Wilhelm von Urenbach

Wilhelm von Urenbach – wielki mistrz krzyżacki wybrany w 1253 r. przez stronnictwo propapieskie przeciwko wielkiemu mistrzowi Poppo von Osterna. W niektórych źródłach uważany za uzurpatora urzędu wielkiego mistrza.

Życiorys

Bliska współpraca zakonu krzyżackiego z cesarzem Fryderykiem II i jego następcami z dynastii Hohenstaufów spowodowała konflikt z papiestwem. Wielcy mistrzowie krzyżaccy: Heinrich III von Hohenlohe i Günter von Wüllersleben należeli do gorliwych sprzymierzeńców stronnictwa Gibelinów i obozu cesarskiego w Niemczech. Sytuacja, która groziła rozwiązaniem zakonu krzyżackiego lub klątwą papieską na całą organizację spowodowała, że grupa braci rycerzy sprzysiężyła się przeciw ekskomunikowanemu Fryderykowi II. Na czele propapieskiego stronnictwa w zakonie stanął mistrz krajowy w Prusach Dytryk von Grüningen. Spory wewnętrzne we władzach zakonnych odzwierciedlały się w burzliwych obradach kapituły zakonnej, która miała za zadanie wybrać nowego wielkiego mistrza w 1252 roku. Gdy większość opowiedziała się za procesarsko nastawionym Poppo von Osterna, mniejszość złożona z braci przeciwników Hohenstaufów wypowiedziała mu posłuszeństwo i wybrała w 1253 roku własnego wielkiego mistrza w osobie Wilhelma von Urenbach.

Wilhelm von Urenbach rezydował w Wenecji. O jego działalności nie wiemy prawie nic poza jednym dokumentem, który został wystawiony w 1253 roku i dotyczył umowy granicznej między dobrami zakonnymi a posiadłościami biskupa kurlandzkiego Henryka von Luxemburga. Wilhelm von Urenbach prawdopodobnie zrezygnował z urzędu w 1256 roku i podporządkował się wielkiemu mistrzowi Anno von Sangershausenowi.

Bibliografia

• PawełP. Pizuński PawełP., Poczet wielkich mistrzów krzyżackich 1198–2000, wyd. Wyd. 3 popr. i uzup, Gdańsk: [s.n.], 2003, ISBN 83-909057-7-9, OCLC 749170928 .
• Stanisław Zajączkowski. Dzieje Zakonu Krzyżackiego. Łódź 1946.

Wielcy mistrzowie zakonu krzyżackiego Przełożeni bractwa szpitalnego (1190–1198) Sibrand Gerhard Heinrich I Ulrich Heinrich II Wielcy mistrzowie zakonu rycerskiego (1198–1929) Heinrich Walpot von Bassenheim Otto von Kerpen Heinrich von Tunna Hermann von Salza Konrad von Thüringen Gerhard von Malberg Heinrich von Hohenlohe Günter von Wüllersleben Poppo von Osterna Wilhelm von Urenbach (uzurpator?) Anno von Sangershausen Hartmann von Heldrungen Burkhard von Schwanden Konrad von Feuchtwangen Gottfried von Hohenlohe Siegfried von Feuchtwangen Karl Bessart von Trier Werner von Orseln Luther von Braunschweig Dietrich von Altenburg Ludolf König von Wattzau Heinrich Dusemer von Arfberg Winrich von Kniprode Konrad Zöllner von Rotenstein Konrad von Wallenrode Konrad von Jungingen Ulrich von Jungingen Heinrich von Plauen Michał Küchmeister von Sternberg Paul Bellitzer von Russdorff Konrad von Erlichshausen Ludwig von Erlichshausen Henryk Reuss von Plauen Henryk Reffle von Richtenberg Martin Truchsess von Wetzhausen Johann von Tieffen Fryderyk Wettyn Albrecht Hohenzollern Walter von Cronberg (mistrz krajowy) Wolter von Plettenberg (mistrz krajowy) Wolfgang Schutzbar Georg Hundt von Weckheim Henryk von Bobenhausen Maksymilian III Habsburg Karol Habsburg Jan Eustachy von Westernach Jan Kasper von Stadion Leopold Wilhelm Habsburg Karol Józef Habsburg (koadiutor) Jan Kasper von Ampringen Ludwik Antoni von Pfalz-Neuburg Franz Ludwig von Pfalz-Neuburg Klemens August Wittelsbach Karol Lotaryński Maksymilian Franciszek Habsburg Karol Ludwik Habsburg Antoni Wiktor Habsburg Maksymilian Habsburg-Este Wilhelm Habsburg Eugeniusz Ferdynand Habsburg Norbert Klein Wielcy mistrzowie (opaci) zakonu kleryckiego (od 1929) Norbert Klein Paul Heider Robert Schälzky Marian Tumler Ildefons Pauler Arnold Othmar Wieland Bruno Platter Frank Bayard