William Orlando Butler
 Generał William Orlando Butler w latach 40. XIX wieku | |
| Data i miejsce urodzenia | 19 kwietnia 1791 Hrabstwo Jessamine, Kentucky, Stany Zjednoczone |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 6 sierpnia 1880 Carrollton, Kentucky, Stany Zjednoczone |
| Członek Izby Reprezentantów z 13. okręgu wyborczego w Kentucky | |
| Okres | od 4 marca 1839 do 3 marca 1843 |
| Przynależność polityczna | Partia Demokratyczna |
| Poprzednik | William Wright Southgate |
| Następca | Okręg zlikwidowany |
| Członek Izby Reprezentantów stanu Kentucky | |
| Okres | od 1817 do 1818 |
 | |
William Orlando Butler (ur. 19 kwietnia 1791, zm. 6 sierpnia 1880) – amerykański generał i polityk Partii Demokratycznej. W latach 1817 – 1818 zasiadał w Izbie Reprezentantów stanu Kantucky. W latach 1839 – 1843 był członkiem Izby Reprezentantów Stanów Zjednoczonych. W wyborach w 1848 roku ubiegał się o urząd wiceprezydenta[1][2].
Życiorys
.jpg)
Wczesne życie i edukacja (1791 – 1812)
Butler urodził się 19 kwietnia 1791 roku w hrabstwie Jessamine, w stanie Kentucky w Stanach Zjednoczonych. Jego ojcem był weteran wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych generał adiutant Percival Butler, a matką Mildred Butler z domu Hawkins. Dorastał z trzema braćmi w posiadłości w ojca znajdującej się u zbiegu rzek Kentucky i Ohio w mieście Port William (dziś Carrollton). Potem wraz z rodzicami przeprowadził się do Maysville. W 1812 roku ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Transylvania, a potem studiował prawo przez wiele miesięcy na Uniwersytecie Kentucky w Lexington[1][2][3].
Wojna brytyjsko-amerykańska (1812 – 1817)
Gdy rozpoczęła się wojna brytyjsko-amerykańska w 1812 roku Butler służył jako kapitan po stronie amerykańskiej. Przyłączył się do 5. Regimentu Ochotniczego Kentucky[1][2]. W grudniu 1812 roku awansował na stopień chorążego i został przydzielony do 17. regimentu amerykańskiej piechoty pod przywództwem generała Jamesa Winchestera. W styczniu 1813 roku brał udział w bitwie pod Frenchtown, gdzie dostał się do niewoli i został wysłany do Fort Niagara. Później jednak został zwolniony warunkowo[2][3].
Powrócił do amerykańskiej armii i walczył w Bitwie pod Moraviantown w 1813 roku[1][3]. W 1814 roku dołączył do armii dowodzonej przez Andrew Jacksona i wraz z nią brał udział w zdobyciu Pensacoli. Następnie przejął obowiązki majora w 44. Regimencie piechoty i 23 grudnia 1814 poprowadził nocny atak na oddziały brytyjskie. 8 stycznia 1815 zastąpił swojego brata Thomasa jak doradca Jacksona. W tym samym roku brał udział w Bitwie pod Nowym Orleanem[2][3]. W latach 1816-1817 był oficerem dowodzącym w 1. Regimencie Amerykańskiej Piechoty[2]. W 1817 roku zgłosił się na ochotnika do podpalenia stodoły, gdzie schronili się przeciwnicy. Butler wykonał swoje zadanie pomyślnie i został awansowany na stopień pułkownika[1][3]. Zrezygnował z dalszego udziału w wojnie w 1817 roku z rangą majora[2].
Kariera prawnicza i polityczna (1817 – 1846)
W latach 1817 – 1844 praktykował prawo w Port William. W latach 1817 – 1818 był funkcjonariuszem stanowym[2].
w wolnych chwilach tworzył poezję. W latach 20. XVIII wieku napisał uznany poemat The Boatman's Horn[2].
W latach 1817 – 1818 był członkiem Izby Reprezentantów Kentucky[1], a od 4 marca 1839 roku do 3 marca 1843 roku był członkiem Izby Reprezentantów USA. Pełnił ten urząd dwie kadencje, nie ubiegał się o trzecią[1][3]. W 1844 roku Demokraci jednogłośnie nominowali go na swojego kandydata na urząd gubernatora Kentucky. Butler zyskał 55 056 głosów powszechnych i 127 elektorskich, ale przegrał z kandydatem Wigów Williamem Owsleyem, który otrzymał 59 680 głosów powszechnych i 163 elektorskich[2][3].
Przez całą swoją karierę polityczną był demokratą i jacksonistą. Mimo że należał do partii anty-abolicjonistyczneji i sam posiadał niewolników, był przeciwnikiem szerzenia się niewolnictwa i zwolennikiem stopniowej emancypacji[2].
Wojna amerykańsko-meksykańska (1846 – 1848)
Gdy rozpoczęła się wojna amerykańsko-meksykańska prezydent James Polk 29 czerwca 1846 roku mianował go generałem. Butler dowodził 1. Dywizją Ochotniczą w armii dowodzonej przez Zacharego Taylora. Był drugim dowodzącym zaraz po Taylorze. Jego oddział walczył w Bitwie pod Monterrey[1][2][3]. Brał w szturmie na miasto Meksyk i został w trakcie tej akcji ranny w nogę, przez co musiał opuścić pole bitwy. Za swoje dokonania w Monterrey otrzymał podziękowania od kongresu i dwie szable w geście uznania – jedną od kongresu, a drugą od ludności Kentucky[1][2]. W 1847 roku Butler otrzymał nową dywizję i połączył siły z oddziałami generała Winfielda Scotta w mieście Meksyku, a w 1848 roku przejął oddziały po odejściu Scotta. Przewodniczył wycofaniu się amerykańskich wojsk z miasta. Zakończył służbę wojskową 18 sierpnia 1848 roku po tym, jak został nominowany przez demokratów na kandydata na wiceprezydenta w nachodzących wyborach[2].
Wybory prezydenckie w 1848
Na Krajowej konwencji partii demokratycznej w 1848 roku Lewis Cass został nominowany jako kandydat na prezydenta Stanów Zjednoczonych, a William Orlando Butler jako kandydat na wiceprezydenta[2]. Głównym przeciwnikiem Butlera w rywalizacje o nominację był John Anthony Quitman. W tych wyborach na prezydenta został jednak wybrany kandydat whigów i były dowódca Butlera Zachary Taylor, a wiceprezydentem został Millard Fillmore[3]. Butler był piątym kandydatem Demokratów na wiceprezydenta i pierwszym, który przegrał wybory.
Po roku 1848
W 1852 roku demokraci rozważali nominowanie Butlera na kandydata partii na prezydenta[2].
W 1855 roku odrzucił propozycję objęcia urzędu gubernatora terytorialnego Nebraski[1][3].
Był przeciwnikiem secesji i brał udział w mającej zapobiec wojnie konferencji pokojowej w 1861 roku w Waszyngtonie[1][2][3]. Gdy negocjacje zakończyły się fiaskiem i rozpoczęła się wojna secesyjna miał ponad 70 lat, więc był niezdolny do czynnej służby wojskowej. Poparł unionistów[2].
Zmarł 6 sierpnia 1880 roku w wieku 89 lat. Został pochowany na cmentarzu rodzinnym Butlerów w Carrollton[1][2][3].
Rodzina i życie prywatne
Jego ojcem był weteran wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych generał adiutant Percival Butler, a matką Mildred Butler z domu Hawkins[1][2][3]. Miał trzech braci:
- Major Thomas Butler – wetran Wojny brytyjsko-amerykańskiej.
- Richard Parker Butler – żołnierz, prawnik i plantator
- Pierce (Percival) Butler – prawnik[3]
W kwietniu 1817 roku poślubił Elizę Todd, córkę generała Roberta Todda[2].
Upamiętnienie
Miejsca nazwane na imieniem Williama Butlera:
- Hrabstwo Butler w stanie Iowa[4]
- Hrabstwo Butler w stanie Missouri[5]
- Miasto Butler w hrabstwie Bates w stanie Missouri[5]
- Park Stanowy imienia generała Butlera w stanie Kentucky[3]
- Township Butler w hrabstwie Schuylkill w stanie Pensylwania[6]
- Miasto Butler w hrabstwie Taylor w stanie Georgia[7]
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l m BUTLER, William Orlando – Biographical Information, bioguide.congress.gov [dostęp 2017-02-06] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u John E. Kleber, The Kentucky Encyclopedia, University Press of Kentucky, 13 stycznia 2015, s. 146, ISBN 978-0-8131-5901-0 [dostęp 2017-02-06] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o General Butler History, parks.ky.gov [dostęp 2017-02-09] (ang.).
- ↑ Henry Gannett, The Origin of Certain Place Names in the United States, U.S. Government Printing Office, 1902, s. 52 [dostęp 2017-02-09] (ang.).
- ↑ a b Cora Ann Pottenger, Place Names of Five Southern Border Counties of Missouri, University of Missouri--Columbia, 1945 [dostęp 2017-02-09] (ang.).
- ↑ United States Congress House, Journal of the House of Representatives of the United States, U.S. Government Printing Office, 1841 [dostęp 2017-02-09] (ang.).
- ↑ Paul T. Hellmann, Historical Gazetteer of the United States, Routledge, 14 lutego 2006, s. 221, ISBN 1-135-94859-3 [dostęp 2017-02-09] (ang.).
Media użyte na tej stronie
General William Orlando Butler
William Orlando Butler. Library of Congress description: "Butler, Hon. Wm."
Logo of the Democratic Party of the United States. Dark blue D inside a dark blue circle.
Front and western side of the Gen. William O. Butler House, located at 713 Highland Avenue (U.S. Route 42/Kentucky Route 36) in Carrollton, Kentucky, United States. Built in 1819, it is listed on the National Register of Historic Places, and it is part of a Register-listed historic district, the Carrollton Historic District.
Campaign banner for Democratic candidates Lewis Cass and William O. Butler, produced for the 1848 presidential election
Seal of the Vice President of the United States. The blazon is defined in Executive Order 11884 as:
The design is the same as the Seal of the President of the United States, except that there is no ring of stars, the clouds are gray (instead of proper), the stars are gray (instead of argent), the scroll is gray (instead of white), the arrows are gray (instead of proper), and the background colors and inscription (obviously) differ.The Coat of Arms of the Vice President of the United States shall be of the following design:
SHIELD: Paleways of thirteen pieces argent and gules, a chief azure; upon the breast of an American eagle displayed holding in his dexter talon an olive branch proper and in his sinister a bundle of thirteen arrows gray, and in his beak a gray scroll inscribed "E PLURIBUS UNUM" sable.
CREST: Behind and above the eagle a radiating glory or, on which appears an arc of thirteen cloud puffs gray, and a constellation of thirteen mullets gray.
The Seal of the Vice President of the United States shall consist of the Coat of Arms encircled by the words "Vice President of the United States."
Signature of William Orlando Butler from The National Cyclopaedia of American Biography, Volume VI, 1896, page 183