Wilkszyn

Wilkszyn
	wieś
	; Kościół św. Wawrzyńca
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Powiat	średzki
Gmina	Miękinia
Liczba ludności (2012)	1188
Strefa numeracyjna	71
Kod pocztowy	55-330
Tablice rejestracyjne	DSR
SIMC	0877520
	Położenie na mapie gminy Miękinia Wilkszyn
	Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Wilkszyn
	Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Wilkszyn
	Położenie na mapie powiatu średzkiego Wilkszyn
	51°11′30″N 16°51′45″E/51,191667 16,862500
	Strona internetowa

Artykuł	51°11′30″N 16°51′45″E
- błąd	39 m
WD	51°10'N, 16°55'E
- błąd	19881 m
Odległość	4 m

Wilkszyn (niem. Wilxen) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie średzkim, w gminie Miękinia^[3]^[4].

W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa wrocławskiego.

Duża wieś wielodrożnicowa wykształcona z dawnej owalnicy.

Wilkszyn posiada bezpośrednią komunikację autobusową z Wrocławiem.

Infrastruktura techniczna wsi: prąd, wodociąg, gazociąg, sieć telefoniczna, bezprzewodowy dostęp do Internetu, sieć kanalizacyjna w budowie (2015). W Wilkszynie zlokalizowane jest boisko piłkarskie. Na terenie wsi znajduje się stacja paliw, restauracja, cukiernia oraz sklepy spożywcze.

Do wsi zaliczany jest przysiółek Miłoszyn, niegdyś folwark i osobna wieś. Od południa Wilkszyn sąsiaduje z Lasem Mokrzańskim, znajdującym się w granicach administracyjnych Wrocławia.

Nazwa

Pierwsze wzmianki o miejscowości w formach Wiltsin, Vilksino i Wilksino pochodzą z 1175 roku. Nazwa była później notowana także w formach Wilksin (1178), Wilczin (1201), Wilesin (1202), Vilksino (1202), de Wilxin (1216), Wylkzin (1218), de Wilkzin (1227), Wilcsino (1244), Wilschin (1286, 1287), Wilksin (1320, 1324), Wikenow (1335), Wilxin (1337), Wilkxin (1353), Wilxin (1363), Wilxen (1438), Wilxen (villa) (1666-67), Wilxen (1743), Wilxen (1795), Wilxen, auch Oberwilxen (1845), Wilxen, sl. Wilesin (1887), Wilczyn, Wilxen (1896), Wilczyn, Vilxen (1900), Wilxen (1919, 1934, 1941), Wilczyn (1945), Wilkszyn (1947)^[5].

Jest to nazwa dzierżawcza, która została utworzona od nazwy osobowej Wilksza przez dodanie przyrostka -in. Po objęciu miasta przez polską administrację w 1945 roku stosowano nazwę przejściową Wilczyn, która została później zastąpiona urzędową formą Wilkszyn^[5].

Integralne części wsi

Integralne części wsi Wilkszyn^[3]^[4]
SIMC	Nazwa	Rodzaj
0877536	Miłoszyn	przysiółek

Historia

W zachowanych dokumentach znajdują się m.in. zapiski o tym, że w 1326 książę Henryk VI Dobry przyjął na służbę mieszkańców Wilkszyna, płacąc im za pracę po 12 groszy polskich, a w 1335 nuncjusz papieski Galhard zanotował informację o tutejszym kościele. W 1353 Wilkszyn włączono do księstwa wrocławskiego, a w 1472 potwierdzono – wraz z Miłoszynem – nadane mu wcześniej prawa osadnicze oparte na prawie niemieckim. Opis Śląska z 1786 wspomina miejscowość Wilkszyn, nad którą po sekularyzacji zakonów na początku XIX wieku nadzór podatkowy pełnił w imieniu państwa pruskiego Królewski Urząd Podatkowy w Środzie Śląskiej.

Zabytki

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest^[6]:

kościół pw. św. Wawrzyńca z 1721. Restaurowany w 1909, remontowany w 1963 i 1974^[1]. Zabudowa kościoła składa się z obejść gospodarskich o zróżnicowanej wielkości, częściowo usytuowanych na działkach siedliskowych wzdłuż dróg, częściowo zabudowujących pierwotną owalnicę. W kościele znajdują się mechaniczne, dziewięciogłosowe organy piszczałkowe z 1868 roku.
Plebania z około 2 ćwierci XVIII wieku. Budynek o zwartej bryle, z naczółkowym dachem i reliktami barokowej dekoracji fasady, położony nieopodal kościoła św. Wawrzyńca.

Kościół św. Wawrzyńca

Przypisy

↑ ^a ^b Informacja o wsi na stronie gminy Miękinia
↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1457 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
↑ ^a ^b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
↑ ^a ^b GUS. Rejestr TERYT
↑ ^a ^b Słownik etymologiczny nazw geograficznych Śląska. pod red. Stanisławy Sochackiej. T. 15, Wem-Wrzes. Opole: Wydawnictwo Instytut Śląski, 2011, s. 81. ISBN 978-83-6210-596-0.
↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 155. [dostęp 2015-04-11].

Linki zewnętrzne

[Opis-1] Informacja o wsi na stronie gminy Miękinia

[poczta-2] Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1457 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .

[R2013-3] Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)

[teryt-4] GUS. Rejestr TERYT

[Sochacka2011-5] Słownik etymologiczny nazw geograficznych Śląska. pod red. Stanisławy Sochackiej. T. 15, Wem-Wrzes. Opole: Wydawnictwo Instytut Śląski, 2011, s. 81. ISBN 978-83-6210-596-0.

[6] Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 155. [dostęp 2015-04-11].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

Wsie	Białków Błonie Brzezina Brzezinka Średzka Czerna Gałów Głoska Gosławice Kadłub Krępice Księginice Lenartowice Lubiatów Lutynia Łowęcice Miękinia Mrozów Pisarzowice Piskorzowice Prężyce Radakowice Wilkostów Wilkszyn Wojnowice Wróblowice Zabór Wielki Zakrzyce Źródła Żurawiniec
Integralne części wsi	Gałówek Gąsiorów Głogi Klęka Kokorzyce Łąkoszyce Miłoszyn Owieczki Przydroże Siemichów Warzyna Zabór Mały

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne