

Turnieje rangi ITF

Gra pojedyncza 3 (1-2)

Rezultat		Data	Turniej	($)	Naw.	Przeciwniczka	Wynik
Finalistka	1.	03/04/2005	Augusta	25 000	Twarda	Saori Obata	2:6, 2:6
Zwyciężczyni	1.	24/07/2005	Pétange	50 000	Ceglana	Wiktorija Kutuzowa	6:4, 6:2
Finalistka	2.	12/11/2006	Pittsburgh	75 000	Twarda	Aleksandra Wozniak	2:6, krecz

Gra podwójna 4 (3-1)

Rezultat		Data	Turniej	($)	Naw.	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik
Zwyciężczyni	1.	16/11/2003	Ramat ha-Szaron	10 000	Twarda	Wolha Hawarcowa	Natalie Neri Danielle Steinberg	6:0, 6:3
Finalistka	1.	18/04/2004	Bol	10 000	Twarda	Wolha Hawarcowa	Anna Bastrikowa Ałła Kudriawcewa	4:6, 1:6
Zwyciężczyni	2.	20/11/2005	Tucson	75 000	Twarda	Tacciana Puczak	Maria Fernanda Alves Melinda Czink	4:6, 7:6(3), 6:1
Zwyciężczyni	3.	04/03/2007	Las Vegas	75 000	Twarda	Tacciana Puczak	Maret Ani Alberta Brianti	6:2, 6:4

Występy w igrzyskach olimpijskich

Gra pojedyncza

Runda	Przeciwniczka	Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Pekinie 2008, reprezentując państwo  Białoruś [12]
I runda	Ukraina: Tetiana Perebyjnis	6:4, 5:7, 6:4
II runda	Australia: Casey Dellacqua	6:2, 6:2
III runda	Stany Zjednoczone: Venus Williams [7]	3:6, 2:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Londynie 2012, reprezentując państwo  Białoruś [1]
I runda	Rumunia: Irina-Camelia Begu	6:1, 3:6, 6:1
II runda	Hiszpania: María José Martínez Sánchez	6:1, 6:2
III runda	Rosja: Nadieżda Pietrowa [16]	7:6(6), 6:4
Ćwierćfinał	Niemcy: Angelique Kerber [7]	6:4, 7:5
Półfinał	Stany Zjednoczone: Serena Williams [4]	1:6, 2:6
O brązowy medal	Rosja: Marija Kirilenko [14]	6:3, 6:4

Gra podwójna

Runda	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Pekinie 2008, reprezentując państwo  Białoruś
I runda	Tacciana Puczak	Estonia: Maret Ani / Kaia Kanepi	6:2, 6:2
II runda		Stany Zjednoczone: Lindsay Davenport / Liezel Huber [5]	4:6, 6:4, 3:6

Gra mieszana

Runda	Partner	Przeciwnicy	Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Londynie 2012, reprezentując państwo  Białoruś
I runda	Maks Mirny [1]	Niemcy: Angelique Kerber / Philipp Petzschner	6:2, 6:2
Ćwierćfinał		Indie: Sania Mirza / Leander Paes	7:5, 7:6(5)
Półfinał		Stany Zjednoczone Lisa Raymond / Mike Bryan [3]	3:6, 6:4, 10–7
O złoty medal		Wielka Brytania Laura Robson / Andy Murray	2:6, 6:3, 10–8

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

Gra pojedyncza (2)

Końcowy wynik	Rok	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Zwyciężczyni	2005	Australian Open	Twarda	Ágnes Szávay	6:2, 6:2
Zwyciężczyni	2005	US Open	Twarda	Alexa Glatch	6:3, 6:4

Gra podwójna (4)

Końcowy wynik	Rok	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Zwyciężczyni	2004	Wimbledon	Trawiasta	Wolha Hawarcowa	Marina Erakovic Monica Niculescu	6:4, 3:6, 6:4
Zwyciężczyni	2005	Australian Open	Twarda	Marina Erakovic	Nikola Fraňková Ágnes Szávay	6:0, 6:2
Zwyciężczyni	2005	French Open	Ceglana	Ágnes Szávay	Raluca Olaru Amina Rakhim	4:6, 6:4, 6:0
Zwyciężczyni	2005	Wimbledon	Trawiasta	Ágnes Szávay	Marina Erakovic Monica Niculescu	6:7, 6:2, 6:0

Nagrody i odznaczenia

• Nagroda fanów dla ulubionej pary deblowej, WTA Awards (2011)^[33]
• Diamentowe Asy, WTA Awards (2012, 2013)^[33]
• Order Ojczyzny klasy III (Ордэн Айчыны III ступені) (2012)^[34]

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Profil na stronie WTA, Women’s Tennis Association [dostęp 2013-10-21]  (ang.).
• Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-10-21]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King, Billie Jean King Cup [dostęp 2013-10-21]  (ang.).

Linki zewnętrzne

• Viktoriya Azarenko Biography and Olympic Results, Sports-Reference.com [dostęp 2012-03-25] [zarchiwizowane z adresu 2012-12-17]  (ang.).