William Shirley
William Shirley (ur. 2 grudnia 1694, zm. 24 marca 1771) – brytyjski administrator kolonialny, który był najdłużej pełniącym obowiązki gubernatorem prowincji Massachusetts Bay (1741–1749 i 1753–1756), a następnie, w latach sześćdziesiątych XVIII wieku, gubernatorem Bahamów. Odegrał ważną rolę podczas oblężenia Louisbourga w trakcie wojna króla Jerzego i w trakcie działań militarnych w okresie wojny o kolonie. Spędził większość życia na różnych stanowiskach w administracji kolonii w Ameryce Północnej dążąc do pokonania Nowej Francji, jednak brak wykształcenia wojskowego powodował liczne problemy, co w konsekwencji doprowadziło do jego upadku.
Shirley, posiadający niezłe koneksje polityczne, rozpoczął karierę w Massachusetts jako główny adwokat w sądzie admiralicji, a wkrótce wyrósł na arenie politycznej jako przeciwnik urzędującego gubernatora Jonathana Belchera[1]. Uzyskał poparcie innych oponentów Belchera dążących do jego odwołania i w rezultacie otrzymał nominację na gubernatora Massachusetts Bay[2]. Z powodzeniem wyciszył wewnętrzne podziały polityczne w kolonii, co pozwoliło mu zjednoczyć mieszkańców do akcji przeciwko Nowej Francji gdy w roku 1744 wybuchła „wojna króla Jerzego”. Powodzenie oblężenia Louisbourga, w czym Shirley odegrał główną rolę jako organizator, było największym sukcesem jego administracji[3].
Po wojnie Shirley wdał się w spory związane z pokryciem kosztów kampanii, w związku z czym w roku 1749 udał się do Anglii by rozwiązać kwestie polityczne jakie narosły przy okazji tych sporów. W Londynie został mianowany członkiem komisji brytyjsko-francuskiej, która miała wyznaczyć granice między koloniami obu państw w Ameryce Północnej, ale jego twarde, nieustępliwe stanowisko w negocjacjach przyczyniło się do ich zerwania, a jego samego zmusiło w roku 1753 do powrotu do Massachusetts[4].
Gdy w roku 1754 wybuchła kolejna wojna z Francuzami sprawy wojskowe zaprzątnęły ponownie uwagę Shirleya. W roku 1755 poprowadził ekspedycję dla wzmocnienia załogi i rozbudowy Fortu Oswego nad jeziorem Ontarion, a po śmierci generała Edwarda Braddocka otrzymał stopień generała-majora i został głównodowodzącym sił brytyjskich w Ameryce[5]. Jego słabe przygotowanie od strony wojskowej wyszło na jaw podczas organizowania kampanii tego i następnego (1756) roku[6], co wywołało zdecydowany sprzeciw nowojorskich polityków, a w kwestiach strategicznych agenta ds. Indian, generała Williama Johnsona. W rezultacie doprowadziło to w roku 1757 do odwołania go zarówno ze stanowiska głównodowodzącego, jak i gubernatora[7]. W okresie późniejszym był gubernatorem Bahamów, po czym wrócił do Massachusetts, gdzie zmarł[8].
Przypisy
- ↑ Schutz 1961 ↓, s. 4.
- ↑ Shipton 1995 ↓, s. 153.
- ↑ Schutz 1961 ↓, s. 5.
- ↑ Schutz 1961 ↓, s. 165–166.
- ↑ Schutz 1961 ↓, s. 196–198.
- ↑ Borneman 2007 ↓, s. 95.
- ↑ Borneman 2007 ↓, s. 143.
- ↑ Schutz 1961 ↓, s. 264-266.
Bibliografia
- Walter R. Borneman: The French and Indian War: Deciding the Fate of North America. New York / London / Toronto / Sydney: Harper Perennial, 2007. ISBN 978-0-06-076185-1.
- John Schutz: William Shirley, King’s Governor of Massachusetts. Chapel Hill, NC: University of North Carolina Press, 1961. ISBN 978-0-8078-0830-6.
- Clifton Shipton: New England Life in the Eighteenth Century. Cambridge, MA: Belknap Press, 1995. ISBN 978-0-6746-1251-8.
Linki zewnętrzne
- State of Massachusetts biography of Shirley. mass.gov. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-09)].