Wilhelm II (książę Jülich)

Wilhelm II (ur. ok. 1325, zm. 13 grudnia 1393) – książę Jülich od 1361.

Życiorys

Wilhelm był drugim synem Wilhelma I, księcia Jülich, oraz Joanny, córki Wilhelma I Dobrego, hrabiego Holandii i Hainaut^[1]. Małżeństwo starszego brata Gerarda z dziedziczką Hrabstwa Ravensbergu i Hrabstwa Bergu otworzyło mu drogę do dziedziczenia ojcowizny^[2].

Już w 1343 został współrządcą swojego ojca w księstwie Jülich. Toczył z ojcem liczne spory, podczas których nawet uwięził go w latach 1349–1351. Jako wnuk hrabiego Holandii Wilhelma spierał się z Wittelsbachami o następstwo w hrabstwach Holandii i Zelandii, jednak bezskutecznie. W 1361 po śmierci ojca został księciem Jülich. Toczył liczne spory z sąsiadami, podczas których utracił Kaiserswerth i Zülpich, uzyskał natomiast Linnich^[1].

Żoną Wilhelma była Maria (zmarła w 1405), córka księcia Geldrii Renalda II^[1][2]. Z tego powodu Wilhelm zaangażował się w wojnę pomiędzy synami Renalda II, popierając Edwarda przeciwko Renaldowi III^[1]. W 1371 wspólnie z Edwardem pokonał w bitwie pod Baesweiler Wacława I, księcia Luksemburga i Brabancji, którego wziął do niewoli. Wskutek ran odniesionych w tej bitwie zmarł Edward, kilka miesięcy później zmarł również bezpotomnie Renald III, dzięki czemu Wilhelm zapewnił księstwo Geldrii swojemu synowi Wilhelmowi jako siostrzeńcowi zmarłych książąt^[1][2]. Cesarz Karol IV Luksemburski potwierdził to w 1472, a Wilhelm objął rządy w Geldrii w imieniu syna do czasu osiągnięcia przezeń pełnoletniości. Mimo to walki o Geldrię trwały nadal – swoje roszczenia podniosła siostra Edwarda i Renalda oraz żony Wilhelma II, Matylda, która sprzymierzyła się z Joanną brabancką. Konflikt zakończył się w 1379 odstąpieniem przez Matyldę od swoich roszczeń^[2].

Oprócz Wilhelma miał z Marią jeszcze dwoje dzieci: syna Renalda oraz córkę Marię, późniejszą żonę hrabiego Arkel Jana XII^[1][2].

Przypisy