Wilga czarnogłowa
| Oriolus larvatus[1] | |||
| Lichtenstein, 1823 | |||
%2c_parque_nacional_Kruger%2c_Sud%c3%a1frica%2c_2018-07-25%2c_DD_44.jpg) (c) Diego Delso, CC BY-SA 4.0 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek | wilga czarnogłowa | ||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
Wilga czarnogłowa[3] (Oriolus larvatus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny wilgowatych (Oriolidae), zamieszkujący Afrykę Subsaharyjską. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Systematyka
Blisko spokrewniona z wilgą górską (O. percivali); czasami łączono je w jeden gatunek, ale różnią się ekologią i wokalizacją; w środkowej Kenii może dochodzić do hybrydyzacji między nimi[4]. Wyróżniono pięć podgatunków O. larvatus[5][6][4]:
- O. larvatus rolleti – Sudan Południowy i południowa Etiopia do wschodniej Demokratycznej Republiki Konga i środkowej Kenii
- O. larvatus reichenowi – Somalia do wschodniej Tanzanii
- O. larvatus angolensis – Angola i Namibia do zachodniej Tanzanii i północnego Mozambiku
- O. larvatus tibicen (syn. O. larvatus additus) – wybrzeże południowej Tanzanii do wybrzeża południowego Mozambiku
- O. larvatus larvatus – południowe Zimbabwe do interioru południowego Mozambiku i wschodniej RPA
Występowanie
Środowiskiem naturalnym wilgi czarnogłowej są suche lasy strefy międzyzwrotnikowej (zwłaszcza akacjowe i szerokolistne) oraz busz. Gatunek ten występuje w znacznej części Afryki Subsaharyjskiej (od Sudanu Południowego i Etiopii na północy do Republiki Południowej Afryki na południu).
Cechy gatunku
Upierzenie wilgi czarnogłowej jest żółte, głowa czarna, dziób i oczy czerwonobrązowe. Mimo jaskrawego upierzenia, jest ona częściej słyszana niż widziana, gdyż najczęściej przebywa w gęstych koronach drzew i w buszu.
Długość ciała około 22 cm. Masa ciała 59–72 g[7].
Lęgi
Gniazdo zbudowane z traw, kory i gałązek połączonych ze sobą siecią pajęczą wisi około 10 metrów nad ziemią między gałęziami i z dala od pnia. Samica składa przeciętnie 2–3 jaja.
Pożywienie
Wilgi czarnogłowe żywią się głównie owadami (gąsienice, szarańcze, chrząszcze), a także owocami.
Status
IUCN uznaje wilgę czarnogłową za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność światowej populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako pospolity do dość pospolitego, choć w południowo-wschodniej Etiopii rzadki. Trend liczebności populacji uznawany jest za wzrostowy[2].
Przypisy
- ↑ Oriolus larvatus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ a b Oriolus larvatus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Oriolinae Vigors, 1825 - wilgi (wersja: 2021-01-16). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-03-04].
- ↑ a b Eastern Black-headed Oriole (Oriolus larvatus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-19)]. (ang.).
- ↑ Wilga czarnogłowa (Oriolus larvatus). Avibase. [dostęp 2021-03-04]. (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Orioles, drongos, fantails. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-03-04]. (ang.).
- ↑ Black-headed Oriole Oriolus larvatus. [w:] Oiseaux.net [on-line]. [dostęp 2021-03-04]. (ang.).
Bibliografia
- Black Headed Oriole (Oriolus larvatus). Kruger National Park. [dostęp 2009-12-31]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
Media użyte na tej stronie
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
(c) Diego Delso, CC BY-SA 4.0
Black-headed oriole (Oriolus larvatus), Kruger National Park, South Africa