Wilhelm I (książę Bergu)

Wilhelm I (II)
Wilhelm I (w prawym dolnym rogu), witraż w kościele opactwa Altenberg
hrabia Bergu jako Wilhelm II, od 1380 książę Bergu jako Wilhelm I
Okres	od 1360 do 1408
Poprzednik	Gerard
Następca	Adolf
hrabia Ravensbergu
Okres	od 1360 do 1404
Poprzednik	Gerard
Następca	Wilhelm
Dane biograficzne
Data śmierci	25 czerwca 1408
Ojciec	Gerard
Matka	Małgorzata z Ravensbergu
Żona	Anna z Palatynatu Reńskiego
Dzieci	Małgorzata, Gerard, Adolf, Robert, Wilhelm, Beatrycze

Wilhelm I (II) (zm. 25 czerwca 1408 r.) – hrabia Bergu i hrabia Ravensbergu od 1360 r., w 1380 r. podniesiony do rangi księcia Bergu.

Życiorys

Wilhelm był jedynym synem hrabiego Bergu i Ravensbergu Gerarda i Małgorzaty, córki hrabiego Ravensbergu Ottona. Gerard zginął w 1360 i Wilhelm objął po nim dziedzictwo, początkowo wspólnie z matką. W 1363 poślubił Annę, córkę palatyna reńskiego Ruprechta II z rodu Wittelsbachów. Ze związku tego pochodziło sześcioro dzieci:

• Adolf (zm. 1437), następca ojca jako książę Bergu i hrabia Ravensbergu, ponadto książę Jülich,
• Gerard (zm. 1435),
• Robert (zm. 1394),
• Wilhelm (zm. 1428),
• Małgorzata (zm. 1442), żona księcia Brunszwiku-Getyngi Ottona I,
• Beatrycze (zm. 1395), żona palatyna reńskiego Ruprechta I Wittelsbacha (niemal 70-letniego w chwili ślubu stryja matki Beatrycze).

Wilhelm próbował poszerzać granice księstwa, ze zmiennym szczęściem. Był przyjacielem wybranego w 1376 na króla Niemiec Wacława IV Luksemburskiego. Służył wiernie zarówno Wacławowi, jak i jego ojcu Karolowi IV Luksemburskiemu. Tej zażyłości zawdzięczał wyniesienie go w 1380 przez Wacława do godności księcia Rzeszy (jako księcia Bergu). Wacław pozwolił także zrealizować plany Wilhelma w zakresie ustanowienia ceł, m.in. zgadzając się na ich pobieranie w Düsseldorfie. Polityka celna Wilhelma doprowadziła jednak do jego konfliktu z arcybiskupem Kolonii Fryderykiem III z Saarwerden, zakończonego rozejmem w 1387.

Wilhelm nie tylko pragnął dochodów z ceł w Düsseldorfie, ale także od 1386 uczynił z tego miasta swoją rezydencję i dbał o jego rozwój. Rozbudowywał budynki użyteczności publicznej starając się nadać miejscowości charakter rezydencji książęcej.

W 1395 Wilhelm wywołał konflikt z hrabią Mark Dytrykiem, którego wspomógł jego brat, hrabia Kleve Adolf II. W 1397 Wilhelm wkroczył ze swoimi wojskami na tereny hrabstwa kliwijskiego, ale w wyniku bitwy pod Kleverhamm dostał się wraz ze swym wojskiem do niewoli. Wykup z niewoli kosztował wysokie sumy, ponadto musiał zwolnić z ceł poddanych hrabiów Mark i Kleve. Dalsze lata życia wypełniły Wilhelmowi zmagania ze swoimi synami Adolfem, Gerardem i Wilhelmem, którzy wystąpili przeciwko ojcu. W 1404 Adolf uwięził ojca i objął władzę w Bergu, został jednak zmuszony do ustąpienia w 1405 przez króla Niemiec Ruprechta Wittelsbacha. Wilhelm ostatecznie przekazał jednak Adolfowi większość władzy w księstwie.

Bibliografia

• Otto Reinhard Redlich: Wilhelm I., Herzog von Berg. W: Allgemeine Deutsche Biographie. T. 42. Leipzig: Verlag von Dunckler & Humblot, 1897, s. 723–727.
• Wilhelm VII. v.Jülich Herzog v.Berg. W: WW-Person [on-line]. [dostęp 2016-01-07].