Will Davison

Will Davison
Ilustracja
Will Davison (2012)
Państwo

 Australia

Data i miejsce urodzenia

30 sierpnia 1982
Melbourne

Sezon
Seria

Supercars

Samochód

Ford Mustang

Sukcesy

2009, 2016: Bathurst 1000 (zwycięzca)
2009: V8 Supercars (wicemistrz)

Will Davison (ur. 30 sierpnia 1982 w Melbourne) – australijski kierowca wyścigowy startujący w wyścigach Supercars. Dwukrotny zwycięzca prestiżowego wyścigu Bathurst 1000 rozgrywanego w ramach tej serii.

Jego dziadek Lex Davison wygrał czterokrotnie Grand Prix Australii (niezaliczane jeszcze wtedy do kalendarza Formuły 1). Starszy brat Willa, Alex Davison, także jest kierowcą wyścigowym (również startował w Supercars), a wygrał m.in. australijski Puchar Porsche Carrera.

Kariera

Ford Falcon Davisona w sezonie 2011
Holden Commodore Davisona podczas zwycięskiego dla niego wyścigu Bathurst 1000

Po sukcesach w narodowych seriach Formuły Ford, Will Davison przeniósł się do Wielkiej Brytanii aby tam kontynuować karierę. W 2002 wystartował w brytyjskiej Formule Renault, a przez kolejne dwa sezony startował w tamtejszej Formule 3.

Z powodów finansowych nie dokończył sezonu 2004 w Formule 3. Natomiast w drugiej części 2004, wystartował w kilku rundach australijskich wyścigów V8 Supercars w ekipie Team Dynamik. W 2005 roku stracił miejsce w zespole po pierwszym weekendzie wyścigowym (pokazowe wyścigi przed Grand Prix Australii Formuły 1). W dalszej części sezonu znalazł zatrudnienie w zespole Dick Johnson Racing. Wystartował w nim w kilku wyścigach niższej serii (V8 Supercar Development Series) oraz w długodystansowych wyścigach głównej serii (do każdego samochodu zgłaszani są w nich po dwaj kierowcy).

Na przełomie 2005 i 2006 roku startował w wyścigach A1 Grand Prix, a od sezonu 2006 wystartował w pełnym cyklu serii V8 Supercars. Częste problemy techniczne spowodowały, że w klasyfikacji zajął 19. miejsce. W kolejnych latach poprawiał swoje wyniki i w 2008 odniósł swoje pierwsze zwycięstwa w wyścigach tej serii, a w klasyfikacji zajął 5. miejsce.

W sezonie 2009 Davison przeniósł się do zespołu Holden Racing Team, w którego barwach wspólnie z Garthem Tanderem wygrali prestiżowy wyścig Bathurst 1000, a on sam zakończył sezon z tytułem wicemistrza serii. Sezon 2010 był dużo słabszy w jego wykonaniu, często nie kończył wyścigów i nie udało mu się stanąć ani razu na podium. W efekcie zajął odległe 22. miejsce w klasyfikacji generalnej i z końcem sezonu opuścił zespół HRT.

W sezonie 2011 rozpoczął starty w zespole Ford Performance Racing. Nie udało mu się wygrać żadnego wyścigu (poza wyścigiem kwalifikacyjnym w Phillip Island), ale czterokrotnie wygrał kwalifikacje, a dość regularne wyniki i kilka wizyt na podium pozwoliły mu zająć 7. miejsce w klasyfikacji kierowców. Sezon 2012 rozpoczął bardzo dobrze, po pięciu rundach prowadził w klasyfikacji. W dalszej części sezonu jednak zaczął tracić punkty do najgroźniejszych rywali i ostatecznie w klasyfikacji generalnej zajął czwarte miejsce. W 2013 ponownie walczył o najwyższe miejsca ostatecznie zajmując trzecie miejsce w klasyfikacji sezonu.

W 2014 przeniósł się do zespołu Erebus Motorsport przesiadając się z Forda do Mercedesa. Podczas dwuletniego pobytu w zespole udało mu się wygrać jeden wyścig; pod koniec sezonu 2015 Davison dosyć regularnie kończył wyścigi w okolicach pierwszej dziesiątki, jednak niedostatki silnika Mercedesa nie pozwalały na bardziej wyrównaną walkę z czołówką. Na początku 2016 roku ogłoszono, że Davison za obopólną zgodą zakończył kontrakt z zespołem (pierwotnie podpisany na cztery lata), i przeszedł do zespołu Tekno Autosports, na miejsce Shane'a Van Gisbergena, który z kolei dołączył do zepołu Triple Eight. Pierwszy sezon w Tekno miał bardzo udany, wygrał dwa wyścigi (w tym po raz drugi w karierze Bathurst 1000) i zajął w klasyfikacji piąte miejsce. Kolejny sezon był już dużo słabszy, ani razu nie stanął na podium, zajął w nim piętnaste miejsce i po zakończeniu sezonu odszedł z zespołu.

W 2018 został kierowcą nowego zespołu w stawce – 23Red Racing.

Starty w karierze

SezonSeriaZespółStartyPPZwyc.PunktyPozycja
2000Victorian Formula Ford Championship119.1.
Australian Formula Ford Championship1186.
2001Australian Formula Ford ChampionshipSonic Motor Racing Services92661.
2002Brytyjska Formuła Renault 2.0Motaworld Racing13002224.
2003Brytyjska Formuła 3Alan Docking Racing
Menu F3 Motorsport
18211038.
2004Brytyjska Formuła 3Menu F3 Motorsport10004813.
V8 Supercar Championship SeriesTeam Dynamik3000-
2005V8 Supercar Development SeriesDick Johnson Racing30018428.
V8 Supercar Championship SeriesDick Johnson Racing20012460.
2005/2006A1 Grand PrixA1 Team Australia10005113.[1]
2006V8 Supercar Championship SeriesDick Johnson Racing3400194319.
2007V8 Supercar Championship SeriesDick Johnson Racing370034310.
2008V8 Supercar Championship SeriesDick Johnson Racing380224955.
2009V8 Supercar Championship SeriesHolden Racing Team292430442.
2010V8 Supercar Championship SeriesHolden Racing Team2700123622.
2011International V8 Supercars ChampionshipFord Performance Racing294123457.
2012International V8 Supercars ChampionshipFord Performance Racing318830494.
2013International V8 Supercars ChampionshipFord Performance Racing362227993.
2014International V8 Supercars ChampionshipErebus Motorsport3810191214.
2015International V8 Supercars ChampionshipErebus Motorsport3601167215.
2016International V8 Supercars ChampionshipTekno Autosports290225895.
2017Supercars ChampionshipTekno Autosports2500165915.
2018Supercars Championship23Red Racing3100192715.
2019Supercars Championship23Red Racing310024958.
2020Supercars Championship23Red Racing20050724.
Tickford Racing100
2021Supercars ChampionshipDick Johnson Racing312023894.

Przypisy

  1. W A1 Grand Prix nie ma klasyfikacji indywidualnej - punkty i miejsce są wspólne dla całego zespołu.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Davison Webb 2016 Bathurst 1000.jpg
Autor: Kytabu, Licencja: CC BY-SA 4.0
The Tekno Autosports Holden VF Commodore of Will Davison and Jonathon Webb during the 2016 Supercheap Auto Bathurst 1000.
Will Davison.JPG
Autor: GTHO, Licencja: CC BY-SA 3.0
V8 Supercar driver Will Davison in 2012