William Gallas

William Gallas

Pełne imię i nazwisko	William Éric Gallas
Data i miejsce urodzenia	17 sierpnia 1977 Asnières-sur-Seine
Wzrost	181 cm[1]
Pozycja	obrońca
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1995–1997 SM Caen 34 (0) 1997–2001 Olympique Marsylia 85 (2) 2001–2006 Chelsea 147 (12) 2006–2010 Arsenal 101 (12) 2010–2013 Tottenham Hotspur 61 (1) 2013–2014 Perth Glory 14 (1) W sumie: 442 (28)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1997–1998  Francja U-21 11 (0) 2002–2011  Francja 84 (5) W sumie: 95 (5)
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata II miejsce Niemcy 2006 piłka nożna Puchar Konfederacji złoto Francja 2003

William Éric Gallas (ur. 17 sierpnia 1977 w Asnières-sur-Seine) – francuski piłkarz pochodzenia gwadelupskiego występujący na pozycji środkowego obrońcy.

Jego kuzynem jest zawodnik reprezentacji Gwadelupy Ludovic Quistin.

Kariera klubowa

Początki we Francji

William Gallas urodził się w Asnières-sur-Seine. Jako dziecko uczęszczał do drużyny juniorów Villeneuve-la-Garenne, zaś później do Centre Technique National Fernand Sastre. Swoją karierę piłkarską rozpoczął w roku 1995 w występującym wówczas w drugiej lidze francuskiej SM Caen i pomógł swojej drużynie awansować w pierwszym sezonie do pierwszej ligi. W ekipie SM Caen grał do roku 1997. W tym czasie wystąpił w trzydziestu czterech ligowych meczach. Następnie przeszedł do Olympique Marsylia. Grał tam między innymi z Robertem Pirèsem. W drużynie z południa Francji spędził cztery sezony. Grając w zespole Olympique Marsylia po raz pierwszy wystąpił w Lidze Mistrzów. Łącznie w tym klubie zaliczył 111 występów oraz strzelił pięć bramek.

Chelsea

Były trener Chelsea, Claudio Ranieri kupił Gallasa z Marsylii w maju 2001 roku za kwotę 6,2 milionów funtów. Otrzymał koszulkę z numerem 13. W Chelsea w linii obrony grał między innymi z Marcelem Desailly. W nowej drużynie Gallas zadebiutował 19 sierpnia w zremisowanym 1:1 spotkaniu z Newcastle United. Pierwszego gola zdobył natomiast w meczu Pucharu Anglii z Tottenhamem Hotspur. Pierwszą bramkę w Premier League strzelił 16 marca 2002 roku w meczu z Sunderlandem. Obydwa gole były jego jedynymi zdobytymi w tym sezonie. Od pierwszego roku spędzonego w Londynie był podstawowym piłkarzem swojej ekipy. W debiutanckim sezonie wystąpił w 30 ligowych spotkaniach.

W kolejnych sezonach spędzonych w Chelsea występował kolejno w 38, 29, 28 oraz w 34 ligowych meczach. W sezonie 2005/2006 przyczynił się do zdobycia tercetu przez jego drużynę. Został wówczas Mistrzem Anglii, zdobył Puchar Ligi oraz Tarczę Wspólnoty. Gallas wystąpił w obydwóch finałach. Rok 2006 był ostatnim, który spędził w Chelsea, w tym roku przeszedł do Arsenalu. Łącznie w ekipie Chelsea zaliczył 159 ligowych występów oraz strzelił 12 bramek.

Arsenal

Gallas grający w Arsenalu

31 sierpnia 2006 roku Gallas podpisał czteroletni kontrakt z Arsenalem. Jego transfer do Arsenalu był w zamian za Ashleya Cole’a. W nowej drużynie zadebiutował 9 września tego samego roku w zremisowanym 1:1 ligowym spotkaniu z Middlesbrough. Pierwszą bramkę zdobył natomiast 23 września w wygranym 3:1 spotkaniu z Sheffield United. Pierwszą żółtą kartkę otrzymał 28 października w pojedynku z Evertonem (1:1). Od pierwszego sezonu spędzonego na Emirates Stadium był jednym z podstawowych piłkarzy swojej ekipy. Debiutancki sezon zakończył z 21 ligowymi występami.

9 sierpnia 2007 roku Gallas został kapitanem Arsenalu. Pierwszym jego spotkaniem jako kapitan był pojedynek z Fulhamem rozegrany 12 sierpnia, który zakończył się zwycięstwem jego drużyny 2:1. Pierwszą bramkę w tym sezonie zdobył 3 listopada 2007 roku w zremisowanym 2:2 pojedynku z Manchesterem United. 19 sierpnia w meczu z Blackburn Rovers doznał kontuzji. Do klubu powrócił 20 października, kiedy to zagrał w meczu z Boltonem Wanderers. Drugą bramkę zdobył 24 listopada w spotkaniu z Wiganem Athletic. 16 grudnia zdobył także gola w meczu z jego poprzednią drużyną, Chelsea, który dał trzy punkty Arsenalowi. Ostatnią bramkę w tym sezonie zdobył 29 marca w pojedynku z Boltonem Wanderers. Sezon ten zakończył z 31 ligowymi występami.

W sierpniu 2008 roku został kapitanem Arsenalu na sezon 2008/2009. W tym sezonie zadebiutował 13 sierpnia w meczu eliminacji Ligi Mistrzów z FC Twente, w tym meczu zdobył także pierwszą bramkę w tym sezonie. Pierwsze trafienie w lidze zaliczył 29 października zdobył w spotkaniu z Tottenhamem Hotspur.

Jego zachowanie jako kapitana drużyny było jednak krytykowane przez wielu publicystów, bloggerów, kibiców, a nawet byłych piłkarzy Arsenalu. Zarzucano mu brak posłuchu wśród pozostałych piłkarzy zespołu, niezrozumiałe zachowania w chwilach kryzysu drużyny, brak zdolności przywódczych. Największa fala krytyki^{[2][3][4][5][6]} przetoczyła się przez blogosferę po wywiadzie udzielonym przez Gallasa agencji Associated Press w listopadzie 2008 r.^[7], w którym Francuz opisał bulwersujące jego zdaniem zachowanie jednego z kolegów zespołu (nieujawnionego z nazwiska – podejrzewa się, że chodziło o Robina van Persiego^[8]) podczas derbów północnego Londynu. 21 listopada 2008 r., dzień po publikacji wywiadu, serwis Arseblog^[9], a później serwis Sky Sports^[10] nieoficjalnie poinformowały, że Gallas został pozbawiony opaski kapitana i odsunięty od składu na mecz z Manchesterem City. Gallas rzeczywiście do Manchesteru nie pojechał, zaś na kapitana w tym meczu wyznaczono Manuela Almunię. Dostał także ultimatum od klubu: jeżeli nie przeprosi publicznie za wypowiedziane słowa to odchodzi z Emirates Stadium^[11]. Gallas jednak w zimowym okienku transferowym nie zmienił barw klubowych i powrócił do pierwszego składu Arsenalu. W 2010 roku zakończył swoją przygodę z Arsenalem. W przeciągu 4 lat występów w Arsenalu wystąpił w 102 meczach i zdobył 17 bramek.

Tottenham Hotspur

22 sierpnia 2010 podpisał roczny kontrakt z Tottenhamem Hotspur z opcją przedłużenia^[12]. W wyniku przybycia na White Hart Lane Gallas stał się pierwszym piłkarzem, który występował w barwach Arsenalu, Chelsea i Tottenhamu. 11 września zadebiutował w zremisowanym meczu 1:1 z West Bromem. Podczas sezonu 2011/12 Gallas doznał wielu kontuzji, które uniemożliwiły mu częste pojawianie się na boisku. W czerwcu 2013 klub nie przedłużył z nim kontraktu, w wyniku czego Gallas stał się wolnym zawodnikiem.

W październiku 2014 zawodnik poinformował o zakończeniu kariery piłkarskiej^[13].

Kariera reprezentacyjna

Gallas wraz z reprezentacją Francji U-18 był na wygranych mistrzostwach Europy. Grał także w reprezentacji U-20, wraz z którą zagrał na mistrzostwach świata 1997. Następnie, w latach 1997-1998 zaliczył 11 występów w kadrze U-21.

W reprezentacji seniorskiej zadebiutował 12 grudnia 2002 roku w meczu eliminacji do Euro 2004 ze Słowenią. Rok później Jacques Santini powołał go do kadry na Puchar Konfederacji. Francja wygrała ten turniej, a on sam zagrał w trzech spotkaniach, m.in. w wygranym 1:0 finale z Kamerunem. W 2004 roku dostał powołanie od tego samego selekcjonera na Euro 2004. Na mistrzostwach Europy Francja dotarła do ćwierćfinału, a Gallas wystąpił w czterech pojedynkach. Francuz znalazł się także w kadrze na mistrzostwa świata w 2006 r. Na niemieckich boiskach jego kraj dotarł do finału, w którym przegrał po serii rzutów karnych z reprezentacją Włoch. Gallas zagrał we wszystkich siedmiu meczach. Francuski obrońca wystąpił również w trzech spotkaniach mistrzostw Europy w 2008 r., na których Francja nie weszła do fazy pucharowej zajmując w grupie C czwarte miejsce. Dotychczas (stan na 21 listopada 2008 r.) w barwach narodowych wystąpił 69 razy oraz zdobył dwie bramki. W 2010 roku został powołany na Mundial w RPA, gdzie reprezentacja Trójkolorowych w grupie A walcząc z Urugwajem (0-0), Meksykiem (0-2) i RPA (1-2) nie wyszła z grupy zajmując ostatnie, czwarte miejsce w grupie przegrywają dwa mecze i zaledwie jeden remisując, zdobywając tylko jedną bramkę. Mistrzostwa te obfitowały w różnorakie skandale, jak choćby wyrzucenie po meczu z Meksykiem Nikolasa Anelki z kadry. Walnie do tak słabego występu Trójkolorowych przyczyniło się nieporozumienia w zespole, błędne decyzje taktyczne, jak i personalne oraz bunt piłkarzy wobec trenera Raymonda Domenecha i wiele innych przyczyn co zaskutkowało wielką kompromitacją.

Przypisy

Bibliografia

• William Gallas w bazie Soccerbase (ang.)
• William Gallas w bazie National Football Teams (ang.)