Wilhelm Kohn

Wilhelm Kohn (ur. 31 grudnia 1831 w Częstochowie, zm. 30 kwietnia 1882 w Warszawie) – polski lekarz żydowskiego pochodzenia.

Życiorys

Urodził się w Częstochowie w rodzinie żydowskiej, jako syn Naftalego Hirsza. Nauki gimnazjalne pobierał w Warszawie i Piotrkowie Trybunalskim. Medycynę studiował w Petersburgu (1849-1851) i Moskwie (1851-1855). Krótki czas praktykował w Kutnie i Płocku (1859-1867). Następnie w Warszawie, gdzie był ordynatorem Szpitala Starozakonnych.

Pochowany jest w alei głównej cmentarza żydowskiego przy ulicy Okopowej w Warszawie (kwatera 12)^[1]^[2]. Ze związku z Julią Baumritter miał syna Henryka (1868-1949). Jego wnukami byli pisarz i podróżnik Lucjan Wolanowski (1920-2006) oraz tłumaczka Elżbieta Wassongowa (1908-2007).

Publikacje w Tygodniku Lekarskim:

1854: Ostry reumatyzm przerwany przez gorączkę połogową (nr 30)
1855: Lekarskie praktyczne notatki (na 50, 51)
1855/1856: O cholerze
1857: Zarośnięcie pochwy, zapłodnienie, poród. – Wypadnięcie rączki. Brachiotomia (nr 12)

Publikacje w periodyku Klinika:

1870: Zrośnięcie prawie zupełne nagłośni z krtanią, zwężenie krtani; zaduszanie, operacya, wyleczenie (t. VI, str. 54-57)
1870: Sprawozdanie z zakładu laryngoskopijnego D-ra Kohna (t. VI, str. 152-155)

↑ Grób Wilhelma Kohna w bazie danych Cmentarza Żydowskiego przy ul. Okopowej w Warszawie
↑ Cmentarze m. st. Warszawy. Cmentarze żydowskie. Warszawa: Rokart, 2003. ISBN 83-916419-3-7.

Stanisław Kośmiński: Słownik lekarzów polskich obejmujący oprócz krótkich życiorysów lekarzy Polaków oraz cudzoziemców w Polsce osiadłych, dokładną bibliografią lekarską polską od czasów najdawniejszych aż do 1885 r. Warszawa: Wydaw-a Artystyczne i Filmowe, 1977.