William Hartston

William Roland Hartston (ur. 12 sierpnia 1947 w Londynie) – angielski szachista, dziennikarz i autor książek o tematyce szachowej, mistrz międzynarodowy od roku 1973.

Kariera szachowa

Od połowy lat 60. do połowy 80. należał do ścisłej czołówki angielskich szachistów. Był wielokrotnym medalistą indywidualnych mistrzostw Wielkiej Brytanii (m.in. złotym w latach 1973 i 1975 oraz srebrnym – 1967 i 1980). Pomiędzy 1966 a 1978 rokiem sześciokrotnie (w tym raz na I szachownicy) reprezentował swój kraj na szachowych olimpiadach, zdobywając 3 medale: złoty (za indywidualny wynik na III szachownicy w 1970 r.) i dwa brązowe (wraz z drużyną w 1976 r. oraz na II szachownicy w 1972 r.). W latach 1973 - 1983 wystąpił również czterokrotnie w drużynowych mistrzostwach Europy, w 1980 r. zdobywając wraz z zespołem brązowy medal^[1].

Jeden z największych sukcesów na arenie międzynarodowej odniósł na przełomie 1972 i 1973 r., zajmując III m. (za Bentem Larsenem i Wolfgangiem Uhlmannem, przed m.in. Vlastimilem Hortem, Władimirem Tukmakowem, Walterem Browne, Wasilijem Smysłowem i Ulfem Anderssonem) w słynnym turnieju w Hastings. Inne znaczące wyniki:

• II m. w Londynie (1968, za Raymondem Keene),
• III m. w Vrnjackiej Banji (1972, turniej strefowy, za Josipem Rukaviną i Janem Smejkalem),
• I m. w Sarajewie (1976, turniej Bosna),
• dz. III m. w Beer Szewie (1976, za Władimirem Liberzonem i Ja’irem Kraidmanem, wspólnie z m.in. Drazenem Maroviciem),
• dz. III m. w Decinie (1976, za Burkhardem Malichem i Josefem Nunem, wspólnie z m.in. Lwem Alburtem, Włodzimierzem Schmidtem, Josefem Pribylem, Miloradem Knezeviciem i Vlastimilem Jansą),
• dz. II m. w Esbjergu (1977, turniej The North Sea Cup, za Jensem Kristiansenem, wspólnie z Larsem-Åke Schneiderem),
• I m. w Londynie (1984).

Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 stycznia 1979 r., z wynikiem 2485 punktów zajmował wówczas 4. miejsce (za Anthony Milesem, Michaelem Steanem i Johnem Nunnem) wśród angielskich szachistów^[2]. Od 1990 r. nie występuje w turniejach klasyfikowanych przez Międzynarodową Federację Szachową^[3].

W latach 70. i 80. współpracował z BBC, prowadząc telewizyjne programy Play Chess, w których m.in. komentował partie meczów o mistrzostwo świata. Był również dziennikarzem gazet The Independent i Daily Express. Napisał kilkanaście książek poświęconych szachowej tematyce.

Życie prywatne

W latach 1970–1977 William Hartston był pierwszym z trzech mężów czeskiej arcymistrzyni Jany Malypetrovej^[4].

Publikacje

• How To Cheat At Chess (1977)
• Soft Pawn (1980)
• The Ultimate Irrelevant Encyclopaedia (1984)
• Kings of Chess (1985)
• Chess - The Making of the Musical(1986)
• Drunken Goldfish and Other Irrelevant Scientific Research (1988)
• How was it for you, Professor? (1992)
• The Guinness Book of Chess Grandmasters (1996)
• Teach Yourself Better Chess (1997)
• The Book of Numbers: The Ultimate Compendium of Facts About Figures (2000)
• What Are the Chances of That? (2004)
• What's What - The Encyclopedia of Quite Extraordinary Information (2005)

Przypisy

Bibliografia

• ChessBase Megabase 2008

Linki zewnętrzne

• William Hartston – wybrane partie szachowe (ang.)
• William Hartston – profil na stronie FIDE (ang.)