William Odom

William Eldridge Odom
Ilustracja
Lieutenant General Lieutenant General
Data i miejsce urodzenia23 czerwca 1932
Cookeville
Data i miejsce śmierci30 maja 2008
Lincoln
Przebieg służby
Lata służby1954–1988
Siły zbrojneEmblem of the United States Department of the Army.svg United States Army
Stanowiskadyrektor NSA
Główne wojny i bitwywojna wietnamska
Późniejsza pracadyrektor studiów nad bezpieczeństwem narodowym w Hudson Institute w Indianapolis
Odznaczenia
Expert Infantry Badge US Army Master Parachutist Badge
Legionista Legii Zasługi (USA)
Bronze oakleaf-3d.svg
Medal Pochwalny Sił Lądowych - dwukrotnie (Stany Zjednoczone)
Medal Armii Okupacyjnej (USA) Medal Bezpieczeństwa Narodowego (Stany Zjednoczone) National Defense Service Medal Vietnam Service Medal (dwukrotnie) Army Service Ribbon Army Overseas Service Ribbon (dwukrotnie) Vietnam Staff Service Medal (Wietnam Płd.)

William Eldridge Odom (ur. 23 czerwca 1932 w Cookeville, zm. 30 maja 2008 w Lincoln)[1]generał porucznik United States Army, oficer wywiadu wojskowego Stanów Zjednoczonych, dyplomata, m.in. dyrektor Narodowej Agencji Bezpieczeństwa od 1985 do 1988[2], zwolennik twardej polityki wobec Związku Radzieckiego, zwany „superjastrzębiem”.

Życiorys

W 1954 ukończył Akademię Wojskową Stanów Zjednoczonych w West Point[1] i w stopniu podporucznika rozpoczął służbę w US Army. W latach 1954–1960 stacjonował w Stanach Zjednoczonych i Niemczech Zachodnich. W 1962 uzyskał magisterium w dziedzinie nauk politycznych na Uniwersytecie Columbia, na którym w 1970 zdobył także stopień doktora[1].

W latach 1964–1966 był oficerem łącznikowym, utrzymującym kontakt z siłami radzieckimi w Poczdamie w Niemczech. Następnie od 1970 do 1971 – już w randze podpułkownika – przebywał w Wietnamie, będąc członkiem sztabu ds. planowania, polityki i programów, w którym zajmował się m.in. „wietnamizacją” toczącej się wojny. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych gościnnie wykładał na Uniwersytecie Columbia, a w 1972 został mianowany zastępcą attaché wojskowego przy ambasadzie amerykańskiej w Moskwie. Funkcję tę pełnił do 1974.

Po powrocie z ZSRR był wykładowcą w Akademii Wojskowej w West Point. W 1977 został asystentem wojskowym Zbigniewa Brzezińskiego, doradcy ds. bezpieczeństwa narodowego. Był zwolennikiem zdecydowanej reakcji Stanów Zjednoczonych na radziecką interwencję w Afganistanie oraz w czasie kryzysu irańskiego, spowodowanego przetrzymywaniem zakładników w ambasadzie amerykańskiej w Teheranie.

Na początku 1981 opuścił Radę Bezpieczeństwa Narodowego (NSC) i w listopadzie tego samego roku został mianowany zastępcą szefa sztabu sił lądowych ds. wywiadu. W 1984 otrzymał awans na stopień generała porucznika. Następnie, w maju 1985 zastąpił Lincolna Faurera, generała sił powietrznych, na stanowisku dyrektora Agencji Bezpieczeństwa Narodowego[2]. Rok później, zaniepokojony rozgłosem procesu sądowego Ronalda Peltona, byłego specjalisty ds. łączności NSA, a zarazem szpiega radzieckiego, wezwał do wprowadzenia cenzury prasowej w obawie przed ujawnieniem podczas rozprawy metod i technik gromadzenia danych wywiadowczych. Domagał się także wystosowania do mediów apelu o powstrzymanie się od komentowania procesu, wspartego groźbą wszczęcia postępowania sądowego wobec tych, którzy nie zastosują się do wezwania. W rezultacie apel został wystosowany, choć w łagodniejszej i pozbawionej pogróżek formie. Odom krytykował także urzędników administracji Ronalda Reagana za przekazywanie prasie tajnych informacji najwyższej wagi. W jego opinii byli oni znacznie groźniejszym źródłem przecieków niż Kongres. Na konferencji z dziennikarzami wojskowymi 2 września 1987 stwierdził: „W ciągu ostatnich trzech, czterech lat przecieki wyrządziły znacznie więcej szkód wywiadowi łączności niż kiedykolwiek wcześniej. Straty są wręcz niepowetowane.”

Stanowisko dyrektora Agencji Bezpieczeństwa Narodowego sprawował do 1 sierpnia 1988; zastąpił go William Studeman. Wkrótce po opuszczeniu NSA przeszedł w stan spoczynku. Następnie pracował w think tanku Hudson Institute oraz wykładał na uniwersytetach Yale’a i Georgetown. Był także członkiem komitetu doradców Fundacji Pamięci Ofiar Komunizmu (The Victims of Communism Memorial Foundation).

Zmarł na zawał serca 30 maja 2008[2]. Został pochowany na Cmentarzu Narodowym w Arlington[1].

Rodzina

Od 1962 był żonaty z Anne Weld Curtis. Miał z nią syna – Marka.

Odznaczenia

Publikacje książkowe

  • The Soviet Volunteers: Modernization and Bureaucracy in a Public Mass Organization (1974)
  • Trial After Triumph: East Asia After The Cold War (1992)
  • On Internal War: American And Soviet Approaches To Third World Clients And Insurgents (1992)
  • Americas Military Revolution: Strategy and Structure after the Cold War (1993)
  • The Collapse of the Soviet Military (1998)
  • Fixing Intelligence: For a More Secure America (2003)
  • America's Inadvertent Empire (2004) – wspólnie z Robertem Dujarricem

Przypisy

  1. a b c d NNNB – William Odom (ang.) [dostęp 2016-03-30]
  2. a b c Nieman Watchdog – William Odom (ang.) [dostęp 2016-03-30]

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Army Commendation Medal ribbon.svg
US Army Commendation Ribbon
Meritorious Service ribbon.svg
Ribbon from the Meritorious Service Medal awarded by the United States Department of Defense. The color is Scarlet, or Pantone 220 C.
USA - National Security Medal Ribbon.svg
Autor: SGT141, Licencja: CC BY-SA 4.0
Ribbon for the US National Security Medal
Vietnam Staff Service Medal Ribbon.png
(c) Dandvsp z angielskiej Wikipedii, CC BY-SA 3.0
Ribbon bar of the Staff Service Medal, First Class (Republic of Vietnam)
Army Overseas Service Ribbon.svg
US Army Overseas Service Ribbon
William Odom.jpg
Official photo of William Odom, Director of the National Security Agency
US Army O9 shoulderboard rotated.svg
Lieutenant general (United States) shoulder strap rank insignia for the United States Army from September 28, 1959 to October 1, 2014.
Bronze oakleaf-3d.svg
Vector illustration based on photo of a Bronze Oak leaf cluster awarded by the United States Department of Defense to be worn as an add-on device on various awards and decorations to denote more than one bestowal of the decoration.