Wilhelm Taubert

Wilhelm Taubert
Ilustracja
Wilhelm Taubert, portret autorstwa Eduarda Magnusa, 1852
Imię i nazwiskoKarl Gottfried Wilhelm Taubert
Data i miejsce urodzenia23 marca 1811
Berlin
Pochodzenieniemieckie
Data i miejsce śmierci7 stycznia 1891
Berlin
Gatunkimuzyka poważna
Zawódkompozytor, dyrygent

Karl Gottfried Wilhelm Taubert[1][2] (ur. 23 marca 1811 w Berlinie, zm. 7 stycznia 1891 tamże[1][2]) – niemiecki kompozytor i dyrygent.

Życiorys

Uczył się gry na fortepianie u Augusta Neithardta i Ludwiga Bergera oraz kompozycji u Bernharda Kleina[1][2]. Przez całe życie związany był z Berlinem, gdzie działał jako pianista, nauczyciel muzyki i dyrygent[1]. Od 1831 roku działał na dworze królewskim, w latach 1845–1848 prowadził dworski teatr operowy, a od 1845 do 1869 roku był nadwornym kapelmistrzem[2]. Od 1839 roku był członkiem Königliche Akademie der Künste, w 1875 roku objął funkcję jej przewodniczącego[2]. Jednocześnie od 1865 roku był jednym z wykładowców tejże akademii, od 1882 roku prowadził mistrzowską klasę fortepianu[2]. Do jego uczniów należeli Alexander Ernst Fesca i Theodor Kullak[2].

Był przedstawicielem szkoły berlińskiej, tworzył głównie na potrzeby dworu królewskiego[2]. Twórczość Tauberta ma charakter zachowawczy, wpisując się w nurt romantycznej liryki wokalnej i instrumentalnej[2]. Skomponował m.in. 4 symfonie, 3 uwertury, 2 koncerty fortepianowe, koncert wiolonczelowy, Concertino na skrzypce, 4 kwartety smyczkowe, 2 tria fortepianowe, utwory na fortepian, a także liczne pieśni, z których największą popularnością cieszył się cykl Kinderlieder[2]. Skomponował opery Die Kirmes (wyst. 1832), Der Zigeuner (wyst. 1834), Marquis und Dieb (wyst. 1842), Joggeli (wyst. 1853), Macbeth (wyst. 1857) i Cesario (wyst. 1874)[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3590. ISBN 0-02-865571-0.
  2. ↑ a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 11. Część biograficzna t–v. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2009, s. 44. ISBN 978-83-224-0905-3.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie