Wilford Woodruff

Wilford Woodruff
Ilustracja
Fotografia z 1889
Kraj działaniaStany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia1 marca 1807
Farmington
Data i miejsce śmierci2 września 1898
Salt Lake City
Miejsce pochówkuSalt Lake City Cemetery
Prezydent Kościoła
Okres sprawowania1889-1898
Wyznaniemormonizm

Wilford Woodruff (ur. 1 marca 1807 w Farmington, zm. 2 września 1898 w Salt Lake City) -amerykański duchowny mormoński. Czwarty prezydent Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich.

Urodził się we Framington w stanie Connecticut. 7 kwietnia 1889 wybrano go prezydentem Kościoła. Piastował ten urząd do śmierci[1].

Za jego prezydentury od co najmniej początku lat 40. XIX wieku przez ponad pół wieku w Kościele praktykowane było wielożeństwo. Ponieważ wielu religijnych i politycznych przywódców w Stanach Zjednoczonych uważało te praktyki za niemoralne i niecywilizowane w wyniku czego sprzeciwiali się działalności Kościoła i ograniczali jego działalność. Kongres Stanów Zjednoczonych wprowadził ustawę na mocy której setki członków Kościoła mających więcej niż jedną żonę trafiło do więzień. Dlatego w 1889 roku prezydent Woodruff zakazał przywódcom Kościoła nauczania zasad dotyczących wielożeństwa. W ciągu roku doszło tylko do kilku takich wypadków, jednak publikowane raporty doprowadziły do dalszego sprzeciwu wobec Kościoła[2].

Z tego względu starając się o przyjęcie Utah do Stanów Zjednoczonych Wilford Woodruff we wrześniu 1890 wydał „Deklarację Oficjalną”, w której zniósł wielożeństwo na terenie Stanów Zjednoczonych[3] (ostatecznie Utah stało się 45. stanem 4 stycznia 1896). W latach 1890–1904 dochodziło do przypadków wielożeństwa na terenie Meksyku i Kanady, które drugim Manifestem zniósł prezydent Joseph F. Smith[2].

Po nim kolejnym prezydentem Kościoła został Lorenzo Snow.

Przypisy

  1. Artur Wójtowicz: Bóg mormonów. Kraków: Wydawnictwo WAM, 2003, s. 53. ISBN 83-7318-140-7.
  2. a b Zrozumienie wielożeństwa. Instytut Religii, 2015, s. Lekcja 20, seria: Podwaliny przywrócenia.
  3. Artur Wójtowicz: Bóg mormonów. Kraków: Wydawnictwo WAM, 2003, s. 53-54, 97. ISBN 83-7318-140-7.

Media użyte na tej stronie