William Henry Harrison
 William Henry Harrison w 1841 roku | |
| Data i miejsce urodzenia | 9 lutego 1773 Hrabstwo Charles City |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 4 kwietnia 1841 Waszyngton |
| 9. prezydent Stanów Zjednoczonych | |
| Okres | od 4 marca 1841 do 4 kwietnia 1841 |
| Przynależność polityczna | Partia Wigów |
| Pierwsza dama | Anna Tuthill Symmes |
| Wiceprezydent | John Tyler |
| Poprzednik | Martin Van Buren |
| Następca | John Tyler |
| gubernator Indiany | |
| Okres | od 1801 do 1812 |
| Poprzednik | brak |
| Następca | John Gibson |
 | |
.jpg) | |
 Major General | |
| Data i miejsce urodzenia | 9 lutego 1773 Hrabstwo Charles City |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 4 kwietnia 1841 Biały Dom |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1791–1798, 1811, 1812–1814 |
| Siły zbrojne |  United States Army |
| Główne wojny i bitwy | Wojna z Indianami Północnego Zachodu: |
| Późniejsza praca | Prezydent Stanów Zjednoczonych |
 | |
William Henry Harrison (ur. 9 lutego 1773 w hrabstwie Charles City, zm. 4 kwietnia 1841 w Waszyngtonie) – dziewiąty prezydent USA.
Młodość i edukacja
William Henry Harrison urodził się w 9 lutego 1773 w hrabstwie Charles City w kolonii Wirginii, jako najmłodsze z siedmiorga dzieci, zamożnego plantatora Benjamina Harrisona i jego żony Elizabeth[1]. Po śmierci ojca w 1791, William trafił pod opiekę kupca Roberta Morrisa[1].
Ponieważ pochodził z bogatej rodziny, do 1787 roku naukę pobierał w domu[1]. Następnie wstąpił do Sidney College, a w 1791 rozpoczął studia medyczne na University of Pennsylvania[1]. Po niespełna 4 miesiącach porzucił naukę i zaciągnął się do wojska[1].
Kariera wojskowa
Już po niecałym roku służby uzyskał awans na podporucznika i uczestniczył głównie w potyczkach z Indianami m.in. w bitwie pod Miami Rapids 20 sierpnia 1794 roku[1]. 15 maja 1797 uzyskał stopień kapitana i komendanta Fort Washington, jednak 1 czerwca 1798 odszedł ze służby[2].
W tym samym roku został powołany na sekretarza Terytoriów Północno-Zachodnich, przez prezydenta Johna Adamsa[2]. Po roku sprawowania urzędu ustąpił, ponieważ został przedstawicielem Terytoriów w Izbie Reprezentantów[2]. Doprowadził wówczas do uchwalenia ustawy o podziale Terytoriów Północno-Zachodnich na Ohio i Terytorium Indiańskie[2]. W 1801 roku Harrison został powołany na stanowisko gubernatora Indiany i naczelnika ds. indiańskich[2]. Zajmował się głównie negocjacjami lub walką z Indianami, których wypierał coraz bardziej na zachód, realizując politykę ekspansjonizmu[2].
W 1805 roku, Szaunisi, pod wodzą braci Tecumseha i Tenskwatawy zorganizowali swoje plemiona, by powstrzymać Amerykanów[3]. Z tego powodu, Harrison nie mógł zawrzeć żadnego układu handlowego z Indianami w latach 1806–1809 i uciekał się do bardziej drastycznych metod[3]. 30 września 1809 roku podpisano pokojowy traktat z Fort Wayne, którego jednak Tecumseh nie uznał[3]. Po nieudanych rokowaniach, 22 sierpnia 1811 prezydent Madison wydał zezwolenie Harrisonowi na użycie siły[3]. Podczas gdy gubernator usiłował jeszcze bezskutecznych negocjacji, 7 listopada oddziały indiańskie zaatakowały obóz amerykański nad rzeką Tippecanoe[4]. Dzień później wojska Harrisona odniosły zwycięstwo, jednak Indianie postanowili zawrzeć sojusz z Anglią[4]. Harrison został awansowany na generała brygady i dowódcę wojsk całego Terytorium Północno-Zachodniego[4]. Podczas wojny amerykańsko-brytyjskiej Harrison zajął Detroit 29 września 1813, a następnie pokonał Anglików pod Thames 5 października (w bitwie tej zginął m.in. przywódca Indian – Tecumseh)[4]. 31 maja 1814 Harrison podał się do dymisji[4].
Kariera polityczna
Po dwóch latach spędzonych na swojej farmie, Harrison został wybrany członkiem Izby Reprezentantów (1816-1818)[5]. Kiedy prezydentem został James Monroe Harrison zabiegał o stanowisko sekretarza wojny, a następnie – ministra pełnomocnego w Rosji[5]. W obu wypadkach nie uzyskał nominacji[5]. Od 1819 do 1821 roku pełnił funkcję senatora Senatu Ohio[5]. Wybory w 1821 roku przegrał podobnie jak wybory do Izby Reprezentantów w 1822[5]. Dwa lata później uzyskał mandat do Senatu USA i zasiadał w nim do 1828[5]. Mając ambicje na wyższe stanowiska, liczył na nominację na placówkę dyplomatyczną w Meksyku, jednak został mianowany posłem w Kolumbii, którym był w latach 1828–1829[5].
Kiedy w wyborach prezydenckich w 1828 zdecydowane zwycięstwo odniósł kandydat Partii Demokratycznej Andrew Jackson, Harrison wraz z Henrym Clayem i Danielem Websterem zaczęli organizować partię przeciwników polityki Jacksona i Van Burena, która została nazwana Partią Wigów[5]. Harrison został kandydatem wigów na prezydenta w 1836 r., jednak przegrał wyraźnie z van Burenem[6]. Od 4 do 7 grudnia 1839 trwała konwencja wyborcza wigów, która wyłoniła swoich kandydatów w zbliżających się wyborach[7] William Henry Harrison został kandydatem na prezydenta, natomiast John Tyler – na wiceprezydenta[7]. W czasie kampanii wyborczej zwolennicy Harrisona, oskarżali Van Burena o rozrzutność i nadmierny luksus, natomiast jego przeciwnicy przedstawiali Harrisona jako agresora i „bohatera 40 klęsk”[7].
Prezydentura i śmierć
W głosowaniu powszechnym Harrison uzyskał 52% głosów[6], a w głosowaniu Kolegium Elektorskiego – 234 głosy (niemal 80%), wobec 60 głosów dla urzędującego prezydenta Van Burena (nieco ponad 20%)[8]. Wiceprezydentem został John Tyler, natomiast Daniel Webster – sekretarzem stanu[8]. W swoim przemówieniu inauguracyjnym Harrison zapowiedział kontynuację dotychczasowej polityki wobec Indian i przywrócenie przyjaznych stosunków z innymi państwami[8]. Dwugodzinne przemówienie wygłaszał w deszczowy dzień bez kapelusza oraz płaszcza, by udowodnić, że jest pełen energii[6].
Trzy tygodnie po zaprzysiężeniu prezydent zachorował na zapalenie płuc[6]. Po początkowej poprawie, 3 kwietnia nastąpił nawrót zapalenia płuc[8]. Harrison zmarł dzień później w Waszyngtonie i został pochowany w North Bend[9].
Życie prywatne
William Henry Harrison poznał swoją przyszłą żonę, Annę Tuthil Symmes, w 1795 roku w Ohio[1]. Ślub pary odbył się 25 listopada 1795 i doczekali się oni dziesięciorga dzieci[2].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g L. Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. s. 198.
- ↑ a b c d e f g L. Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. s. 199.
- ↑ a b c d L. Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. s. 200.
- ↑ a b c d e L. Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. s. 201.
- ↑ a b c d e f g h L. Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. s. 202.
- ↑ a b c d Dziwni prezydenci USA. Trzy razy na sto lat wygrywają antysystemowcy [dostęp 2016-08-20].
- ↑ a b c L. Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. s. 203.
- ↑ a b c d L. Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. s. 204.
- ↑ L. Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. s. 205.
Bibliografia
- Longin Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Warszawa: Iskry, 1999. ISBN 83-207-1558-X. (pol.)
Linki zewnętrzne
- Biografia w Biographical Directory of the United States Congress (ang.)
- William Henry Harrison (ang.). Biały Dom. [dostęp 2015-03-26].
.svg)
|
- B – bezpartyjny
- F – federalista
- DR – demokratyczny republikanin
- W – Wig
- D – demokrata
- R – republikanin
| Prezydent | |
|---|---|
| Wiceprezydent | |
| Szefowie departamentów |
|
| 1. klasa | |
|---|---|
| 3. klasa |
Media użyte na tej stronie
Autor: Internet Archive Book Images, Licencja: No restrictions
Identifier: historicalnarrat00daws (find matches)
Title: A historical narrative of the civil and military services of Major-General William H. Harrison : and a vindication of his character and conduct as a statesman, a citizen, and a soldier ; with a detail of his negotiations and wars with the Indians, until the final overthrow of the celebrated chief Tecumseh, and his brother the Prophet ; the whole written and compiled from original and authentic documents furnished by many of the most respectable characters in the United States
Year: 1824 (1820s)
Authors: Dawson, Moses, 1768-1844 Tecumseh, Shawnee Chief, 1768-1813 Tenskwatawa, Shawnee Prophet
Subjects: Harrison, William Henry, 1773-1841 Shawnee Indians Indians of North America
Publisher: Cincinnati : Printed by M. Dawson, at the Advertiser Office
Contributing Library: University of Pittsburgh Library System
Digitizing Sponsor: Lyrasis Members and Sloan Foundation
View Book Page: Book Viewer
About This Book: Catalog Entry
View All Images: All Images From Book
Click here to view book online to see this illustration in context in a browseable online version of this book.
Text Appearing Before Image:
slander, or the detractorof innocence and public virtue. As the calumnies propagated against General Harrison havebeen founded upon those parts of his conduct immediately con-nected with the public affairs of his country, it will appear toevery candid, thinking mind, that there cannot be a better planof drawing up a defence than by putting that defence into theshape of a historical narrative, for how can the slanders of the de-tractor of public character be more effectually refuted than byimpartially detailing the public transactions of the person calum-niated. To deny that the writer of this memoir has not had the assis-tance of General Harrison would be culpable affectation, be-cause many of the most important documents have been furnish-ed by him, and could not have been procured from any othersource, but it is confidently relied on that the circumstancesabove alluded to will acquit that gentleman of any improper de-gree of egotism in having this appeal made to the public opinion.
Text Appearing After Image:
^nal Porrrau by < R.Lanibdm painted tor the Nauonal Ponrai Oaller.- £/^. -Zc-^ CHAPTER I, JTlAJOR General William Henry Harrison was bom ofrespectable parents on the 9th February, 1773, at a placecalled Berkely, on the banks of the James River, about 25 milesfi^m Richmond, in the State of Virginia. His father, Mr,Benjamin Harrison, descended from one of Cromwells Gene-rals of the name, repi^sented the State of Virginia in Congress,in the years 1774, 1775, and 1776; he was Chairman of theCommittee of the whole House, when the celebrated Declara-tion of Independence was agreed to, and was one of thoseillustrious patriots who signed that impprtant instrument. Inthe year 77 he was chosen Speaker of the House of Delegatesin the State Legislature, which office he continued to fill tillthe year 1782, when he succeeded Governor Nelson as Govern-or of Virginia, on that gentleman resigning that situation. In all those offices, Mr.
Note About Images
Logo of the United States White House, especially in conjunction with offices like the Chief of Staff and Press Secretary.
Signature of William Henry Harrison
Major General rank insignia for the United States Army, Air Force, and Marine Corps.
Autor: Raeky, Licencja: CC BY-SA 3.0
William Henry Harrison's signature in SVG
Daguerreotype of an oil painting depicting William Henry Harrison, 9th President of the United States.[1]