Wilhelm Wichurski

Wilhelm Wichurski
Imię i nazwisko

Wilhelm Franciszek Gwizdała

Data i miejsce urodzenia

19 października 1907
Tarnów

Data i miejsce śmierci

4 lipca 1979
Warszawa

Zawód

aktor

Współmałżonek

Katarzyna Wietek

Lata aktywności

1931–1976

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Wilhelm Wichurski, właśc. Wilhelm Franciszek Gwizdała (ur. 19 października 1907 w Tarnowie, zm. 4 lipca 1979 w Warszawie) – polski aktor teatralny i telewizyjny.

Życiorys

Był synem Wojciecha Gwizdały i Marii z Bąków. Jego pierwszą żoną była Wanda z domu Gacek, a drugą Katarzyna z domu Wietek, z którą był związany aż do swojej śmierci w roku 1979. W rodzinnym Tarnowie ukończył gimnazjum, aby następnie kształcić się w Miejskiej Szkole Dramatycznej w Krakowie. W wieku 22 lat zdał egzamin eksternistyczny ZASP-u.

Zadebiutował w roku 1931 na scenie Teatru im. Słowackiego w Krakowie. Szybko też nawiązał współpracę z Teatrem Kameralnym oraz Teatrem im. Żeromskiego w Kielcach. Następnie do roku 1936 występował w Teatrze Miejskim w Grodnie.

Podczas II Wojny Światowej Wilhelm pracował najpierw w fabryce samochodów w Warszawie, a w roku 1944 był pracownikiem Dworca Wschodniego w Warszawie. Krótko po wojnie, w roku 1946 udało mu się na nowo rozpocząć prace w swoim zawodzie, dzięki czemu pojawił się na deskach Teatru Dramatycznego miasta stołecznego Warszawy. W kilka lat potem, mianowicie od roku 1951 aż do przejścia na emeryturę w lutym 1976 roku związał się z Teatrem Narodowym.

Na krótko przed śmiercią, w roku 1977 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Wilhelm Wichurski zmarł 4 lipca 1979 roku w Warszawie. Pochówek miał miejsce na Cmentarzu Północnym w Warszawie.

Filmografia

  • 1953: Celuloza
  • 1955: Ostry dyżur (spektakl TV)[1] – Korgut
  • 1956: Szkice węglem
  • 1958: Koniec świata o godzinie ósmej (spektakl TV) – Stevens, woźny
  • 1958: Dwie rurki z kremem (spektakl TV) – komisarz Lepere
  • 1963: Skandal w Hellbergu (spektakl TV) – sierżant Blom
  • 1964: Pożegnania (spektakl TV) – barman z Cafe Clubu
  • 1966: Jedna noc (spektakl TV) – woźnica
  • 1970: Piszę pamiętnik artysty (spektakl TV) – lokaj hrabiny
  • 1977: Kremlowskie kuranty (spektakl TV) – przewodniczący komitetu domowego

Przypisy

  1. ↑ Ostry dyżur w bazie filmpolski.pl

Linki zewnętrzne