William Wallace Campbell
William Wallace Campbell (ur. 11 kwietnia 1862 w Hancock County (Ohio), zm. 14 czerwca 1938 w San Francisco) – astronom amerykański, znany przede wszystkim ze spektrograficznego wyznaczenia prędkości radialnej gwiazd.
Życiorys
Urodził się na farmie w hrabstwie Hancock County w stanie Ohio jako syn Roberta Wilsona i Harriet Welsh Campbell (z pochodzenia Szkotki. Studiował inżynierię lądową na University of Michigan w Ann Arbor, jednak zainteresowanie astronomią spowodowało, że starał się wybrać jak najwięcej zajęć z tej dziedziny. W latach 1888-1891 wykładał astronomię na tej samej uczelni. W 1890 roku przebywał jako stażysta w Obserwatorium Licka, gdzie uczył się spektroskopii od Jamesa Keelera. Zatrudnił się w tej jednostce, a po śmierci Keelera w 1900 roku został dyrektorem obserwatorium. Kierował nim do 1930 roku, a w latach 1923-1930 był także rektorem University of California.
Jego badania polegały na zastosowaniu technik spektroskopowych do obserwacji m.in. Marsa i mgławic. Kierował też programem fotograficznych pomiarów prędkości radialnych gwiazd. Brał udział w ekspedycji zorganizowanej w celu obserwowania zaćmienia Słońca w Australii w 1922. Zaobserwowany wówczas wpływ grawitacji na ruch światła stanowił potwierdzenie ogólnej teorii względności. Ponadto odkrył wiele gwiazd spektroskopowo podwójnych i w 1924 roku opublikował katalog zawierający ponad 1000 takich obiektów[1].
Zmarł śmiercią samobójczą.
Wyróżnienia i nagrody
- Medal Henry’ego Drapera (1906)
- Złoty Medal Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego (1906)
- Bruce Medal (1915)
Jego imieniem nazwano krater Campbell na Księżycu, krater na Marsie, a także planetoidę (2751) Campbell.
Przypisy
- ↑ Encyklopedia Britannica. T. XXI. Poznań: KURPISZ S.A., 2006, s. 30. ISBN 978-83-60563-25-0.
Linki zewnętrzne
|
Media użyte na tej stronie
This is the actual Gold Medal of the Royal Astronomical Society that was awarded to Asaph Hall in 1879.
Photograph of William Wallace Campbell, the astronomer