William Platt

William Platt
Kaid
ilustracja
generał generał
Data i miejsce urodzenia

14 czerwca 1885
Cheshire

Data i miejsce śmierci

28 września 1975
Londyn

Przebieg służby
Lata służby

1905–1945

Siły zbrojne

 British Army

Stanowiska

głównodowodzący wojsk brytyjskich w Sudanie
głównodowodzący wojsk brytyjskich w Afryce Wschodniej

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
II wojna światowa:

Odznaczenia
Order Imperium Brytyjskiego od 1936 (wojskowy) Order Wybitnej Służby nadany dwukrotnie (Wielka Brytania) Wielka Wstęga Orderu Nilu (Egipt) Krzyż Wielki Orderu Gwiazdy Etiopii Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

William Platt (ur. 14 czerwca 1885 w Cheshire, zm. 28 września 1975 w Londynie) − oficer zawodowy Armii Brytyjskiej, a także australijskiej i nowozelandzkiej w czasie I i II wojny światowej.

Biogram

Platt pobierał nauki w Marlborough College i w Royal Military College w Sandhurst.

W roku 1908 Platt został skierowany do Regimentu Northumberland Fusiliers. W latach 1908-1914 służył w Północno-Zachodniej Prowincji Granicznej w Indiach, gdzie został odznaczony Distinguished Service Order i został po raz pierwszy wymieniony w rozkazie. W roku 1914 Platt został awansowany na kapitana.

W czasie Wielkiej Wojny w latach 1914-1918 walczył we Francji i w Belgii. W okresie od 1915 do 1916 roku służył, w stopniu majora w 103 Brygadzie Piechoty, a od 1916 do 1917 pełnił obowiązki oficera sztabowego 21 Dywizji. W roku 1917 został oficerem sztabowym 2. stopnia II Australijsko-Nowozelandzkiego Korpusu Armii (jednostka ta została później przemianowana na XXII Korpus Brytyjski.

Po wojnie, 31 marca 1921 roku, ożenił się z Mollie Dendy Watney. Mieli jedną córkę i dwóch synów. W latach 1918-1930, Platt nadal służył jako oficer sztabowy różnych jednostek, aż wreszcie, w roku 1930 otrzymał awans na podpułkownika. Do roku 1939 dowodził 2 Batalionem Wiltshire Regiment. W 1933 roku otrzymał stopień pułkownika i do 1934 pełnił obowiązki oficera sztabowego 1. stopnia 3 Dywizji Piechoty w Bulford. W roku 1934 został brygadierem i przez kilka lat dowodził 7 Brygadą Piechoty. W latach 1937-1938 był królewskim aide-de-camp. W 1938 otrzymał awans na generała-majora.

Od 1938 do 1941 roku Plattowi podlegały Sudańskie Siły Obronne (SDF). Jako dowódca nosił arabski tytuł „al-qa'id al-'amm” (Lider Armii), co jego podwładni najczęściej skracali nazywając go „Kaid”[1]. Dowodził wojskami, które dokonały inwazji terytorium Erytrei Włoskiej z Sudanu w ramach kampanii wschodnio-afrykańskiej. Jego najlepszymi jednostkami były 4 i 5 Hinduska Dywizja piechoty. Po zajęciu 18 stycznia 1941 roku opuszczonego węzła kolejowego w miejscowości Kassala w Sudanie Platt wkroczył do Erytrei i 28 stycznia zajął Agordat. Wkrótce jednak napotkał silny włoski opór pod Keren[2]. W zaciętych walkach, jakie toczyły się od 3 marca do 1 kwietnia, Platt odegrał znaczną rolę i przyczynił się do ostatecznego zwycięstwa. Stolica Erytrei, Asmara, została zajęta 1 kwietnia przez 5 Dywizję, bowiem 4 Dywizja wciąż była zajęta oczyszczaniem Keren. Po bitwie tej Platt stracił 4 Dywizję, którą odesłano do Egiptu. 8 kwietnia skapitulowała załoga portowego miasta Massaua, a wojska pod dowództwem Platta ruszyły w kierunku pozycji włoskich pod Amba Alagi[3].

Platt, podążający z Sudanu na południe, spotkał pod Amba Alagi ciągnące z Kenii siły generała-porucznika Alana Cunninghama. Spore siły włoskie, którymi dowodził książę Amedeo d’Aosta, okopały się pod Amba Alagi na pozycji uważanej za niezdobytą. Atak brytyjski zaczął się 3 maja, a 18 maja książę Aosty poddał swe wojska i na tym kampania w Afryce Wschodniej została zakończona.

W roku 1941 otrzymał awans na generała-porucznika. Od 1941 do 1945 roku był naczelnym dowódcą sił brytyjskich w Afryce Wschodniej, która nie była już wprawdzie terenem regularnych walk, ale miała wielkie znaczenie jako źródło rekruta. Platt skompletował siedemnaście nowych tubylczych batalionów King's African Rifles[4].

W latach 1942-1954 Platt był honorowym pułkownikiem Wiltshire Regiment. W 1943 odebrał awans na stopień generała, a w kwietniu 1945 roku odszedł na emeryturę.

Przypisy

  1. ↑ Mead 2007 ↓, s. 352.
  2. ↑ Mackenzie 1951 ↓, s. 56.
  3. ↑ Mackenzie 1951 ↓, s. 62.
  4. ↑ Mead 2007 ↓, s. 355.

Bibliografia

  • Compton Mackenzie, Eastern Epic, London: Chatto & Windus, 1951.
  • Richard Mead, Churchill's Lions: A Biographical Guide to the Key British Generals of World War II, Stroud, U.K.: Spellmount Limited, 2007, ISBN 978-1-86227-431-0.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Order of the Bath (ribbon).svg
Autor: Image sourced from 'Medals of the World' website: http://www.medals.org.uk/index.htm, Licencja: CC BY 2.5
Ribbon of the Order of the Bath
Order of the Bath UK ribbon.svg
Autor: Image sourced from 'Medals of the World' website: http://www.medals.org.uk/index.htm, Licencja: CC BY 2.5
Ribbon of the Order of the Bath
ETH Order of the Star of Ethiopia - Grand Cross BAR.png
Baretka Krzyża Wielkiego Orderu Gwiazdy Etiopii
EGY Order of the Nile - Grand Cordon BAR.png
Baretka Wielkiej Wstęgi Orderu Nilu
UK DSO w Bar BAR.svg
Autor: , Licencja: CC BY 3.0
Baretka: Distinguished Service Order nadany dwukrotnie – Wielka Brytania.
Flag of the British Army.svg
The Army Flag (non-ceremonial): is authorized to be flown at any Army or inter-Service events of a non ceremonial nature, at Army headquarters and recruiting offices. The Army Flag is not to be flown as the principal flag denoting Army participation at any international event where the Union Flag should be flown (Ministry of Defence (1996). The Queen's Regulations for the Army 1975. Government of the United Kingdom p. 227. Retrieved on 14 November 2015.).
War Office Second World War Official Collection E871.jpg
War Office Second World War Official Collection

COUNRTY REGIMENT IN THE SUDAN Major General William Platt G.B. D.S.O G.O.C in C. Sudan faces inspecting reinforcements on their annual from England.

14th Regt. West Yorkshires at 5th Barracks, Khartown