Wilhelm I (książę Jülich)
| ||
| książę Jülich (do 1336 hrabia Jülich jako Wilhelm V (VI), 1336–1356 margrabia Jülich jako Wilhelm I, od 1356 książę Jülich jako Wilhelm I) | ||
| Okres | od 1328 do 1361 | |
| Poprzednik | Gerard V | |
| Następca | Wilhelm II | |
| Dane biograficzne | ||
| Data urodzenia | ok. 1299 | |
| Data śmierci | 26 lutego 1361 | |
| Miejsce spoczynku | kolegiata w Nideggen | |
| Ojciec | Gerard V | |
| Matka | Elżbieta z Brabancji-Arschot | |
| Żona | Joanna z Avesnes-Holandii | |
| Dzieci | Ryszarda, Gerard, Filipa, Joanna, Wilhelm II, Izabela | |
Wilhelm I (V) (ur. ok. 1299, zm. 26 lutego 1361) – książę Jülich (do 1336 hrabia Jülich jako Wilhelm V (VI), 1336–1356 margrabia Jülich jako Wilhelm I, od 1356 książę Jülich jako Wilhelm I).
Życiorys
Wilhelm był najstarszym synem hrabiego Jülich Gerarda V oraz Elżbiety, córki hrabiego Brabancji-Aschot Gotfryda[1].
W 1328 został następcą swego ojca jako hrabia Jülich. Starał się pokojowo układać stosunki z sąsiadami swego niewielkiego hrabstwa i doprowadzał do zawierania licznych układów[1][2]. M.in. w 1336 doprowadził do małżeństwa swego starszego syna Gerarda z dziedziczką hrabstwa Ravensbergu i hrabstwa Bergu, które Gerard objął odpowiednio w 1346 i 1348[1]. Dzięki dobrym kontaktom z Francją i papiestwem doprowadził do uzyskania przez swego brata Walrama funkcji arcybiskupa Kolonii. Później nawiązał bliskie kontakty z cesarzem Ludwikiem IV Bawarskim i stał się jednym z architektów sojuszu Ludwika z królem Anglii Edwardem III skierowanego przeciwko Francji (obaj władcy byli jego szwagrami – ich żonami były siostry żony Wilhelma). W 1336 został podniesiony przez cesarza do rangi margrabiego, otrzymał też wówczas liczne dobra i przywilej bicia monety[1][2]. Dwa lata później otrzymał nominację na marszałka Rzeszy, a w 1340 tytuł para Anglii[2] jako hrabia Cambridge[3].
Po śmierci Ludwika, mimo że wcześniej występował przeciwko arcybiskupowi Trewiru Baldwinowi, Wilhelm znalazł się w obozie jego krewnego Karola IV Luksemburskiego[1][2]. Ten potwierdził jego dotychczasowe przywileje Wilhelma i nadał mu nowe lenna, natomiast Wilhelm służył mu podobnie jak Ludwikowi w sprawach politycznych, m.in. jako pośrednik w kontaktach z Anglią[2]. W tym okresie doszło jednak do niepokojów w jego domenie. Przeciwko Wilhelmowi w 1349 wystąpili synowie, którzy uwięzili go (być może z powodu sytuacji finansowej margrabiego wywołanej koniecznością zdobywania przez niego funduszy na finansowanie swoich akcji politycznych); uwolniono go prawdopodobnie dopiero w 1351 dzięki naciskom z zewnątrz[1][2]. W 1356 uzyskał podniesienie do rangi księcia[1][2], otrzymał też hrabstwo Valkenburga – o to jednak musiał toczyć spory, w toku których zmarł[2].
Rodzina
Żoną Wilhelma była od 1317[2] lub 1324[1] Joanna, córka hrabiego Holandii i Hainaut Wilhelma I (zmarła w 1374). Ze związku tego pochodziły następujące dzieci:
- Ryszarda, żona księcia Dolnej Bawarii Ottona IV, a następnie hrabiego Mark-Alteny Engelberta III,
- Gerard, hrabia Ravensbergu i hrabia Bergu,
- Filipa, żona hrabiego Heinsberg-Looz Gotfryda III,
- Joanna, żona hrabiego Wied Wilhelma I,
- Wilhelm II, następca ojca jako książę Jülich,
- Izabela, żona hrabiego Kentu Jana[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i Wilhelm V. (I.). W: Genealogie Mittelalter: Mittelalterliche Genealogie im Deutschen Reich bis zum Ende der Staufer: Materialsammlung [on-line]. [dostęp 2017-09-06].
- ↑ a b c d e f g h i Otto Reinhard Redlich: Wilhelm I.. W: Allgemeine Deutsche Biographie. T. 43. Leipzig: Verlag von Dunckler & Humblot, 1898, s. 97–99.
- ↑ The Peerages of England, Scotland, Ireland, Great Britain and the United Kingdom - Cable to Cardwell (ang.). Leigh Rayment's Peerage Page, 7 września 2016. [dostęp 2017-09-12].